دانلود و خرید کتاب تاریخ فلسفه راتلج؛ جلد هشتم ترجمه حسن مرتضوی
تصویر جلد کتاب تاریخ فلسفه راتلج؛ جلد هشتم

کتاب تاریخ فلسفه راتلج؛ جلد هشتم

معرفی کتاب تاریخ فلسفه راتلج؛ جلد هشتم

کتاب تاریخ فلسفه‌ راتلج نوشته ریچارد کرنی است که با ترجمه حسن مرتضوی منتشر شده است. این کتاب جلد هشتم این مجموعه است که فلسفه قاره‌ای در سده بیستم را بررسی می‌کند.

درباره کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج

تاریخ فلسفه، همان‌طور که از نامش برمی‌آید، بیانگر وحدت دو رشته بسیار متفاوت است که هر کدام قیدوبندهای جدی بر دیگری تحمیل می‌کند. تاریخ فلسفه به‌عنوان تمرینی در تاریخ اندیشه‌ها مستلزم آن است که فرد با «دیدگاهی متکی بر دوران» درک کاملی از این موضوع داشته باشد که متفکران مورد بررسی چگونه به پرسش‌های خویش پاسخ می‌دادند، چارچوب مفهومی‌شان برای بررسی موضوع‌ها، فرضیه‌ها و هدف‌های‌شان، نقاط کور و سهو و خطای‌شان چه بوده است.

تاریخ فلسفه راتلج بررسی زمانمند از تاریخ فلسفه، از آغاز آن تا زمان کنونی است. هدف آن بحث عمیق درباره تمامی پیشرفت‌های عمده فلسفی است و با این هدف بیشترین فضا به آن دسته از افراد اختصاص داده شده که عموما‌ً از فیلسوفان بزرگ شمرده می‌شوند. اما شخصیت‌های کم‌اهمیت‌تر نیز نادیده گرفته نشده‌اند و امید می‌رود که خواننده بتواند در این ده جلد تاریخ، دست‌کم به اطلاعات پایه‌ای درباره هر فیلسوف مهمِ گذشته و حال دست یابد.

فلسفهٔ قاره‌ای، که در سدهٔ بیستم شکل گرفت، بیش‌تر چهل‌تکه‌ای است از رشته‌های گوناگون تا بافته‌ای یک‌دست. پدیدارشناسی، هرمنوتیک، اگزیستانسیالیسم، ساخت‌باوری، نظریهٔ انتقادی، واسازی ــ این‌ها جنبش‌های مهمی‌اند که در اروپای قاره‌ای بین سال‌های ۱۹۰۰ تا دههٔ ۱۹۹۰ بسط یافتند، هر چند تأثیرشان به‌هیچ‌وجه به مکانی جغرافیایی محدود نشد. اندیشهٔ قاره‌ای نشان داده که به‌شدت قابلیت صدور دارد و مرزهای اروپا را درمی‌نوردد تا واکنش‌های قدرتمندی را عموماً در جهان اندیشه برانگیزاند.

در چهارده مقالهٔ این مجلد به ترسیم و ارزیابی برخی موضوعات و تجربیات فلسفهٔ قاره‌ای می‌پردازیم. 

