عبید زاکانی

خواجه نظام‌الدین عبیدالله زاکانی، معروف به عبید زاکانی، شاعر و لطیفه‌پرداز نامدار ایرانی قرن هشت هجری قمری، منظومهٔ «موش و گربه» را سروده است. او عرب‌تبار و از خاندان زاکانیان بود که به قزوین مهاجرت کرده و آنجا ساکن شده بود. این شاعر ایرانی به تأثیر از وضعیت اجتماعی آن روزگار، به طنزنویسی روی آورد و نظم و نثر خود را سلاحی برای حمله به منش‌ها و عادات نادرست و مفاسد و معایب طبقهٔ حاکم و اشراف اجتماع قرار داد. عبید زاکانی در سال‌ ۷۷۱ یا ۷۷۲ هجری قمری درگذشت. از آثار برگزیدهٔ او می‌توان به مثنوی «عشاق‌‎نامه»، کتاب «اخلاق‌الاشراف»، «ریش‌نامه»، «صد پند»، «لطایف و ظرایف»، «رسالهٔ دلگشا» و منظومهٔ معروف «موش و گربه» اشاره کرد.