کتاب طاعون

کتاب طاعون نوشته‌ی آلبر کامو جامعه‌ای را برای ما تعریف می‌کند که طاعون‌زده می‌شوند. این کتاب برای اولین بار در سال ۱۹۴۷ به چاپ رسید و برنده جایزه نوبل شد. شخصیت‌های اصلی این رمان علیه بی‌عدالتی در جهان دست به عصیان می‌زنند. شهری که این اتفاقات در آن رخ می‌دهد شهر آرام و ساکتی است که به یکباره مورد هجوم موش‌های ناقل بیماری طاعون قرار گرفته‌اند و کم‌کم این سیاهی روی تمام شهر سایه می‌افکند.

درباره کتاب طاعون

در کتاب طاعون ما شاهد بازخوردهای متفاوت تک‌تک مردم این شهر در مقابل یک مصیبت واحد و یکسان هستیم. کتاب کم‌کم تغییرات رفتار و احساسات، حرکات و عصبانیتی اجتماعی را در مقابل طاعون به ما نشان می‌دهد. طاعون بلایی است که روی سر همه‌ی شهر آوار شده است. در اینجا طاعون تنها چیزی است که می‌توانیم عدالت را در آن پیدا کنیم چرا که برای همه مردم یکسان است.. طاعون به‌نوعی همان مرگ است. چرا که مرگ هم برای همه مردم یکسان است. طاعون مرگی است که اگر منجر به نیهیلیسم شود می‌تواند خودکشنده‌ترین عنصر باشد. این مصیبت برای هرکس نتایج متفاوتی را در بر دارد. این مسئله باعث شده تا بعضی‌ها ارزش زندگی را متوجه شوند و برای بعضی انسان‌ها هم ارزش زندگی را از بین می‌برد. بعضی افراد تصمیم می‌گیرند در مقابل آن تسلیم شوند و خود را ببازند، بعضی آن را قبول می‌کنند و بعضی دیگر از افراد هم از آن فرار می‌کنند. مردمی که طاعون باعث شده از عزیزانشان دوری کنند و ناگهان احساساتشان شدید می‌شود و به خاطراتی که در گذشته داشته‌اند فکر می‌کنند. انسان‌ها در اولین برخورد با این مشکل دیدگاهی اومانیسمی به آن دارند. هرکسی فقط به خودش فکر می‌کند. آن‌ها حتی سعی نمی‌کنند طاعون را بشناسند تا بتوانند راحت‌تر آن را بپذیرند. در حالی که در این مسیر بیشترین چیزی که اهمیت دارد شناخت صحیح و پذیرش موضوع به همان شکل واقعی آن است. برای عبور از یک حادثه باید اول آن را بشناسیم و بپذیریم. ما حتی اگر طاعون را نپذیریم و فقط انکارش کنیم، چیزی از واقعیت کشندگی‌اش کم نمی‌کند.

در این اثر از آلبر کامو، کشیشی وجود دارد به نام پانلو. او کسی است که متعصبانه به وجود خدا اعتقاد دارد. او طاعون را نوعی مجازات الهی می‌بیند و در مقابل آن کاری جز پذیرش و عبادت انجام نمی‌دهد. او عقیده دارد که این بلا بخاطر گناه بر سر مردم آوار شده است. اما داستان از جایی اوج می‌گیرد که یک کودک بی‌گناه بر اثر طاعون می‌میرد. این اتفاق یکی از تاثیرگذارترین اتفاقات کتاب طاعون است و کشیش نیز برای آن هیچ توجیه و جوابی ندارد.

چرا باید کتاب طاعون را مطالعه کنیم؟

کتاب طاعون در شرایط کرونا بسیار بیشتر از قبل خوانده شد و بسیاری از مردم شرایط کتاب را با اتفاقاتی که در کشورشان در حال وقوع بود مقایسه می‌کردند. این کتاب به ما کمک می‌کند با واقعیت زندگی روبه‌رو شویم و از آن نترسیم.

خواندن این کتاب را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

کتاب طاعون برای کسانی که کتاب‌هایی با موضوعات خاص را دوست دارند و آن‌ها را به فکر کردن مجبور می‌کند مناسب است.

درباره آلبر کامو

آلبر کامو در ۷ نوامبر سال ۱۹۱۳ در خانواده‌ای فقیر در الجزایر متولد شد. آن زمان الجزایر تحت استعمار فرانسه بود. پدرش کارگری فقیر بود و مادرش خدمتکار بود. آن‌ها صاحب دو فرزند به نام «لوسین» و «آلبر» بودند، پدرش در جنگ کشته شد و مسئولیت نگهداری دو بچه بر عهده مادرش افتاده بود.

