Name: حرمسرای قذافی
Rating: 3.43203883495146 (824 reviews)

با کد تخفیف Salam اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۵۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

خرید نسخهٔ صوتی

کتاب حرمسرای قذافی نوشته‌ی خبرنگار فرانسوی آنیک کوژان یک افشاگری درباره‌ی زنانی است که قربانی تجاوز یکی از بزرگترین دیکتاتورهای تاریخ مُعمّر قذافی شده‌اند.
آنیک کوژان به خاطر حرمسرای قذافی چند جایزه معتبر جهانی را از آن خود کرده است. او با سند و مدرک به ما نشان می‌دهد که قذافی هیولایی بی‌بدیل در بین همتایان دیکتاتورش بود. حرمسرای قذافی را با ترجمه‌ی بیژن اشتری می‌خوانید.
درباره‌ی کتاب حرمسرای قذافی
کتاب حرمسرای قذافی، در دو بخش از زندگی زنانی می‌گوید که قربانی تجاوز معمّر قذافی شده‌اند. ثریا یکی از دختران جوانی است که در پانزده‌سالگی ربوده شد و سال‌های با خشونت، به عنوان یک برده‌ی جنسی فعالیت می‌کرد. بسیاری از زنان و دختران و دیگر قربانیان، حتی بعد از سقوط حکومت و نابودی قذافی، از ترس آبرو حاضر نشدند تا آنچه که در این سال‌ها متحمل شده بودند به زبان بیاورند. اما ثریا، با شجاعت تمام، مهر این سکوت را شکست. حرکت او باعث شد تا زنان دیگری نیز لب باز کنند و از چهره‌ی واقعی این دیکتاتور مخوف، پرده بردارند. 
کتاب حرمسرای قذافی در دو بخش نوشته شده است. بخش اول، سرنوشت ثریا و روایت او از زندگی‌اش در باب العزیز (محل استقرار قذافی) است. بخش دوم کتاب شامل تلاش‌های آنیک کوژان برای یافتن ردپای این جنایت و عاملان آن است. در این بخش، ما سرنوشت زنان دیگری که حاضر شدند سکوتشان را بشکنند و از جنایت قذافی بگویند، می‌خوانیم.
کتاب حرمسرای قذافی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
کتاب حرمسرای قذافی کتابی که چهره‌ی سیاسی قذافی را نشان دهد و یا یک زندگینامه نیست. بلکه مستندی است که خواندنش برای همه‌ واجب است تا بدانیم روزی جنایت تا کجا می‌تواند ریشه بگستراند.
درباره‌ی آنیک کوژان 
آنیک کوژان خبرنگار فرانسوی در ۱۹۵۷ متولد شد. او روزنامه‌نگار، خبرنگار جنگ و خبرنگار مجله‌ی لوموند است. معروفیت آنیک کوژان به دلیل کتاب حرمسرای قذافی است که در سال‌های پس از انقلاب لیبی نوشته است. او برای کتاب حرمسرای قذافی جایزه بزرگ باشگاه بین‌المللی مطبوعات را از آن خود کرد.  
جملاتی از کتاب حرمسرای قذافی
کلاس اول هنوز شروع نشده بود که یکی از معلم‌ها داخل شد و به من گفت مرا برای تقدیم دسته‌گل و هدایا به قائد اعظم انتخاب کرده‌اند. من! همان دختر آرایشگاهی! همان دانش‌آموزی که همیشه او را دور از دیگر دانش‌آموزان نگه می‌داشتند! کاملا یکه خورده بودم. اول چشم‌هایم از فرط تعجب گشاد شد، بعد از جایم بلند شدم، شاد و بشاش و آگاه از این‌که همه دخترهای کلاس دارند به من حسودی می‌کنند. معلم‌ها مرا به اتاق بزرگی بردند که تعدادی دانش‌آموز دیگر هم که مثل من انتخاب شده بودند در آن‌جا حضور داشتند. سپس به همه ما دستور دادند خیلی سریع یونیفورم‌هایمان را درآوریم و لباس سنتی لیبیایی بپوشیم. لباس‌ها روی چوب‌لباسی‌ها حاضر و آماده بودند. پیرهن قرمز، شلوار قرمز، روسری و کلاه کوچکی که آن‌ها با نهایت دقت روی سرمان گذاشتند. وای چقدر همه این‌ها هیجان‌انگیز بود! معلم‌ها با ریزبینی خاصی مراقب بودند لباس‌هایمان کاملا مرتب باشد و به هر چیز جزئی توجه نشان می‌دادند. اگر طره موهای دانش‌آموزی فر خورده بود فورآ سشوار می‌آوردند تا آن را صاف بکنند. سنجاق روسری‌هایمان را چک می‌کردند مبادا معیوب باشند. پرسیدم: «بهتان التماس می‌کنم به من بگویید چگونه باید به قائد اعظم خوشامد بگویم! من باید چه کار کنم؟ آیا باید شعری یا جمله‌ای را از حفظ بخوانم؟» قلبم با سرعت صدها کیلومتر در ثانیه می‌زد و همزمان معلم‌ها به سختی کار می‌کردند تا ما خیلی خوب و معرکه به نظر بیاییم. حالا که به آن روز فکر می‌کنم، بره‌هایی را می‌بینم که در حال آماده شدن برای رفتن به سوی مسلخ بودند.

