دانلود و خرید کتاب دموکراسی ها چگونه می میرند استیون لویتسکی ترجمه سیامک دل‌آرا

معرفی کتاب دموکراسی ها چگونه می میرند

«دموکراسی‌ها چگونه می‌میرند» کتابی از دو صاحب‌نظر و دانشمند علوم سیاسی، استیون لویتسکی و دانیل زیبلات است که از کتاب‌های برتر سال ۲۰۱۸ نیویورک تایمز و نیوزویک بوده است. استیون لویتسکی دانشمند علوم سیاسی و استاد دانشگاه هاروارد است که حوزه مطالعاتیش بیشتر سیاست در آمریکای لاتین، احزاب‌سیاسی، نظام‌های حزبی و روند دموکراتیک‌سازی است و دانیل زیبلات همکار او در دانشگاه هاروارد است که به خاطر کتاب‌ها و مقالاتش در حوزه علوم سیاسی، جوایز متعددی از انجمن علوم سیاسی آمریکا دریافت کرده است. او مدیریت چندین مرکز و برنامه تحقیقاتی وابسته به دانشگاه هاروراد را برعهده دارد. آنها کتاب خود را بایک سوال آغاز کرده‌اند: آیا دموکراسی در خطر است؟ و در تمام ۹ فصل کتاب به نوعی به این سوال پاسخ داده‌اند. تمرکز آنها در این اثر بر کشور خودشان امریکا است و معتقدند که اتفاقاتی که اخیرا در این کشور افتاده، پیش‌درآمد یک بحران دموکراتیک در سایر کشورهای جهان بوده است و رفتار سیاست‌مداران آمریکا در مجامع بین المللی و در داخل کشور مانند دشمن پنداشتن رقبای انتخاباتی، تضعیف‌کردن نهادهای مدنی همچون دادگاه و سرویس‌های اطلاعاتی و...باعث شده است دموکراسی در درجه اول در آمریکا و بعد، در سرتاسر جهان، حتی در کشورهایی که وجود دموکراسی بدیهی انگاشته می‌شود، در معرض تهدید قرارگیرد. نویسندگان در این کتاب می‌گویند بر خلاف تصور همگان که فکر می‌کنند تنها جنگ و کودتا عامل مرگ دموکراسی است، راه دیگری هم برای درهم شکستن آن وجود دارد؛ راهی که به اندازه راه اول مخرب است اما کمتر جلب توجه می‌کند. در این روش، دموکراسی به دست رهبران آن از بین می‌رود و این کار از پای صندوق‌های رای آغاز می‌شود؛ بی‌ هیچ کودتا، آتش‌سوزی یا ترور و تبعیدی: «هیچ تانکی در خیابان‌ها دیده نمی‌شود، قانون اساسی و سایر نهادهای به‌ظاهر دموکراتیک پابرجا می‌مانند، مردم کماکان رأی می‌دهند و خودکامگانِ منتخب، ظاهر دموکراتیک‌شان را حفظ می‌کنند ولی از درون، اصل و ماهیت دموکراسی را نابود می‌کنند.» نویسندگان این کتاب، دونالد ترامپ را عوام فریب می‌خوانند و درباره برآمدن قانون اساسی آمریکا از پس او، نگرانند. آنها عقیده دارند فروپاشی دموکراسی در امریکا از دهه هشتاد و نود سده گذشته آغاز شده و قرن بیست و یکم دوران شتاب‌گیری آن است و این احتمال وجود دارد که دونالد ترامپ به این فرآیند سرعت بخشد. استیون لویتسکی و دانیل زیبلات در این کتاب از ائتلاف‌های سرونوشت‌ساز جهان تا نخستین‌ سال‌های ریاست جمهوری ترامپ و نقش مردم و قوانین نانوشته سیاست را در دموکراسی آمریکا بررسی کرده‌اند. هدف آنها در این کتاب چنان‌که خودشان می‌گویند شناسایی بخش‌های تکراری تاریخ است تا پیش از آن که خیلی دیر شود، بتوانند از زوال دموکراسی جلوگیری کنند. زبان و ترجمه این اثر به گونه‌ای است که خواندن آن را برای همه علاقه‌مندان به موضوعات سیاسی راحت کرده است پس نگران نویسندگان و تخصص آنها نباشید، چون مخاطب این کتاب شما هستید.
Hemmat
۱۳۹۹/۰۸/۲۵