خواندن کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ و فلسفه می‌کنیم

بخشی از کتاب تاریخ فلسفه راتلج؛ جلد هشتم

نخستین اثر منتشرشدهٔ هوسرل، فلسفهٔ حساب (۱۸۹۱)، روایت تجدیدنظریافتهٔ واکاوی قدیمی‌اش دربارهٔ مفهوم عدد است. هوسرل، با پذیرش تمایزی که ابتدا برنتانو قایل شده بود، بین بازنمود شهودی و قصد نمادینِ اعداد تفاوت می‌گذارد. او توصیف می‌کند چگونه شهودهای اولیهٔ ما دربارهٔ اعداد و میان‌کنش‌های آن‌ها بر تجربه‌های شمارش، مقایسه و گردآوری متکی است، و چگونه ما دربارهٔ نمادهای اعداد پیچیده‌تری می‌اندیشیم که چنین شهودهای تصدیق‌کننده‌ای برای آن‌ها نمی‌تواند وجود داشته باشد. متأسفانه، هوسرل ملاحظات متعددی را مطرح می‌کند که به نظر می‌رسد اعداد و بازنمودهایش را در هم آمیخته است. مثلاً او به وحدت عدد به عنوان رابطه‌ای وراحسی اشاره می‌کند و ادعا می‌کند که فهمِ مفهومِ عددْ مستلزم تأمل دربارهٔ بازنمود آن در کنش‌های مناسب ترکیب جمعی است. در ۱۸۹۴، فرگه در یک بررسی انتقادی از کتاب هوسرل توجه را به این ملاحظات مصالحه‌گرانه جلب کرد. او ایراد گرفت که واکاوی هوسرل تمایز بین قلمروهای سوبژکتیو و ابژکتیو را بر هم می‌زند، و نتیجه گرفت که اثر او نمونهٔ نوعی از روان‌شناخت‌باوری است. ([۱. ۶۵], ۲۰۰-۲۰۱) با این‌که نقد فرگه نمونه‌های موجهی را در متن هوسرل می‌یابد، نتیجه‌گیری افراطی آن موجه نیست. فرگه هر تلاشی را برای جایگاه اعداد با فعالیت‌های شمردن و جمع کردنْ روان‌شناخت‌باوری تلقی می‌کرد. از این‌رو، او احتمالاً به ظرایف قصد هوسرل توجه نکرده بود که بی‌تردید نمی‌خواست عینیت اعداد را در کنش‌های بازنمایی‌شان از بین ببرد، بلکه توصیف می‌کرد چگونه عینیت اعداد خود را به ما نشان می‌دهد. به‌هرحال، هوسرل بعدها آشکارا بین اعداد و بازنمودهای‌شان، و بین مفهوم عدد و مفهوم ترکیب جمعی تمایز قایل شد. ([۱. ۳۵], ۷۸۴; [۱. ۸۶, ۲۴]) فرگه از هوسرل برای دفاع از این نظر انتقاد می‌کرد که اعداد تمامیت‌هایی (مقادیر متعین) هستند مرکب از «چیزها» ی صرف که هیچ محتوای خاصی ندارند و با این‌همه تا حدی متفاوت با یکدیگرند. اما این کاریکاتوری است از موضع هوسرل، زیرا هوسرل به‌روشنی اظهار می‌کند که ابژه‌ها همیشه از طریق ویژگی‌های‌شان تشخیص داده می‌شوند. نکتهٔ او فقط این است هنگامی که تشخیص دادیم ابژه‌ها شمرده می‌شوند، از محتوای متعین آن ابژه‌ها در لحظهٔ شمردن‌شان پیش‌آگاهی داریم. 

esrafil aslani
۱۴۰۰/۰۳/۲۶

تا زمانی که در طاقچه بی‌نهایت قرار داده نشده امکان مطالعه این کتاب رو نداریم باتوجه به این قیمت!

reza
۱۴۰۰/۰۸/۲۶

آقا نکنید همچین. آخه این خوبه چاپی هم نیست و اینقدر دارین گران میدین یکم وجدان داشته باشین دیگه تجارت کثیف را توی دنیای کتاب و فرهنگ وارد نکنید

حی بن یقظان
۱۴۰۰/۰۳/۲۱

یکی از بهترین کتابها در رابطه با فلسفه قاره ای. فقط خواهشاً بگذاریدش تو کتابهای تخفیف دار

کاربر ۵۷۷۱۵۶۸
۱۴۰۳/۰۵/۰۷

کتاب به شدت سخت خوان .کتابی که مولف به شدت بد به نگارش دراورده و به سختی میتوان یک خط از ان را خواند

