کتاب یک بازی دونیمهای
معرفی کتاب یک بازی دونیمهای
کتاب یک بازی دونیمهای نوشته کارنل سندوس است. کارنل سندوس مدرس دانشکده رسانه و تولید فرهنگی در دانشگاه دمونتفورت، لستر، متخصص جامعه شناسی رسانه، فرهنگ و فناوری است. او در ان کتاب از دیدگاهی دیگر فوتبال را بررسی میکند.
درباره کتاب یک بازی دونیمهای
کتابِ شگفتانگیز و کمنظیر کارنل سندوس، برای غربیها روایت حال و گذشته و برای ما که در حال گذار و توسعه هستیم، روایت آیندهای است که هنوز اتفاق نیفتاده است. این کتاب به سؤالاتی دربارهٔ فوتبال پاسخ میدهد که تاکنون ذهن انسان ایرانی پاسخی برای آنها نداشته است. او برای پاسخ به سؤالات بیشمار و اساسی خود، بیش از یازده ماه در میان هواداران تیمهای پُرطرفدار فوتبال جهان زندگی میکند و با آنها همکلام میشود. کتاب یک بازی دونیمهای روایتی تاریخی از روند تحول فوتبال و تلویزیون است و تصویری شفاف و دیدنی درباره وضعیت هواداران و چگونگی برقراری ارتباط ناگسستنی آنها با فوتبال ارائه میکند. قلم نقادانه و تسلط سندوس بر تئوریهای اجتماعی مرتبط با ورزش مثال زدنی است. او هر جا که لازم باشد، نظریات صاحبنظران برجستهٔ جامعهشناسی را هم به چالش کشیده و به شکلی جدی نقدشان میکند.
خواندن کتاب یک بازی دونیمهای را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
این کتاب را به تمام علاقهمندان به فوتبال پیشنهاد میکنیم
بخشی از کتاب یک بازی دونیمهای
زندگی در قرون وسطا برای بیشتر مردم، بهشدت ایستا و بیتحرک بود. با وجود این، برخلاف دشواریها و مصایب پُرشمار، نظیر برداشت نکردنِ محصول خوب، شیوع بیماریهای مسری و دیگر تهدیدات غیرقابلپیشبینی، غالب جوامعِ کشاورز این دوران، زمان فراغت قابلتوجهی داشتند و در فصول بین کار، سرگرمی چندانی نداشتند. یک شکل از سرگرمی این جوامعِ بیتحرک یا کمتحرک، اما دارای وقت زیاد، بازی فوتبال بود. این ورزش انبوهی از مردم را سرگرم میکرد. اگرچه هنوز در باب زمان و مکان دقیق ابداع فوتبال اختلاف نظر وجود دارد، شواهد نشان میدهند این ورزش اولینبار در انگلستان قرون وسطا ظهور یافت. مدارک بیشتر مبنیبر رواج فوتبال را میتوان در شکایاتی که هنرمندان و بازیگران خیابانی در دادگاهها مطرح کرده و خواستار ممنوعیت فوتبال شده بودند، جستوجو کرد. هم گاتمن هم مارپلز با اشاره به قانونی که شهردار لندن در سال ۱۳۱۴ میلادی با موضوع «ممنوعیت فوتبال» وضع کرده، آن را نخستین سند رسمی و مکتوب فوتبال انگاشتهاند.
بیعلاقگی مسئولان و مقامات به فوتبال عمومی اصلاً عجیب به نظر نمیرسید. این بازی اساساً هیچ قانون و قاعدهای نداشت، نهتنها از نظر فضا، مکان و تعداد شرکتکنندگان، بلکه از حیث مدتزمان بازی هم محدودیتی برای آن وجود نداشت و پایان مسابقه را غروب آفتاب تعیین میکرد. پیروز مسابقه تیمی بود که میتوانست توپ را به روستای حریف یا وسط شهر برساند. خشونت مسابقات گاهی سبب مرگ و جراحات شدید میشد. جان بیل جغرافیدانی است که فوتبال آن دوران را کارناوالی همگانی میداند که تمایزهای بین یک بازیگر و تماشاچی در آن بهروشنی مشخص شده است. شولز مارملینگ هم با اشاره به ویژگیهای تخریبگونهٔ بازی، به همین نکته اشاره کرده است. عنصر کارناوالی بودن در فوتبال قرون وسطا تغییر موقت نظم اجتماعی تلقی میشد و به این ترتیب، نبود تحرک اجتماعی و جسمی در جوامع فئودال اروپای قرون وسطا را نشان میداد.
حجم
۵٫۷ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۶
تعداد صفحهها
۲۳۴ صفحه
حجم
۵٫۷ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۶
تعداد صفحهها
۲۳۴ صفحه