آلبر کامو به خاطر خانواده‌اش مدرسه را رها کرد و به کارگری مشغول شد. معلمش به استعداد او پی برد و او را به ادامه تحصیل تشویق کرد، و به او کمک کرد تا بتواند بورسیه تحصیلی شود. با وجود اینکه کامو به‌عنوان یکی از متفکران مکتب اگزیستانسیالیسم شناخته می‌شود او همواره این برچسب خاص را رد می‌کرد. او در دانشگاه الجزیره تحصیل کرد و تا پیش از آنکه در سال ۱۹۳۰ گرفتار بیماری سل شود دروازه‌بان تیم فوتبال این دانشگاه بود. کامو در بعد از ظهر چهارم ژانویه ۱۹۶۰ و در سن ۴۷ سالگی بر اثر سانحه‌ی تصادف نزدیک سن، در شهر ویل‌بلویل درگذشت.

به عقیده‌ی بسیاری آلبر کامو یکی از نویسندگان بزرگ قرن بیستم و نویسنده کتاب مشهور بیگانه و مقاله جریان‌ساز افسانه‌ی سیزیف است. کامو در سال ۱۹۵۷ به خاطر آثار مهم ادبی‌اش که به‌صورت واضح به مشکلات وجدان بشری در این عصر پرداخته است برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد. آلبر کامو نخستین نویسنده‌ی زاده‌ی قاره‌ی آفریقا است که برنده این جایزه شده است. او دو سال پس از بردن جایزه‌ی نوبل در یک سانحه‌ی تصادف درگذشت. در جیب کت او یک بلیط قطار استفاده‌نشده پیدا شد، او ابتدا قرار بود با قطار و به همراه همسر و فرزندانش به سفر برود ولی در آخرین لحظات پیشنهاد دوست ناشرش را برای همراهی پذیرفت تا با خودروی او سفر کند. راننده‌ی اتوموبیل و میشل گالیمار، دوست نزدیک و ناشر آثار کامو، نیز در این حادثه کشته شدند. آلبر کامو در گورستان لومارین در جنوب فرانسه دفن شد.

زمانی که آلبر کامو در حادثه‌ی اتومبیل کشته شد، مشغول کار بر روی نسخه‌ی اول رمان تازه‌ای به نام آدم اول بود. حادثه‌ی اتومبیل زمانی پیش آمد که عازم پاریس بود تا کاری تازه را در زمینه کارگردانی شروع کند. بعد از مرگ کامو، همسر و فرزندانش حق تکثیر آثار او را در اختیار گرفتند و دو اثر باقی‌مانده او را منتشر کردند. اولین آن‌ها کتاب مرگ شاد بود که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد. دومین کتابی که پس از مرگ کامو منتشر شد یک اثر ناتمام به نام آدم اول بود که سال ۱۹۹۵ منتشر شد. آدم اول یک خودزندگی‌نامه درباره‌ی دوران کودکی نویسنده در الجزایر است.

تکه هایی از کتاب طاعون

در دنیا همانقدر که جنگ بوده طاعون هم بوده است. با وجود این، طاعون‌ها و جنگ‌ها پیوسته مردم را غافلگیر می‌کنند. وقتی که جنگی در می‌گیرد، مردم می‌گویند: «ادامه نخواهد یافت، ابلهانه است.» و بی‌شک جنگ بسیار ابلهانه است، اما این نکته مانع ادامه یافتن آن نمی‌شود. بلاهت پیوسته پابرجاست و اگر انسان پیوسته به فکر خویشتن نبود آن را مشاهده می‌کرد. همشهریان ما نیز در برابر این وضع مانند همه مردم بودند، به خویشتن فکر می‌کردند یا به عبارت دیگر اومانیست بودند. بلاها را باور نداشتند. بلا مقیاس انسانی ندارد. از این‌رو انسان با خود می‌گوید که بلا حقیقت ندارد و خواب آشفته‌ای است که می‌گذرد و انسان‌ها هستند که از خواب آشفته‌ای به خواب آشفته دیگری دچار می‌شوند، و قبل از همه این خواب‌های آشفته گریبان اومانیست‌ها را می‌گیرد زیرا آن‌ها پیش‌بینی‌های لازم را نکرده‌اند. همشهریان ما را نمی‌شد بیشتر از دیگران متهم ساخت. آنها فقط فراموش می‌کردند که متواضع باشند. و گمان می‌بردند که هنوز همه چیز امکان دارد.