عرض ادب . (۱ امروزه اگرچه زمان بلوغ دموکراسی ها بعنوان شیوه ای از ساختار سیاسی و تبلور آزادی خواهی است اما ؛ دموکراسی پدیده ای تاریخی است که ریشه در تاریخ دارد. « آزادی و برابری » بعنوان دو اصل اساسی دموکراسی

- بیشتر
esrafil aslani
۱۴۰۱/۰۴/۰۷

"ترکیب یک بحران جدی با فردی که پتانسیل اقتدارگرایی دارد ممکن است برای دموکراسی مرگبار باشد . برخی رهبران هنگامی که به قدرت می رسند با بحران مواجه می شوند . به عنوان مثال ، فوجیموری در حالی به قدرت

- بیشتر
کاربر ۱۱۴۵۹۱۶
۱۳۹۸/۰۸/۱۳

دموکراسی، خرد، از خود گذشتگی، آینده نگری و اولویت دادن به منافع جمعی میخواد. سیاستمداران هر کشوری اینها رو داشتن دموکراسی های پایداری هم دارند. آگاهی و خرد توده مردم در این کشورها رابطه مستقیم و دوطرفه با خرد و

- بیشتر
ડꫀꪶꫀꪀꪮρꫝⅈꪶꫀ
۱۴۰۰/۰۹/۲۳

در عصر حاضر سیاست یکی از اجزای مهم در زندگی جامعه‌ی بشری است. حال ‌آنکه افراد بسیاری از سیاست دوری می‌کنند اما برخی نیز به سیاست علاقه‌مندند و در بطن این موضوع تحصیلات و فعالیت‌های موفقی دارند و حتی به سیاست‌مداری بزرگ نیز تبدیل می‌شوند. درزمینه‌ی سیاست، کتاب‌ها و