کتاب حرمسرای قذافی نوشته‌ی خبرنگار فرانسوی آنیک کوژان یک افشاگری درباره‌ی زنانی است که قربانی تجاوز یکی از بزرگترین دیکتاتورهای تاریخ مُعمّر قذافی شده‌اند.
آنیک کوژان به خاطر حرمسرای قذافی چند جایزه معتبر جهانی را از آن خود کرده است. او با سند و مدرک به ما نشان می‌دهد که قذافی هیولایی بی‌بدیل در بین همتایان دیکتاتورش بود. حرمسرای قذافی را با ترجمه‌ی بیژن اشتری می‌خوانید.
<h2>درباره‌ی کتاب حرمسرای قذافی</h2>
&nbsp;در دنیا انسان‌های زیادی بوده‌اند که خود را مسئول جان و مال دیگران دانسته‌اند. دیکتاتور‌هایی که به‌خاطر قدرتشان آرزو‌های دیگران را خراب می‌کنند. وقتی می‌خواهیم رهبرانی وحشتناک در تاریخ را نام ببریم، نام کسانی مثل: استالین، لنین، هیتلر، مائو به ذهنمان می‌آید. سال‌ها قبل در لیبی دیکتاتوری حکومت می‌کرد که ویژگی‌های پنهانی در شخصیتش داشت که ماجرای هولناکی را به تصویر می‌کشید، اتفاقی که باور کردنش در قرن بیست و یکم بسیار دشوار است. در کتاب حرمسرای قذاقی نوشته‌ی آنیک کوژان رازهایی از زمان حکومت معمر قذاقی را می‌خوانیم.&nbsp;
معمر قذاقی 42 سال بر لیبی حکومت کرد و در دوران حکومتش جنایات خیلی وحشتناکی را انجام داد. درباره‌ی دیکتاتور لیبی نکته‌ای وجود دارد که وقتی در تلویزیون از سقوط او تصاویری را پخش کردند، از دید مردم پنهان ماند. کتاب حرمسرای قذافی روایتی غمگین و پرده‌برداری از هیولای درون این دیکتاتور می‌کند.&nbsp;&nbsp;
&nbsp;کتاب حرمسرای قذافی کتابی متفاوت است، کتابی براساس واقعیت که داستانی نیست. کتابی که با خواندنش مو به تنتان سیخ می‌کند. نویسنده‌ی این اثر آنیک کوژان، خبرنگاری فرانسوی که این کتاب را در سال 2013 منتشر کرد و مترجم این کتاب بیژن اشتری است. شخصیت اصلی این کتاب دختری به نام ثریا است که از مدرسه دزدیده شده و زندگی و آرزو‌هایش همگی، توسط دیکتاتور لیبی از بین رفت، البته دختران بسیاری در لیبی به سرنوشت ثریا دچار شده‌اند و بیشتر آنها از ترس آبرو و رنجاندنشان هرگز چیزی نگفتند. اما ثریا این قانون نانوشته را زیرپا گذاشت!! او بسیار شجاع بود، چون افشای چنین رازی کار راحتی نبود، خیلی از مردم لیبی بعد از سقوط دیکتاتورشان نیز حاضر به اعتراف و صحبت دررابطه با رازشان نشدند. دختران محافظ قذافی که همیشه در تمام عکس‌های او دیده میشدند، او را مانند مردی حامی حقوق زنان نشان میدادند که سورژه‌ی بسیاری از عکاسان در سراسر جهان بوده‌اند، اما کسی از راز‌های پشت دیوار‌های باب‌العزیزیه خبر نداشت، آنجا محل دفن آرزوی بسیاری از دختران لیبی بوده، مکانی که در قرن 21 مملو از خشونت و تجاوز و آزار جنسی بوده. &nbsp;
