کتاب فیلسوفی در تعمیرگاه

کتاب فیلسوفی در تعمیرگاه نوشتۀ متیو بی‌کرافورد است. انتشارات ترجمان علوم انسانی این کتاب را روانۀ بازار کرده است. این اثر، پژوهشی دربارۀ «ارزش کار» است و برای تمام کسانی کـه دربارۀ چرایی بی‌معنا شـدن و ناگوار شـدن کار، در سبک امروزیِ زندگی بشر پرسش دارند، مفید خواهد بود.

درباره کتاب فیلسوفی در تعمیرگاه

کتاب فیلسوفی در تعمیرگاه می‌کوشد زندگی را طور دیگری به ما یاد دهد تا از آن لذت ببریم. با خواندن این کتاب، می‌توانید از روزمرگی فرار کنید و زندگی را به شکل تازه‌ای ببینید. این کتاب راهنمای شما می‌شود و لحظه‌به‌لحظه همراه‌تان می‌آید تا زندگی را دوباره معنا کنید و از آن لذت ببرید.

یکی از مفاهیمی که کرافورد در این کتاب بر روی آن تأکید می‌کند، رابطهٔ میان کار معنادار و ارزش اخلاقیِ توجه به دیگران است. این نویسنده، از تجربیات کاری خود، در زمینهٔ تعمیر موتور و ماشین، برای پیش‌برد مباحث فلسفیِ مربوط به معنای کار استفاده کرده است.

هدف انتشارات ترجمان، برقرارکردن ارتباط فکری میان زبان فارسی و دیگر زبان‌های زندۀ دنیا است. اما چنین کاری در زمان حاضر که دوران فراوانیِ ترجمه و مترجم در میان فارسی‌زبانان است، چه اهمیتی دارد؟ ما معتقدیم هر متنی ارزش ترجمه ندارد اما هستند متون کمترشناخته‌شده و جریان‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده‌ای که ترجمۀ آنها دریچۀ تازه‌ای در جهان اندیشۀ امروز ایران می‌گشاید.

فعالیت‌های ترجمان در دو بخش «انتشارات ترجمان علوم انسانی» و «سایت ترجمان» تعریف می‌شود. در سایت ترجمان مقاله‌، نوشتار، بررسی کتاب و گفت‌وگوها را قرار می‌دهیم و سپس مجموعۀ مقاله‌ها را در قالب کتاب منتشر می‌کنیم. در انتخاب مقالات، تلاش ما بر این است تا تنها متون دست‌اول، از اندیشمندان اصلی جریان‌های مهم فکری و نظری ترجمه شوند و برخلاف بسیاری از دیگر نشریات و وبگاه‌ها، ترجیح داده‌ایم تا تعداد مقالات کمتری را با کیفیتی بالاتر و محتوایی غنی‌تر ترجمه کنیم.

تا سال‌های پیش از این، چاپ ترجمۀ مقالات بلند در نشریات علمی ـ پژوهشی و علمی ـ ترویجی، امری رایج بود ولی امروزه به هر دلیل، ترجمۀ این مقالات به کناری سپرده شده است. اما مهم آن است که از اهمیت این مقالات کاسته نشده و خوانندۀ فارسی‌زبان نیازمند دسترسی به این منابع هست. از این رو، ترجمان، مقالاتی را در دستور کار خود قرار داده است که نوشته‌های کلیدی و مؤثر نویسندگان اصلی در رشته‌های گوناگون علوم انسانی محسوب می‌شوند.

خواندن کتاب فیلسوفی در تعمیرگاه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران یک زندگی شاد و همچنین به مادرها، پدرها و معلم‌ها پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فیلسوفی در تعمیرگاه

«در المپیک سال ۱۹۷۶، جهان تحت‌تأثیر امتیاز عالیِ ۱۰ نادیا کمانِتچی در مسابقات ژیمناستیک قرار گرفت؛ امتیازی بی‌سابقه! درواقع، تابلوِ امتیازات قادر به ثبت آن نبود، یعنی این احتمال پیش‌بینی نشده بود و تابلو فقط تا رقم ۹.۹۹ را می‌توانست بخواند. نگهدارندهٔ تابلوِ امتیازات عدد ۱.۰۰ را روی تابلو قرار داد و همه متوجه شدند که منظور همان ۱۰ است. سال‌ها بعد، کمانِتچی این‌گونه درمورد آن رویداد گفت: «در طی اجرای حرکات و حتی پس‌ازآن، تصور نمی‌کردم همه‌چیز آن‌قدر عالی پیش رفته باشد. من در آن لحظات احساس خوبی نسبت به روند کار داشتم. حقیقت این است که ورزش‌کاران در لحظاتی که تاریخ‌ساز می‌شوند به تاریخ فکر نمی‌کنند. آن‌ها در آن لحظات فقط به آنچه انجام می‌دهند و چگونگی انجام آن فکر می‌کنند. به‌علاوه، من در آن لحظات اصلاً به تابلوِ امتیازات توجهی نداشتم تا اینکه هم‌تیمی‌هایم به‌خاطر شور و هیجانی که در ورزشگاه به وجود آمده بود شروع به ایما و اشاره کردند».

