کتاب ساموئل بکت

کتاب ساموئل بکت، نوشته‌ی چارلز لاینز، کتابی کامل درباره‌ی زندگی، بررسی و تحلیل دقیق نمایشنامه‌های بکت در زمینه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و ... است. 

اگر دوست دارید با زندگی و آثار بکت آشنا شوید، کتاب ساموئل بکت را با ترجمه‌ی محمدمهدی نجفی بخوانید. 

درباره‌ی کتاب ساموئل بکت

کتاب ساموئل بکت که یکی از عنوان‌های مجموعه‌ی نمایش‌نامه نویسان مدرن است، به زندگی، تحلیل و بررسی دقیق آثار بکت پرداخته است. ساموئل بکت یکی از نمایش‌نامه‌نویسان معاصر است که با اثر بی‌نظیرش، در انتظار گودو، که پوچی و بیهوده بودن زندگی را به تصویر کشیده بود، مشهور و شناخته شد. چارلز لاینز در کتاب ساموئل بکت به سراغ بکت و آثار او رفته است. او ابتدا شرح حالی مفصل از زندگی بکت نوشته است و سپس نمایش‌نامه‌های او را بررسی کرده است. کار تحلیل نمایش‌نامه‌ها با تحلیل بخش‌های مختلف و متفاوت مانند صحنه، زمان، مکان، گفتگوها و ... ادامه پیدا می‌کند و درباره بستر سیاسی، اجتماعی، تاریخی و تئاتری نمایش‌نامه‌ها نیز مطالبی خواندنی نگاشته است.

کتاب ساموئل بکت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر از علاقه‌مندان به آثار ساموئل بکت هستید، خواندن کتاب ساموئل بکت را به شما پیشنهاد می‌کنیم.کتاب ساموئل بکت یک اثر جذاب و خواندنی برای تمام علاقه‌مندن به تئاتر به شمار می‌رود.

بخشی از کتاب ساموئل بکت

خلق یک گفتار برای قهرمان‌های بکت توهمی از خودکاوی فراهم می‌کند. اما این واکاوی واهی باقی می‌ماند چون آگاهی نمی‌تواند داده‌هایی را که وارسی می‌کند به اثبات برساند. این راوی‌ها به مسئلهٔ معرفت‌شناختی پی می‌برند – عدم قطعیت دانسته‌های‌شان. آن‌ها می‌فهمند گفتارشان نشان‌دهندهٔ دانسته‌های آن‌ها نیست بلکه ساختگی‌ست، اما این را هم تشخیص می‌دهند که ادامه دادن گفتار، سکوت را دور نگه می‌دارد. با این‌حال لزوم ادامه دادن به تکرار کلمات این متن، آن را به مشقی فرمی تقلیل می‌دهد که فارغ از کاربردش در خلق حس زمانی، جوهرهٔ معنایی دیگری ندارد. تکرار عادت‌وار داستان‌شان قدرت معنابخشی این کلمات را نابود کرده است، و آن‌ها را از دو مسئلهٔ مهم‌تر دور می‌کند: زمان رویداد اصلی که کلمات سعی در توصیف آن دارند و زمانی‌که در اصل این کلمات در آن به نگارش درآمده‌اند. بنابراین، کلمات به خودی خود بخشی از «چیزهای باقی‌مانده» را تشکیل می‌دهند، البته پسماند را و نه ابژهٔ اصیل عمل خلاقانه را. به این معنا، کاراکترهای بکت با گذشته روبه‌رو نمی‌شوند؛ آن‌ها با کلماتی مواجه می‌شوند که در زمانی، شاید، گذشته را با آن درک کرده‌اند. آن‌ها نمی‌توانند فاصلهٔ بین این کلمات را با رویدادها، اشیا یا اشخاصی پر کنند که متن تلاش می‌کند نشان دهد. بنابراین این آدم‌ها هرگز نمی‌توانند مطمئن باشند رویداد اصلی‌ای که کلمات سعی در فراخوانی آن دارند واقعاً اتفاق افتاده باشد.

مالون آخرین روزش را صرف داستان‌گفتن به خودش می‌کند. «من به زودی به‌کل خواهم مرد، سرانجام به‌رغم همه چیز... اگر بتوانم، در انتظار برای خودم قصه خواهم گفت.»