قذافی، جامعه‌ی لیبی را هرطوری بود دستکاری کرده و هیچ‌کس نمی‌توانست حرفی از سواستفاده‌های جنسی بزند، هیچ‌کس درباره‌ی تجاوز و وحشیگری علیه زنان چیزی نمیگفت، این موضوعات بسیار محرمانه بود و هیچ خانواده‌ای حتی کلمه‌ای هم دراین‌باره نمیگفتند، حتی بعد از مرگ قذافی نیز این سکوت‌ ادامه داشت، البته بیشتر افراد جامعه لیبی از این فساد خبر داشتند، ولی ترجیح می‌دادند حرفی نزنند.&nbsp;
خیلی‌ها نیز به آنیک کوژان پیشنهاد می‌دادند که درباره‌ی این موضوع تحقیق نکند و میگفتند از این تحقیقات دست بکشد، اما زندگی ثریا و دختران دیگر نابود شده بود، و این انگیزه‌ی آنیک را برای نوشتن این کتاب دوبرابر کرد و آنیک کوژان می‌خواست همه‌‌ی دنیا صدای ثریا را بشنوند.&nbsp;&nbsp;
<h2 style="text-align:right;">چرا باید کتاب حرمسرای قذافی را مطالعه کنیم؟&nbsp;</h2>
آنیک کوژان در این کتاب، رفتار‌های فاسد مسئولان در حکومت سرهنگ قذافی را بررسی کرده است. این کتاب بسیار شوک‌آور و بسیار تلخ است و برای خواندن این کتاب با آگاهی پیش بروید و ممکن است، هنگام خواندن این کتاب خیلی ناراحت بشوید، البته نباید فراموش کنیم که با خواندن این کتاب بسیار آگاه می‌شویم.&nbsp;
<h2 style="text-align:right;">خواندن این کتاب را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟&nbsp;</h2>
اگر شما جزو علاقه‌مندان به تاریخ و حکومت‌ کشورهای دیگر هستید این کتاب می‌تواند اطلاعات زیادی درمورد کشور لیبی و معمر قذاقی به شما بدهد.&nbsp;
<h2 style="text-align:right;">درباره آنیک کوژان&nbsp;</h2>
آنیک کوژان روزنامه‌نگار مجله لو موند است. کوژان در سال‌های پس از انقلاب در لیبی به آن کشور سفر کرده و در ملاقات‌هایی که با افراد مختلف داشته‌است دست به تألیف کتاب حرمسرای قذافی می‌زند. او برنده جایزه‌های باشگاه بین‌المللی مطبوعات برای کتاب حرمسرای قذافی و جایزه «آلبر لوند» برای کتاب عرصه‌ها شده است.&nbsp;
آنیک کوژان خبرنگاری که در سال 2011 برای متوجه شدن نقش زنان در انقلابی که در لیبی رخ داده بود به طرابلس رفته و در پایان سفرش با ثریا آَشنا و داستانش را شنید. بعد از بازگشت به پاریس داستان ثریا را بدون نام بردن از او به صورت مقاله‌ای در لوموند منتشر کرد. این مقاله بسیار جنجالی شد و خبرنگار‌های زیادی به دنبال ثریا گشتند و این مقاله به زبان‌های مختلف دنیا ترجمه شد، بعد از مدتی داستان‌های زیادی به آنیک رسید که داستان ثریا را ثابت می‌کرد. پس از مدتی متوجه‌ شد این یک جنایت برنامه‌ریزی شده بود که در ریشه‌ی حکومت قذافی هم بود، او به لیبی برگشت تا تحقیقاتش را کامل کند، با تهدید‌های زیادی روبه‌رو شد، اما با این حال کتاب حرمسرای قذافی را در دوبخش منتشر کرد.