کتاب مقدمه‌ای بر مارکس و انگلس به قلم لنین

کتاب مقدمه‌ای بر مارکس و انگلس به قلم لنین اثر ولادیمیر لنین با ترجمه فروزان گنجی زاده است. این اثر تعدادی از مقالات مشهور لنین است که به رویکرد تاریخی و سیر تکامل تدریجی مارکسیسم می‌پردازد. 

درباره کتاب مقدمه‌ای بر مارکس و انگلس به قلم لنین

در این کتاب بخش‌ها و گزیده‌هایی از مقالات مشهور لنین و قطعات برگزیده‌ای از آثار او را می‌خوانیم. این مقالات به رویکرد تاریخی و سیر تکامل تدریجی مارکسیسم می‌پردازد. بخشی از کتاب درباره کارل مارکس و آموزه‌های او است. آمده است.  این گزیده‌های کوتاه مقدمه‌ای است اجمالی برای غنابخشیدن به میراث مارکسیسم. کتاب مقدمه‌ای بر مارکس و انگلس به قلم لنین با رساله لنین درباره انگلس آغاز می‌شود، که مدت کوتاهی پس از مرگ انگلس در سال ۱۸۹۵ نوشته شده است.

کتاب مقدمه‌ای بر مارکس و انگلس به قلم لنین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

علاقه مندان به مطالعه کتاب‌های سیاسی و جامعه شناسی از خواندن این اثر لذت می‌برند.

درباره ولادیمیر لنین

ولادیمیر ایلیچ اولیانوف که به نام لنین معروف است در تاریخ ۲۲ آوریل ۱۸۷۰ در خانواده مرفه و تحصیل کرده متولد شد. پدر او آموزگار ریاضی و مادرش، دختر یک پزشک بود. لنین نظریه‌پرداز مارکسیست و انقلابی کمونیست روسی، رهبر انقلاب ۱۹۱۷ روسیه و بنیانگذار دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود. لنین و رهبران کمونیست کشور، روسیه را از جنگ جهانی اول بیرون کشیدند و در جنگ داخلی روسیه پیروز شدند. او در نهایت بعد از گذراندن دوره‌هایی از بیماری و سکته در  ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴ از دنیا رفت. 

بخشی از کتاب مقدمه‌ای بر مارکس و انگلس به قلم لنین

مارکس و انگلس اولین کسانی بودند که در آثار علمی خود توضیح دادند سوسیالیسم ابداع خیال‌پردازان نیست، بلکه هدف غایی و نتیجه غیرقابل اجتناب رشد نیروهای تولیدی جامعه امروزی است. سراسر تاریخی که تاکنون به ثبت رسیده، تاریخ مبارزه طبقاتی بوده است، به‌عبارتی، تسلسل سیطره و پیروزی برخی طبقات اجتماعی بر طبقات اجتماعی دیگر. و این امر تا زمانی‌که شالوده‌های مبارزه طبقاتی و سلطهٔ طبقاتی ــ یعنی مالکیت خصوصی و تولید اجتماعی نابه‌سامان ــ محو نشود، ادامه خواهد داشت. گرایش‌های پرولتاریا خواهان نابودی چنین شالوده‌هایی است؛ و از این‌رو مبارزه طبقاتی آگاهانه کارگران سازمان‌یافته باید علیه این شالوده‌ها هدایت شود. و هر مبارزه طبقاتی یک مبارزه سیاسی است.

همه کارگرانی که برای آزادی خود می‌جنگند، اکنون نظریات مارکس و انگلس را پذیرفته‌اند. امّا وقتی‌که این دو دوست در چهل‌سالگی به نگارش ادبیات سوسیالیستی همت گماردند و در جنبش‌های اجتماعی زمان خود شرکت کردند، چنین عقایدی کاملاً تازه بود. در آن زمان افراد زیادی، چه بااستعداد و چه بی‌استعداد، چه باوجدان و چه بی‌وجدان، وجود داشتند که گرچه جذب مبارزه برای آزادی سیاسی ــ مبارزه علیه خودکامگی و ستمگری حکم‌روایان، پلیس و کشیشان ــ شدند، از مشاهده تضاد گرایش‌های بورژوازی و گرایش‌های پرولتاریا عاجز ماندند. این افراد حتا این ایده را که کارگران باید به‌صورت نیروی اجتماعی مستقلی عمل کنند نپذیرفتند. از سوی دیگر، خیال‌پردازان بسیاری وجود داشتند که گرچه برخی از آن‌ها نابغه بودند، تصور می‌کردند که فقط لازم است حکم‌روایان و طبقات حاکم را درمورد بی‌عدالتی نظام اجتماعی معاصر متقاعد کرد، آن‌گاه استقرار صلح و آسایش همگانی بر روی زمین آسان خواهد شد. آن‌ها رؤیای سوسیالیسم بدون مبارزه را در سر می‌پروراندند. سرانجام، تقریباً تمام سوسیالیست‌های آن زمان و دوستان طبقه زحمت‌کش درمجموع، پرولتاریا را صرفاً همچون یک زخم می‌دانستند و با وحشت می‌نگریستند که چگونه این زخم با رشد صنعت گسترش می‌یابد. از این‌رو هدف همگی آن‌ها این بود که چگونه رشد صنعت و طبقه کارگر را متوقف کنند و چگونه به حرکت «گردونه تاریخ» پایان دهند. مارکس و انگلس بدون سهیم‌شدن در ترس همگانی از رشد و پیشرفت پرولتاریا، همه امید خود را به رشد مستمر طبقه کارگر معطوف داشتند.