دانلود و خرید کتاب صوتی هیچ چیز آنجا نیست

کتاب صوتی هیچ چیز آنجا نیست اثری از انی دیلارد با ترجمه محمد ملاعباسی و صدای فروغ حداد است. این کتاب دربردارنده پنج جستار از صداهایی است که در طبیعت نمی‌شنویم. 

جستارها تعریف خاصی دارند و نوع جدیدی از نوشته‌ها هستند که امروزه محبوبیت بسیاری هم در سراسر جهان به دست آورده‌اند. جستار، متنی است که مقاله، داستان یا رساله نیست اما با تمام این‌ها، اشتراکاتی دارد.

جستار موضوعی را از نقطه نظرگاه نویسنده نگاه می‌کند و به همین دلیل دست نویسنده باز است تا ارزش گذاری کند و ایده‌هایش را بیان کند یا آن‌هایی را که به نظر خودش خاص هستند، بکاود. ایده‌هایی که گاه از جزئی‌ترین اتفاقات روزمره برمی‌آیند. بنابراین در یک جستار، نویسنده هم راوی روایتش است و هم می‌تواند تخیلش را پرواز دهد و هم می‌تواند به یک مساله منطقی بپردازد. 

درباره کتاب صوتی هیچ چیز آنجا نیست 

انی دیلارد، نویسنده مشهوری که در سن بیست و نه سالگی موفق شد تا جایزه پولیتزر را از آن خود کند، در کتاب هیچ چیز آنجا نیست به سراغ صداهایی رفته است که در طبیعت نمی‌شنویم. او همانطور که خودش می‌گوید در تاریکی به سراغ تخیلاتش می‌رود. لحن و سبک او در نوشتن، آنقدر همه‌پسند نیست چون خودش را مقید به انسجام نمی‌کند و گاه بسیار گسسته می‌نویسد. همین موضوع هم سبب شده تا همه نتوانند به راحتی با نوشته‌های او ارتباط برقرار کنند. 

با وجود اینکه برخی از منتقدان دیلارد معتقدند که نوشته‌های او تحت تاثیر مواد مخدر نوشته شده‌اند، اما نمی‌توان و نباید فراموش کرد که حتی با وجود پرش‌های گاه به گاه متنش، کاری می‌کند که با چیزهایی آشنا شویم که به جز در وادی ادبیات، جایی ندارند. درست مانند ماهی‌های لغزانی که از چنگ همه می‌گریزند.

کتاب صوتی هیچ چیز آنجا نیست را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر از طرف‌داران مطالعه جستار هستید و دوست دارید با یک کتاب به دل طبیعت بروید، شنیدن کتاب صوتی هیچ چیز آنجا نیست را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

درباره انی دیلارد

انی دیلارد در سال ۱۹۴۵ در آمریکا متولد شد. او نویسنده‌ای است که شعر می‌گوید و به دلیل رمان‌ها و جستارهایش معروف است. او برای نوشتن کتاب زائر نهر تینکر، جایزهٔ پولیتزر را از آن خود کرد و به شهرت رسید. جایزه پولیتزر، معتبرترین جایزه روزنامه‌نگاری در آمریکا است که هر ساله (از ۱۹۱۷) با نظارت دانشگاه کلمبیا به روزنامه‌نگاران، نویسندگان، شاعران و موسیقی‌دانان داده می‌شود. این جایزه به ‌نام بنیان‌گذار آن جوزف پولیتزر، روزنامه‌نگار مجاری‌تبار آمریکایی، در سده نوزدهم نام‌گذاری شده‌ است و هر ساله در ماه آوریل به بهترین اثر ادبی تعلق می‌گیرد.

انی دیلارد، به مدت ۲۱ سال در دپارتمان زبان انگلیسی دانشگاه وسلیان در کنتیکت تدریس کرده‌ است. تا به حال از او کتاب هیچ چیز آنجا نیست به فارسی ترجمه و منتشر شده است.

بخشی از کتاب صوتی هیچ چیز آنجا نیست

هر چقدر هم که خودتان با مردمتان در خواب مصنوعی به سر ببرید، باز هم در جنگ آن‌ها جان خواهید داد، در جنگ ما. هر چقدر هم که بمیرید، باز آدم‌های بیشتری خواهند آمد. هر چقدر هم که آدم‌های بیشتری بیایند، روزگار شما و عشق و علاقه‌هایش، خود شما و علایقتان، درست به‌اندازه‌ی آن مردگانی ارزش خواهد داشت که پایه‌ی چرخاب‌هایشان را در نیل یا رود زرد فرو می‌کردند، با روی پیشانی‌شان نقش‌های سیاه فام می‌کشیدند، یا در طبیعت وحشی گرسنگی می‌کشیدند، یا از بیماری تلف می‌شدند، چه آن روزها، چه امروز. یا زندگی‌ها و مرگ‌هایمان به یک میزان می‌ارزد، یا باید هر-فرد-یک-رأی را دور بیندازیم، دموکراسی را متلاشی کنیم و فهرستی بنویسیم که هفت میلیارد آدم را از نظر میزان اهمیت زندگی، از یک تا هفت میلیارد ردیف کند.

گیریم در برج عاجتان نشسته بودید و منظره‌ی همه‌ی آدم‌ها را در تمام زمان‌ها و مکان‌ها می‌دیدید، چه کار متفاوتی قرار بود انجام دهید؟ وقتی از برجتان پایین می‌آیید، کمتر می‌رقصید چون می‌دانید که موسیقی‌های موردعلاقه‌تان تنها مدت زمان اندکی در گوشتان باقی خواهند ماند؟ یک نفر باید کفش و کوزه بسازد، خاک‌ها را زیر و رو کند، ماهی بگیرد. اگر از آن نردبان طنابی بلند پایین بیایید و در بافتی که به آن

باشد کسی به حرف‌هایتان اهمیتی بدهد، آن‌وقت چه؟ همه می‌دانند دوران‌ها و فرهنگ‌ها متنوع‌اند. اگر وقتی بر می‌گردید نسبی گرایی لاابالی یا مطلق انگاری متعصب باشید، آن وقت چه؟ اگر ساعات روز را بالای دیوار مردمتان بگذرانید، در حالی که پاهایتان را از آن بالا آویزان کرده‌اید و تکان تکان می‌دهید و نق و نوق می‌کنید، آن وقت به چه حکمت‌های تازه‌ای خواهید رسید که با خودتان به گور ببرید تا کرم‌ها سر از رازهایش در آورند؟ خب، شاید به سمت تبلیغات نروید. ولی به هر حال چه کاری مناسب حالتان خواهد بود؟ ممکن است مرگ خودتان را بهتر شناخته باشید، اما باز هم ترس آن جایی نرفته است. آیا تلاش خواهید کرد که مردم را هم با خودتان بالای دیوار ببرید و بچه‌ها را هم کول می‌کنید تا ببینند؟ به چه هدفی؟ که کمتر سرگرم مسابقات گلف شوند؟ مگر گلف چه عیبی دارد؟ هیچ عیبی. برابری در ثروت، بسیار خوب. چطوری؟

آن زنی که آنجا حواسش به گوسفندان است، آن مردی که در سفال سوراخ‌سوراخ توپی شکلش آتش می‌برد.