‌ بخش‌اول کتاب، روایتی از داستان ثریاست و جزئیاتی از سرنوشتی که جامعه‌‌ی لیبی بر سر دخترانشان آورد، می‌گوید. بخش دوم این کتاب تحقیقاتی است که آنیک کوژان انجام داده است، او در این بخش تلاش‌هایی برای پیدا کردن جنایاتی که رخ داده است، بوده و از درد و رنج زنان گفته و بعد از افشاگری داستان ثریا خیلی دختران حاضر شدند، ترس بی‌آبرو شدن را فراموش کرده و از آزار‌های جنسی و سواستفاده‌‌هایی که برسرشان آمده، می‌گویند. &nbsp;
<h2 style="text-align:right;">تکه هایی از کتاب حرمسرای قذافی&nbsp;&nbsp;</h2>
من در شانزدهم فوریه، شاید تحت تاثیر انقلاب در حال شکوفایی لیبی، خانه را ترک کردم. این انقلاب شخصی کوچکم بود. آیا با این کارم باعث می‌شدم اعضای خانواده‌ام به من همچون زنی هرزه نگاه کنند؟ به خودم گفتم، باشد بگذار این طوری نگاهم کنند. حالا می‌توانستند راحت هرچه که دلشان بخواهد درباره‌ام بگویند. می‌خواستم با حشام نامزد غیر رسمی‌ام ازدواج کنم. درست است که من هنوز همسرش نشده بودم و رابطه‌ام با او خلاف موجود در لیبی بود، اما من کسی بودم که همه حقوق قانونی‌اش به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن توسط کسی نقض شده بود که خودش نماد و تجسم قانون در لیبی بود: معمر قذافی. به خودم می‌گفتم چرا من باید قانون را محترم بشمرم در حالی‌که قانون هرگز مرا محترم نشمرده بود؟ آیا اصلا آن‌ها جرئت داشتند مرا به خاطر تمایلم برای زندگی با مردی که دوستش می‌داشتم محکوم کنند در حالی که مرد قدرت لیبی برای سالیان سال مرا به بند کشیده و مورد تعرض قرار داده بود؟&nbsp;
من و حشام صیغه ازدواج خواندیم و به خانه ییلاقی کوچکی که او برای خودش در حومه طرابلس ساخته بود رفتیم. او برای یک ماهیگیر کار می‌کرد و برای صید هشت‌پا به ته دریا می‌رفت. منتظرش می‌ماندم و برایش غذا درست می‌کردم. هیچ چیز دیگری نمی‌خواستم. دوست داشتم در تظاهرات عظیم هفدهم فوریه در طرابلس شرکت کنم، اما امکانش فراهم نشد، چون فاصله‌ام با شهر خیلی زیاد بود. بنابراین پای تلویزیون نشستم و از شبکه الجزیره تصاویر زنده شورش‌های مردمی علیه قذافی را دیدم.&nbsp;&nbsp;

