کتاب کلیله و دمنه

کلیله و دمنه از کتاب‌های باستانی حوزه ادبیات تعلیمی هنداست که برای اولین‌بار به زبان سانسکریت نگاشته شد و بعدها در ایران به فارسی برگردانده شد. پس از ظهور اسلام و استیلای اعراب بر ایران، ابن مقفع ایرانی این کتاب را از پهلوی به عربی ترجمه کرد و سال‌ها بعد نصربن احمد سامانی، فرمان به ترجمه فارسی آن داد. ترجمه فارسی این اثر به رودکی شاعر پارسی‌گوی ایرانی انگیزه داد تا آن را به شعر درآورد اما در اوایل سده ششم هجری، ابوالمعالی نصرالله منشی، بار دیگر ترجمه‌ای بلیغ و شیوا از این اثر خلق کرد که به کلیله و دمنه بهرام‌شاهی شهرت یافته است. حکایات اخلاقی این کتاب که از زبان حیوانات روایت می‌شود، چکیده‌ای از فلسفه، اخلاق، دین و اسطوره، در نحله هندوان بوده است. کلیله و دمنه حاضر بر اساس نسخه دکتر عبدالعظیم قریب و شرح و تصحیح ابوالفضل هادی منش است.