این نکات یک ویژگی مهم تمریناتی را که دربردارندهٔ اشتغالات فعالانه و مهارتی‌اند برجسته می‌کنند: (در چنین تمریناتی) توجه فرد بر قواعدی متمرکز است که ذاتیِ تمرین‌اند، نه آن اعتبارات خارجی که ممکن است از خلال تمرین‌ها عاید او شود، که معمولاًیا پول است یا به‌رسمیت‌شناخته‌شدن. آیا این تمایز بین اعتبارات درونی و بیرونی می‌تواند ما را نسبت به فهم چیستیِ کار آگاه کند؟

ممکن است گفته شود وقتی درمورد رضایت درونی فکر می‌کنیم اولین چیزی که به ذهن متبادر می‌شود این است که فعالیت‌هایی از جنس فعالیتِ فوق بازی، سرگرمی و فراغت هستند و به قصد لذت انجام می‌شوند. چنین فعالیت‌هایی در خودشان پایان می‌یابند و ما آن‌ها را بدون آنکه نیاز باشد کسی برای انجامشان به ما دستمزدی بدهد پیگیری می‌کنیم. اما در نقطهٔ مقابل، در مورد کار، دریافت دستمزد نکتهٔ اصلی است و درک کار بدون توجه به پاداش‌های بیرونی فقط در یک فضای آرمانی و خیالی ممکن است. ممکن است گفته شود جداکردن کار از فراغت، که یکی ضرورت ناگوار و دیگری سرگرمی شیرین است، واقعیتِ زندگی است. اما من می‌خواهم به بررسی نوعی از زندگی بپردازم که در آن کار و فراغت جمع شده است، حتی اگر این بررسی نیازمند خطرکردن و ورود به قلمروِ ننگ‌آور «آرمان‌گرایی» باشد.

امروزه رایج است که افراد «خود واقعی»شان را در نوع فراغت انتخابی‌شان پیدا می‌کنند. بر این اساس، کارِ خوبْ کاری تلقی می‌شود که راه‌های فرد را برای پیگیری فعالیت‌های دیگری که به زندگی معنی می‌بخشند به حداکثر برساند. یک کارگزار بنگاه اعطای وام مسکن را در نظر بگیرید. او تمام سال به‌سختی کار و فعالیت می‌کند و بعد در تعطیلات برای صعود به قلهٔ اورست اقدام می‌کند. محتوای روانیِ اغراق‌شده‌ای که تعطیلات تابستانی برایش به ارمغان می‌آورد باعث می‌شود او پاییز، زمستان و بهارِ بعد را تحمل کند. به نظر می‌رسد شرپاها به‌خوبی نقش خود را در این نمایش درک کرده‌اند، زیرا آن‌ها به‌شکل زیرکانه‌ای نیاز او به مواجهه‌ای انفرادی و سبکبار را با واقعیت صلب و سخت پاسخ می‌دهند. میان زندگی کاری و زندگی تفریحیِ کارگزار بنگاه انفصالی وجود دارد؛ در یکی او نقدینگی جمع‌آوری می‌کند و در دیگری غذای روحی و روانی را ذخیره می‌کند. هر بخش به دیگری وابسته است و بخش دیگر را امکان‌پذیر می‌سازد، این امر به‌شکل تعامل بین خُرده‌خویشتن‌ها انجام می‌شود و نه به‌عنوان قطعات قابل‌درک و مرتبط از یک زندگی منسجم.

از سوی دیگر، مشاغلی وجود دارند که به نظر می‌رسد درمورد آن‌ها ارتباط نزدیک‌تری بین زندگی و معیشت وجود دارد. آیا چنین ارتباطی را می‌توان در ماهیت خودِ کار ردیابی کرد؟ یک پزشک با جسم افراد سروکار دارد، یک آتش‌نشان با آتش و یک آموزگار با کودکان در ارتباط است. این موارد به اندازهٔ اورست واقعی‌اند و اَعمالی که در آن‌ها به کار گرفته می‌شود نیازمند نوعی توجه متمرکزند که زندگی می‌تواند حول آن شکل بگیرد (همانند کارکرد کوه‌نوردی برای شرپاها). در این حرفه‌های فاضل، کنشگر به بسط یک درک والا و موشکافانه از آنچه با آن سروکار دارد می‌پردازد. این بسط و پرورش در مقابل حس زیبایی‌شناختی نبوده و قضاوت او از بدن‌ها، آتش، کودکان و یا کوهستان به‌وسیلهٔ تجربه واقعی‌تر می‌شود و درنتیجه توانایی او برای پاسخ مناسب به آن‌ها رشد می‌یابد.

معلمی که واقعاً معلم باشد به کودکان عشق می‌ورزد و می‌خواهد دریابد چگونه می‌تواند آن‌ها را باهوش‌تر سازد. بیشترِ افرادی که بر روی خودرو کار می‌کنند هم همین‌طورند، زیرا آن‌ها هم عاشق خودرو هستند. آن‌ها معمولاً می‌خواهند دریابند چگونه می‌توانند خودروها را تبدیل به وسایل نقلیه‌ای سریع‌تر کنند. مکانیک، در چنین موقعیتی، حال کسی را دارد که در تعطیلات به سر می‌برد.»