کتاب حرمسرای قذافی نوشته‌ی خبرنگار فرانسوی آنیک کوژان یک افشاگری درباره‌ی زنانی است که قربانی تجاوز یکی از بزرگترین دیکتاتورهای تاریخ مُعمّر قذافی شده‌اند.

آنیک کوژان به خاطر حرمسرای قذافی چند جایزه معتبر جهانی را از آن خود کرده است. او با سند و مدرک به ما نشان می‌دهد که قذافی هیولایی بی‌بدیل در بین همتایان دیکتاتورش بود. حرمسرای قذافی را با ترجمه‌ی بیژن اشتری می‌خوانید.

درباره‌ی کتاب حرمسرای قذافی

 در دنیا انسان‌های زیادی بوده‌اند
که خود را مسئول جان و مال دیگران دانسته‌اند. دیکتاتور‌هایی که به‌خاطر قدرتشان
آرزو‌های دیگران را خراب می‌کنند. وقتی می‌خواهیم رهبرانی وحشتناک در تاریخ را نام
ببریم، نام کسانی مثل: استالین، لنین، هیتلر، مائو به ذهنمان می‌آید. سال‌ها قبل
در لیبی دیکتاتوری حکومت می‌کرد که ویژگی‌های پنهانی در شخصیتش داشت که ماجرای
هولناکی را به تصویر می‌کشید، اتفاقی که باور کردنش در قرن بیست و یکم بسیار دشوار
است. در کتاب حرمسرای قذاقی نوشته‌ی آنیک کوژان رازهایی از زمان
حکومت معمر قذاقی را می‌خوانیم. 

معمر قذاقی 42 سال بر لیبی حکومت
کرد و در دوران حکومتش جنایات خیلی وحشتناکی را انجام داد. درباره‌ی دیکتاتور لیبی
نکته‌ای وجود دارد که وقتی در تلویزیون از سقوط او تصاویری را پخش کردند، از دید
مردم پنهان ماند. کتاب حرمسرای قذافی روایتی غمگین و پرده‌برداری از هیولای درون
این دیکتاتور می‌کند.  

 کتاب حرمسرای قذافی کتابی
متفاوت است، کتابی براساس واقعیت که داستانی نیست. کتابی که با خواندنش مو به
تنتان سیخ می‌کند. نویسنده‌ی این اثر آنیک کوژان، خبرنگاری فرانسوی که این
کتاب را در سال 2013 منتشر کرد و مترجم این کتاب بیژن اشتری است. شخصیت اصلی این
کتاب دختری به نام ثریا است که از مدرسه دزدیده شده و زندگی و آرزو‌هایش همگی،
توسط دیکتاتور لیبی از بین رفت، البته دختران بسیاری در لیبی به سرنوشت ثریا دچار
شده‌اند و بیشتر آنها از ترس آبرو و رنجاندنشان هرگز چیزی نگفتند. اما ثریا این
قانون نانوشته را زیرپا گذاشت!! او بسیار شجاع بود، چون افشای چنین رازی کار راحتی
نبود، خیلی از مردم لیبی بعد از سقوط دیکتاتورشان نیز حاضر به اعتراف و صحبت
دررابطه با رازشان نشدند. دختران محافظ قذافی که همیشه در تمام عکس‌های او دیده
میشدند، او را مانند مردی حامی حقوق زنان نشان میدادند که سورژه‌ی بسیاری از
عکاسان در سراسر جهان بوده‌اند، اما کسی از راز‌های پشت دیوار‌های باب‌العزیزیه
خبر نداشت، آنجا محل دفن آرزوی بسیاری از دختران لیبی بوده، مکانی که در قرن 21
مملو از خشونت و تجاوز و آزار جنسی بوده.  

قذافی، جامعه‌ی لیبی را هرطوری بود دستکاری کرده و هیچ‌کس نمی‌توانست حرفی از
سواستفاده‌های جنسی بزند، هیچ‌کس درباره‌ی تجاوز و وحشیگری علیه زنان چیزی نمیگفت،
این موضوعات بسیار محرمانه بود و هیچ خانواده‌ای حتی کلمه‌ای هم دراین‌باره نمیگفتند،
حتی بعد از مرگ قذافی نیز این سکوت‌ ادامه داشت، البته بیشتر افراد جامعه لیبی از
این فساد خبر داشتند، ولی ترجیح می‌دادند حرفی نزنند. 

خیلی‌ها نیز به آنیک کوژان پیشنهاد می‌دادند که درباره‌ی این موضوع
تحقیق نکند و میگفتند از این تحقیقات دست بکشد، اما زندگی ثریا و دختران دیگر
نابود شده بود، و این انگیزه‌ی آنیک را برای نوشتن این کتاب دوبرابر کرد و
آنیک کوژان می‌خواست همه‌‌ی دنیا صدای ثریا
را بشنوند.  

