کتاب این‌جا باران صدا ندارد

«این‌جا باران صدا ندارد» داستان دو مرد به اسم اسماعیل و هومن است که به دلایل متفاوت اما پوچی، به همسرانشان گمان بد دارند و همین باعث می‌شود دو فاجعه‌ی متقاطع در سه روز متوالی در رمان شکل بگیرد. عنصر محوی این داستان حسادت و تعصب مردانه است. در روز اول یک اتفاق غیر منتظره می‌افتد که باعث یادآوری حادثه دردناکی در گذشته می‌شود و در روزهای دوم و سوم یادآوری خاطرات آن اتفاق و اثر روانشناختی آن بر شخصیت‌های داستان را می‌بینیم. نویسنده تلاش می‌کند از طریق روایت و داستان تحلیل‌های روانشناسانه‌اش را بر شخصیت دو مرد داستان ارائه دهد. این رمان سومین رمان کامران محمدی و ادامه‌ای دو رمان «آن‌جا که برف‌ها آب نمی‌شوند» و «بگذارید میترا بخوابد» است. «شیرین پرده را کنار کشید و پنجره را کمی باز کرد فکر کرد دیگر بارانْ زیبایی و نشاط گذشته را ندارد. حالا برای او هم مثل بیشتر آدم‌ها، هوای بارانی، بیش از آن‌که هیجان‌انگیز و شادی‌آور باشد، دلگیرکننده است. قدیم‌ها پاییز که می‌شد روزشماری می‌کرد برای باران و حالا... از صبح که بیدار شده بود، باران می‌بارید و او، از صبح، دلگیر و گرفته بود. به‌جای انجام کارهای معمول و تکراری خانه، با خیال‌پردازی و مرور پراکندهٔ خاطرات، وقتش را تلف می‌کرد. باید شام می‌پخت، خانه را گردگیری می‌کرد و لباس‌ها را می‌شست. اما کنار پنجره ایستاده بود و به اسماعیل فکر می‌کرد. اسماعیل بیش از غذا و اتوی لباس‌ها، به گردگیری اهمیت می‌داد؛ سخت‌ترین کار هر روز...»