⬛ INFINITE ⬜
۱۴۰۲/۰۲/۳۱

چرا پس دو جلد آخر نیست؟!!!!!

m.yoosef
۱۴۰۰/۰۹/۰۴

ممنون بابت انتشار این سلسله کتاب ارزشمند در طاقچه

دیوانهٔ نیچه که به خیابان‌ها دوید و «مرگ خدا» را اعلام کرد، سارتر نیز پیش‌تر «پایان» انسان را اعلام کرده بود، اما به معنایی که برای سی سال بعد هم به طور کامل درک نشد.
پویا پانا
«فیلسوفان همیشه جهان را تفسیر کرده‌اند، نکته اما تغییرِ آن است»،
پویا پانا
«اصالت عبارت است از داشتن آگاهی راستین و شفاف از وضعیت، پذیرش مسئولیت‌ها و خطری که در بر دارد: این‌که آن آگاهی را با غرور بپذیریم یا با سرشکستگی، و گاهی با ترس و نفرت.»([۳. ۱], ۹۰) آن‌چه از اگزیستانسیالیسم به طور عام و از سارتر به طور خاص آشکار می‌شود این است که اصالت نوعی سبک اخلاقی است. عناصر آن عبارت‌اند از یکم، وقوف تشدیدیافته از رویدادگی و احتمال، یعنی از موقعیت وجودی؛ دوم، اعمال انتخاب خلاقانهٔ خود درون این موقعیت؛
bookwormnoushin
(اگر مطلقی وجود ندارد، چه چیزی حقیقت است جز ناگفتهٔ سخنی گفته‌شده؟)
پویا پانا
افراد را انسان‌های پویایی می‌بیند که درگیر مبارزه برای آزادی هستند،
پویا پانا
«نمی‌توان با دانش یا عقل از وجود آگاهی یافت، اما می‌توان بر آن نور تاباند.»(۱۲۳)
پویا پانا
گادامر معتقد است که عقل و سنت در رابطه‌ای متضاد قرار ندارند. او در واقع می‌گوید که «عقل همیشه عبارت است از این‌که کورکورانه بر چیزی که درست پنداشته می‌شود تأکید نکنیم، بلکه به طور انتقادی به آن بپردازیم.»(۵۴)
پویا پانا
در جهان و با دیگران در «کلافی ناگشودنی» درگیریم.
پویا پانا
«همه‌چیز برای بهترین افراد در بهترین جهان ممکن است»،
پویا پانا
ما بیش‌ازپیش در زمان‌هایی زندگی می‌کنیم که دوبور به نحو مناسبی «جامعهٔ نمایش» نامیده بود. سیاست ما، عدالت ما بیش‌ازپیش «نمایشی» شده است؛ یعنی تبدیل شده است به موضوع «دادگاه‌های نمایشی» و درام‌های تلویزیونی «زندهٔ دادگاهی. نماد غم‌انگیز این وضعیت را می‌توان در نمونهٔ زنان پلازا دو مایادر بوئنوس‌آیرس یافت که در سکوت در فواصل منظم گرد هم می‌آیند تا فقط شاهدی باشند بر وجود اقوام‌شان که یک رژیم سیاسی نظامی ستمگر «ناپدید» کرده است، نمونه‌ای که پل ویریلیو اغلب نقل می‌کند.
پویا پانا
درد و رنج به دانش مشروعیت می‌بخشد.
پویا پانا
استدلال می‌شود که آن‌چه «اکنون» شری محلی به نظر می‌رسد «در غنای زمان» همچون چیزی آشکار خواهد شد که اساساً در خدمت تحقق خیری بزرگ‌تر خواهد بود، همان‌طور که پانگلوس ولتر در ساده‌لوح می‌گوید: «همه‌چیز برای بهترین افراد در بهترین جهان‌های ممکن خواهد بود» یا جانشین کم‌تر خنده‌دار او، شیطان میلتون، می‌گوید: «ای شر، تو خیر من باش.»(۲۳)