چرا باید کتاب حرمسرای قذافی را
مطالعه کنیم؟ 

آنیک کوژان در این کتاب، رفتار‌های فاسد مسئولان در حکومت سرهنگ قذافی را
بررسی کرده است. این کتاب بسیار شوک‌آور و بسیار تلخ است و برای خواندن این کتاب
با آگاهی پیش بروید و ممکن است، هنگام خواندن این کتاب خیلی ناراحت بشوید، البته
نباید فراموش کنیم که با خواندن این کتاب بسیار آگاه می‌شویم. 

خواندن این کتاب را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟ 

اگر شما جزو علاقه‌مندان به تاریخ و حکومت‌ کشورهای دیگر هستید
این کتاب می‌تواند اطلاعات زیادی درمورد کشور لیبی و معمر قذاقی به شما بدهد. 

آنیک کوژان روزنامه‌نگار مجله لو موند است. کوژان در سال‌های پس از
انقلاب در لیبی به آن کشور سفر کرده و در ملاقات‌هایی که با افراد مختلف داشته‌است
دست به تألیف کتاب حرمسرای قذافی می‌زند. او برنده جایزه‌های باشگاه بین‌المللی
مطبوعات برای کتاب حرمسرای قذافی و جایزه «آلبر لوند» برای کتاب عرصه‌ها شده است. 

آنیک کوژان خبرنگاری که در
سال 2011 برای متوجه شدن نقش زنان در انقلابی که در لیبی رخ داده بود به طرابلس
رفته و در پایان سفرش با ثریا آَشنا و داستانش را شنید. بعد از بازگشت به پاریس
داستان ثریا را بدون نام بردن از او به صورت مقاله‌ای در لوموند منتشر کرد. این
مقاله بسیار جنجالی شد و خبرنگار‌های زیادی به دنبال ثریا گشتند و این مقاله به
زبان‌های مختلف دنیا ترجمه شد، بعد از مدتی داستان‌های زیادی به آنیک رسید
که داستان ثریا را ثابت می‌کرد. پس از مدتی متوجه‌ شد این یک جنایت برنامه‌ریزی
شده بود که در ریشه‌ی حکومت قذافی هم بود، او به لیبی برگشت تا تحقیقاتش را کامل
کند، با تهدید‌های زیادی روبه‌رو شد، اما با این حال کتاب حرمسرای قذافی را در
دوبخش منتشر کرد.‌ بخش‌اول کتاب، روایتی از داستان ثریاست و جزئیاتی از سرنوشتی که
جامعه‌‌ی لیبی بر سر دخترانشان آورد، می‌گوید. بخش دوم این کتاب
تحقیقاتی است که آنیک کوژان انجام داده است، او در این بخش تلاش‌هایی برای پیدا
کردن جنایاتی که رخ داده است، بوده و از درد و رنج زنان گفته و بعد از افشاگری
داستان ثریا خیلی دختران حاضر شدند، ترس بی‌آبرو شدن را فراموش کرده و از آزار‌های
جنسی و سواستفاده‌‌هایی که برسرشان آمده، می‌گویند.  

تکه هایی از کتاب حرمسرای قذافی  

من در شانزدهم فوریه، شاید تحت تاثیر انقلاب در
حال شکوفایی لیبی، خانه را ترک کردم. این انقلاب شخصی کوچکم بود. آیا با این کارم
باعث می‌شدم اعضای خانواده‌ام به من همچون زنی هرزه نگاه کنند؟ به خودم گفتم، باشد
بگذار این طوری نگاهم کنند. حالا می‌توانستند راحت هرچه که دلشان بخواهد درباره‌ام
بگویند. می‌خواستم با حشام نامزد غیر رسمی‌ام ازدواج کنم. درست است که من هنوز
همسرش نشده بودم و رابطه‌ام با او خلاف موجود در لیبی بود، اما من کسی بودم که همه
حقوق قانونی‌اش به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن توسط کسی نقض شده بود که خودش نماد و
تجسم قانون در لیبی بود: معمر قذافی. به خودم می‌گفتم چرا من باید قانون را محترم
بشمرم در حالی‌که قانون هرگز مرا محترم نشمرده بود؟ آیا اصلا آن‌ها جرئت داشتند
مرا به خاطر تمایلم برای زندگی با مردی که دوستش می‌داشتم محکوم کنند در حالی که
مرد قدرت لیبی برای سالیان سال مرا به بند کشیده و مورد تعرض قرار داده بود؟ 