- بیشتر
آدولف هیتلر (در آلمان)، ژتولیو وارگاس (در برزیل)، آلبرتو فوجیموری (در پرو) و هوگو چاوز (در ونزوئلا) از همین مسیر ـ یعنی از درون نظام یا از طریق انتخابات و یا ائتلاف با شخصیت‌های قدرتمند سیاسی ـ به قدرت رسیده‌اند. در تمامی این موارد، نخبگان بر این باور بودند که صِرف دعوت از چنین افرادی برای به‌دست‌گرفتن قدرت، آن‌ها را مهار خواهد کرد و نهایتاً کنترل اوضاع به دست سیاستمداران جریان اصلی خواهد افتاد. اما نقشهٔ آن‌ها نتیجهٔ عکس داشته است. ترکیب مرگباری از جاه‌طلبی، ترس و برآورد غلط، به اشتباهی مهلک منتهی شده است: سپردن داوطلبانه قدرت به دست فردی که در مسیر استبداد گام برخواهد داشت.
سعیده افضلی
پیش‌بینی بحران کار ساده‌ای نیست ولی عواقب سیاسی بحران‌ها را به‌آسانی می‌توان پیش‌بینی کرد. بحران‌ها تمرکز قدرت، و در اغلب موارد، سوءاستفاده از آن را تسهیل می‌کنند. جنگ و حملات تروریستی موجب افزایش ناگهانی حمایت مردم از دولت می‌شود. (در علوم سیاسی و امور بین‌الملل) این تاثیر به «اثر صف‌آرایی زیر پرچم»(۹۰) معروف است. در پی حملات یازدهم سپتامبر، میزان رضایت مردم از عملکرد جرج بوش از ۵۳ درصد به ۹۰ درصد افزایش یافت که بالاترین رقمی است که توسط مؤسسهٔ گالوپ به ثبت رسیده است. (۹۱) رکورد پیشین (۸۹ درصد) از آنِ جرج بوش پدر بود که در پی جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ به ثبت رسیده بود.
esrafil aslani
وقتی پوپولیست‌ها در انتخابات پیروز می‌شوند، اغلب نهادهای دموکراتیک را مورد حمله قرار می‌دهند. به عنوان مثال، در آمریکای لاتین، از پانزده رئیس‌جمهوری که در ونزوئلا، بولیوی، اکوادور و پرو بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۱۲ انتخاب شدند، پنج نفر، پوپولیست‌هایی بیگانه با دنیای سیاست بودند؛ افرادی چون آلبرتو فوجیموری (در پرو)، هوگو چاوز (در ونزوئلا)، اِوو مورالس (در بولیوی)، لوسیو گوتیرز و رافائل کوره‌آ (در اکوادور). درنهایت هر پنج نفر (۲۰) سبب تضعیف نهادهای دموکراتیک شدند.
سعیده افضلی
چهار علامت هشداردهندهٔ رفتاری را گرد آورده‌ایم که با استفاده از آن می‌توان با دیدنِ فردی اقتدارگرا تمایلات وی را تشخیص داد. بر این اساس، دیدن علایم زیر نگران‌کننده است: هنگامی که یک سیاستمدار ۱) چه زبانی و چه در عمل قواعد بازی دموکراتیک را رد می‌کند، ۲) مشروعیت مخالفان را انکار می‌کند، ۳) با خشونت مدارا می‌کند یا آن را ترویج می‌دهد، یا ۴) تمایل دارد آزادی‌های مدنی مخالفان، از جمله رسانه‌ها، را محدود سازد.
سعیده افضلی
دیدن علایم زیر نگران‌کننده است: هنگامی که یک سیاستمدار ۱) چه زبانی و چه در عمل قواعد بازی دموکراتیک را رد می‌کند، ۲) مشروعیت مخالفان را انکار می‌کند، ۳) با خشونت مدارا می‌کند یا آن را ترویج می‌دهد، یا ۴) تمایل دارد آزادی‌های مدنی مخالفان، از جمله رسانه‌ها، را محدود سازد.
سمانه انصاف جو
برای دفاع از دموکراسی، ترس و خشم کافی نیست. باید متواضع و درعین‌حال جسور باشیم. باید نحوهٔ تشخیص علائم خطر و هشدارهای بی‌مورد را از کشورهای دیگر بیاموزیم. باید از اشتباهات مهلکی که موجب نابودی سایر دموکراسی‌ها شده خبر داشته باشیم. همچنین باید بدانیم چگونه در گذشته شهروندان به مقابله با بحران‌های بزرگ دموکراسی رفته و اختلافات عمیق را کنار گذاشته‌اند تا مانع زوال دموکراسی شوند. همهٔ تاریخ تکرار نمی‌شود، اما بخش‌هایی از آن تکرار می‌شود.
احسان رضاپور
روند زوال دموکراتیک از طریق انتخابات، ظاهری بسیار فریبنده دارد. وقتی کودتایی تمام‌عیار سازماندهی می‌شود، همانند آنچه در شیلی دوران پینوشه اتفاق افتاد، مرگ دموکراسی آنی و عیان است؛ کاخ ریاست‌جمهوری در آتش می‌سوزد، رئیس‌جمهور کشته می‌شود - شاید هم زندانی یا تبعید شود - و قانون اساسی تعلیق یا به‌طور کامل کنار گذاشته می‌شود. اما در روش انتخاباتی، هیچ‌کدام این موارد اتفاق نمی‌افتد؛ هیچ تانکی در خیابان‌ها دیده نمی‌شود، قانون اساسی و سایر نهادهای به‌ظاهر دموکراتیک پابرجا می‌مانند، مردم کماکان رأی می‌دهند و خودکامگانِ منتخب، ظاهر دموکراتیک‌شان را حفظ می‌کنند ولی از درون، اصل و ماهیت دموکراسی را نابود می‌کنند.
Amir Nazari
اگرچه نوع واکنش عموم مردم به مطالب جذابِ مطرح‌شده توسط افراطیون حائز اهمیت است، اما آنچه بیشتر اهمیت دارد این است که آیا نخبگان سیاسی، به‌ویژه احزاب، به‌عنوان فیلتر عمل می‌کنند یا خیر. به عبارت ساده‌تر، احزاب سیاسی، دروازه‌بانان دموکراسی محسوب می‌شوند.
فرزانه
انتخابات در بیشتر کشورها به‌طور منظم برگزار می‌شود. با وجود این، دموکراسی‌ها هنوز هم می‌میرند، اما به شیوه‌ای متفاوت. از زمان پایان جنگ سرد، زوال دموکراسی اغلب به دست دولت‌های منتخب (۴) رقم خورده است و نه ژنرال‌های ارتش و سربازان آن‌ها.
احسان رضاپور
فدرالیست‌های طرفدار جان آدامز و جمهوری‌خواهان طرفدار توماس جفرسون بودند - هر حزب، دیگری را تهدیدی برای جمهوری نوپای آمریکا می‌خواند.
کاربر ۳۶۷۰۱۱۴

حجم

۶۹۷٫۱ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۷

تعداد صفحه‌ها

۳۴۴ صفحه

حجم

۶۹۷٫۱ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۷

تعداد صفحه‌ها

۳۴۴ صفحه

قیمت:
۱۴۸,۰۰۰
تومان