پویا پانا
«اگزیستانسیالیسم مدعی است که انسان واقعیتی کرانمند است و با ریسک و خطر وجود دارد و عمل می‌کند.»(۱۲۵)
پویا پانا
مارسل مانند مارکس و بسیاری از متفکران مدرن به مسئلهٔ دارایی، تملک، و ماهیتِ داشتن توجه می‌کند. نمی‌پذیرد که فرد آن چیزی است که دارد. دارایی من چیزی است که من بر آن قدرت دارم؛ اگر دلم بخواهد، می‌توانم از شر آن خلاص شوم؛ ما نمی‌توانیم از شر پیکرهای‌مان خلاص شویم، یا از شر انسان‌های پیرامون‌مان، مگر این‌که به حریم طبیعت خود و آن‌ها تجاوز کنیم.
پویا پانا
فیلسوفان حرفه‌ای، که به‌سادگی در برخورد با افراد مذهبی پریشان می‌شوند،
پویا پانا
گابریل مارسل نخستین کسی است که سارتر را «اگزیستانسیالیست» نامید. از زمان سخن‌رانی معروفش، اگزیستانسیالیسم اومانیسم است (۱۹۴۵)، نام او مترادف با این جنبش شد. در حقیقت هایدگر تا حدی برای جدا کردن خود از پیوند با اگزیستانسیالیسم سارتری بود که انکار کرد اگزیستانسیالیست است و نوشتهٔ نوآورانه‌اش با عنوان نامه دربارهٔ اومانیسم (۱۹۴۷) را در توضیح این انکار نوشت.
پویا پانا
نظر سارتر، فلسفیدنْ روش او در «هستن در جهان» است.
پویا پانا
«کمونیست‌ها ذره‌ای به عدالت اهمیت نمی‌دهند. قدرتْ تمام چیزی است که می‌خواهند.»
پویا پانا
روشنگریْ رهایی انسان از افسانه و خرافات، و از فریفتگی نسبت به قدرت و نیروهای رازآمیز طبیعت را مدنظر داشت. چنین رهایی‌ای می‌باید از طریق اقدامات تدریجی عقل سنجشگرانه تحقق یابد.
bookwormnoushin
پیش از هر وقوف صریحی، سوژهٔ انسانی (دازاین) خود را به تعبیری «پرتاب‌شده» به جهان می‌یابد. این جهان پیرامون، جهان زندگی، به این ترتیب جهانی است که «همیشه از قبل» وجود داشته است. پیش‌دادگیِ (چنان که هوسرل ممکن بود بنامد) زیست ـ جهان به این معناست که به واسطهٔ همین وجودمان یعنی «هستن ما ـ در ـ جهان»، ما واجد چیزی هستیم که هایدگر «فاهمهٔ پیشاهستی‌شناختی» از جهان («هستی») می‌نامید. تمامی فاهمه‌ها یا نظریه‌پردازی‌های صریح کاری بیش از تکیه بر این «بنیادِ» همیشه از پیش مفروض نمی‌کنند که به این ترتیب هرگز به‌تمامی قابل موضوعی شدن نیست. بنابراین، به نظر هایدگر، فاهمه پیش از آن‌که شیوهٔ «دانستگی» باشد شیوهٔ «هستنده» است. چنان که گادامر آن را مطرح می‌کرد، آگاهی بیش‌تر «هستی» است تا «آگاهی».
bookwormnoushin

حجم

۲٫۴ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۸

تعداد صفحه‌ها

۷۸۶ صفحه

حجم

۲٫۴ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۸

تعداد صفحه‌ها

۷۸۶ صفحه

قیمت:
۱۷۶,۰۰۰
۸۸,۰۰۰
۵۰%
تومان