من و حشام صیغه ازدواج خواندیم و به خانه
ییلاقی کوچکی که او برای خودش در حومه طرابلس ساخته بود رفتیم. او برای یک ماهیگیر
کار می‌کرد و برای صید هشت‌پا به ته دریا می‌رفت. منتظرش می‌ماندم و برایش غذا
درست می‌کردم. هیچ چیز دیگری نمی‌خواستم. دوست داشتم در تظاهرات عظیم هفدهم فوریه
در طرابلس شرکت کنم، اما امکانش فراهم نشد، چون فاصله‌ام با شهر خیلی زیاد بود.
بنابراین پای تلویزیون نشستم و از شبکه الجزیره تصاویر زنده شورش‌های مردمی علیه
قذافی را دیدم.  

متن روان

جذابیت

ترجمه

مستند بودن

«حرمسرای قذافی» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/41041

حرمسرای قذافی

کتابخانه نیمه شب

هنر ظریف رهایی از دغدغه‌ها

عادت های اتمی

اثر مرکب

پاستیل‌های بنفش

جزء از کل

کار عمیق

هر دو در نهایت می میرند

بی حد و مرز

باشگاه پنج صبحی ها

همهٔ کتاب‌های چاپی

ترس؛ ترامپ در کاخ سفید

کاریزما چیست و چگونه شخصیتی کاریزماتیک داشته باشیم

موش‌ها و آدم‌ها

انسان در جست‌وجوی معنا

مغالطه‌های پرکاربرد، ۴۴ ترفند کثیف برای برنده شدن در بحث‌ها

جنگ و صلح (خلاصه)

انسان در جستجوی معنا

زندگی من با چه گوارا

وحشی

بلیدرانر

جن‌زدگان (تسخیرشدگان)

آخرین دختر

همه چیز از هم می‌پاشد

هنر درمان

خورشید همچنان می‌دمد

موهبت کامل‌ نبودن

مرگ ایوان ایلیچ

آتش بدون دود (جلد اول از مجموعه سه جلدی)

فلسفه‌ای برای زندگی

انسان در جست و جوی معنا

دیگران دریافت کرده‌اند

سایر کتاب‌های آنیک کوژان

و شبم پر ستاره شد

فنون کاربردی رفتاردرمانی دیالکتیکی

گابریل گارسیا مارکز

درآمدی تصویری بر فمینیسم

خورخه لوئیس بورخس

زندگی یک نهنگ قبل از خودکشی

روزی روزگاری هالیوود

عمارت وحشیان

ذن و هنر پاکسازی منزل و ذهن

قانون مرد رویابین

سایر کتاب‌های نشر ثالث

دانلود و خرید کتاب حرمسرای قذافی اثر آنیک کوژان | نشر ثالث | طاقچه

"صدها سالست که ما همه اش دله دزدی و جاسوسی و دغلی کرده ایم و حرف صدتا یک غاز زده ایم و ملت را در فقر و فشار نگه داشته ایم و هنوز هم مشغولیم! باید دید آیا تمام این خرابیها تقصیر ملت است؟ هر ملتی مربی لازم دارد، رهنما لازم دارد. همین ایران که زمان اشرف افغان مردم روحیۀ خود را باخته بودند و صد نفر صد نفر از جلو تیغ دشمن میگذشتند و صدا از کسی در نمیآمد، چطور شد که شخصی مثل نادر پیدا شد و با همان مردم هندوستان را فتح کرد؟ مقصودم قلدر و نکره پرستی نیست، هر دوره یک چیز را اقتضا میکند نه شخصی مثل رضا شاه که آلت دست سیاست خارجی بود. اما عیب کار اینجاست که مربیان ملت فاسدند؛ سیاست خارجی با دست خودمان تو سر خودمان میزند! وقتی که رئیس مملکت دزدید، وکیل و وزیر و معاون اداره و رئیس شهربانی هم دزدیدند، آنوقت چه توقع بیجایی است که از مشدی حسن بقال داشته باشیم و تعجب بکنیم که میوه اش را میگنداند و دور میریزد، اما حاضر نیست که بقیمت ارزان بفروشد؟"
............
✏صادق هدایت
? حاجی آقا 

