کتاب ارغنون سوم

کتاب ارغنون سوم، کتابی نوشته‌ی پ. د. اوسپنسکی، فیلسوف معاصر روسی است. کتاب ارغنون سوم، سومین قانون اندیشه؛ کلیدی برای حل اسرار جهان هستی را با ترجمه‌ی محمدتقی بهرامی حرّان در دست دارید.

درباره‌ی کتاب ارغنون سوم

کتاب ارغنون سوم، کتابی است که طرز تفکر شما را بهم می‌ریزد. نام دیگری که برای این کتاب انتخاب کرده‌اند، سومین قانون اندیشه؛ کلیدی برای حل اسرار جهان هستی است. در همان ابتدای کتاب اوسپنسکی از شما می‌خواهد که به آنچه که می‌دانیم یا حداقل فکر می‌کنیم می‌دانیم، بهای چندانی ندهیم. زیرا ما فقط سایه‌های آن‌ها را می‌شناسیم. تقسیم‌بندی که در ذهن ما بر اساس زمان و مکان صورت می‌گیرد، صرفا محدود به ذهن ما است. در حالی‌که اگر میان اشیا و اجسام نوعی تقسیم‌بندی وجود داشته باشد، با آن تقسیم‌بندی که در ذهن ما وجود دارد، متفاوت است. یا به عبارت بهتر، اصلا نمی‌تواند چیزی باشد که در ذهن ما است.

کتاب ارغنون سوم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر از دوست‌داران مطالعات فلسفی هستید، خواندن کتاب ارغنون سوم را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

درباره‌ی پ. د. اوسپنسکی

پیوتر. دمیانوویچ. اوسپنسکی، فیلسوف روسی، ۴ مارس ۱۸۷۸ در مسکو متولد شد. در شانزده‌سالگی به دلیل نقاشی که روی دیوار مدرسه کشیده بود و بازرسان می‌توانستند آن را ببینند، از مدرسه اخراج شد و بعد از آن به تنهایی تحصیلاتش را ادامه داد. پیش از جنگ جهانی اول، در جستجوی معجزه‌آسا به خاورزمین سفر کرد، اما اندکی پس از شروع جنگ بزرگ جهانی به مسکو بازگشت. در آنجا با گورجیف ملاقات کرد و او را که مرتاض فقیر و ناشناخته‌ای بود، به شهرت رساند. پ. د. اوسپنسکی در کتاب در جستجوی معجزه‌آسا، چیزهایی است که در آن سال‌ها از گورجیف آموخته است، بازگویی کرده. کتاب‌های دیگر اوسپنسکی، ارغنون سوم، الگوی تازه‌ای از عالم و راه چهارم است. او یک داستان به اسم زندگی غریب ایوان اوسکین هم نوشت. 

اوسپنسکی ۲ اکتبر ۱۹۴۷ در انگلستان درگذشت.

بخشی از کتاب ارغنون سوم

باید به خاطر داشته باشیم که این تقسیم‌بندیها فقط در ما، در ادراک ما از اشیاء و نه در خود اشیاء وجود دارند. ما نباید فراموش کنیم که نه نسبت متقابل حقیقی اشیاء و نه اشیاء واقعی هیچ یک را نمی‌شناسیم. تمام آنچه می‌شناسیم اشباح آنها، سایه‌های آنهاست و نمی‌دانیم میان آنها واقعآ چه نسبتی وجود دارد. در عین حال، با یقین کامل می‌دانیم که تقسیم‌بندی ما از اشیاء برحسب زمان و مکان با تقسیم اشیاء فی‌نفسه در صورتی‌که آنها را مستقل از ادراک خودمان از آنها در نظر بگیریم، به هیچ وجه انطباق ندارد و همچنین با یقین کامل می‌دانیم که اگر میان اشیاء فی‌نفسه نوعی تقسیم‌بندی وجود داشته باشد، به هیچ صورتی نمی‌تواند تقسیم‌بندی برحسب زمان و مکان، به مفهومی که ما معمولا از این واژه‌ها داریم، باشد؛ زیرا چنین تقسیم‌بندیای لازمه اشیاء نیست بلکه فقط لازمه ادراک ما از اشیاء است که از طریق اندامهای حسی حاصل می‌شود. به علاوه، نمی‌دانیم که آیا امکان دارد آن تقسیماتی که ما می‌فهمیم، یعنی تقسیم بر حسب مکان و زمان را وقتی که اشیاء نه از دیدگاه بشری و نه با چشمان بشری نگریسته نمی‌شوند، تمیز داد. به عبارت دیگر، آیا برای ارگانیسمی که طور دیگری ساخته شده، جهان ما تصویر کاملا متفاوتی عرضه نخواهد کرد؟

ما نمی‌توانیم اشیاء را خارج از مقولات مکان و زمان مجسم کنیم، بلکه همواره آنها را خارج از زمان و مکان در اندیشه می‌آوریم.