عروس رفته...
عروس رفته بود.
پچ پچ افتاد بین مهمانها. شیرین سیزده سالش بود؛ وراج و پر هیجان. بلند بلند حرف می زد و غش غش می خندید. هر روز سر دیوار و بالای درخت پیدایش می کردند. پدرش هم صلاح دید زودتر شوهرش دهد.
داماد بددل و غیرتی بود و گفته بود پرده بکشند دور عروس.
شیرین هم از شلوغی استفاده کرده بود و چهاردست و پا از زیر پای خاله خانبانجی ها که داشتند قند می سابیدند، زده بود به چاک.
مهمانی بهم ریخت. هر کس از یک طرف دوید دنبال عروس. مهمانها ریختند توی کوچه.
شیرین را روی پشت بام همسایه پیدا کردند.لای طناب های رخت. پدرش کشان کشان برگرداندش سر سفره عقد. گفتند پرده بی پرده! نامحرمها را رفتند بیرون. کمال مچ شیرین را سفت نگه داشت.
عاقد گفت استغفرالله! برای بار دهم می پرسم. وکیلم؟
پدر چشم غره رفت و مادر پهلوی شیرین یک نیشگون ریز گرفت. عروس با صدای بلند بله را گفت و لگد زد زیر آینه. زن ها کل کشیدند و مردها بهم تبریک گفتند. کمال زیر لب غرید که آدمت می کنم جووووجه و خیره شد به تصویر خودش در آینه شکسته.
فردای عروسی شیرین را سر درخت توت پیدا کردند. کمال داد درخت های حیاط را بریدند. سر دیوارها هم بطری شکسته گذاشتند. به درها هم قفل زدند. اسم عروس را هم عوض کردند. کمال گفت چه معنی دارد که اسم زن آدم شیرینی و شکلات باشد.
شیرین شد زهره.
زهره تمرین کرد یواش حرف بزند. کمال گفت چه معنی دارد زن اصلا حرف بزند؟ فقط در صورت لزوم! آنهم طوری که دهانت تکان نخورد. طوری هم راه برو که دستهایت جلو و عقب نرود. به اطراف هم نگاه نکن، فقط خیره به پایین یا روبرو.
زهره شد یک آدم آهنی تمام و عیار. فامیل ها گفتند این زهره یک مرضی چیزی گرفته. آن از حرف زدنش، آن از راه رفتنش. کمال نگران شد. زهره را بردند دکتر. دکتر گفت یک اختلال نادر روانی است. همه گفتند از روز عروسی معلوم بود یک مرگش می شود. الان خودش را نشان داده.
بستریش که کردند، کمال طلاقش داد.
خواهرها گفتند دلت نگیره برادر!
زهره قسمتت نبود. برایت یک دختر چهارده ساله پسندیده ایم به نام شربت.
بریده ای از کتاب من یک زنم

#صدیقه احمدی

به بسیاری از قربانیان بهای هتک حرمتشان، در قالب هدیه، ارتقای تحصیلی، شغلی و ... پرداخت می‌شد مانند این زن. 

اعتراف چاپ شده در روزنامهٔ لیبیا الجدیده پس از کشته شدن قذافی، این زن پس از جدایی از همسرش نماینده لیبی در سازمان ملل می‌شود  

در آرزوی آزادی‌های کوچک و چشم به دوختن به آزادی واقعی.

بخشی از یکی از داستانهای معمر قذافی!!

باب العزیزیه، نام دژ حکمرانی قذافی بود

حرمسرای-قذافی

خرید اینترنتی کتاب و دانلود حرمسرای قذافی اثر آنیک کوژان ترجمه بیژن  اشتری از نشر ثالث | خرید با تخفیف از فروشگاه آنلاین طاقچه