کتاب پرسه در لوسیل

کتاب پرسه در لوسیل نوشته‌ی مهدی مافی و توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. این اثر روایتی است از سفر نویسنده به قطر و حضور در اولین جام جهانی فوتبال که در یک کشور اسلامی برگزار شد. مافی در این کتاب، تجربه‌های شخصی، مشاهدات و برخوردهایش با مردم و فرهنگ‌های مختلف را در جریان این رویداد بزرگ ورزشی به تصویر کشیده است. او با نگاهی جست‌وجوگر و گاهی طنزآمیز، نه‌تنها به مسابقات فوتبال، بلکه به لایه‌های اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی این سفر می‌پردازد. پرسه در لوسیل ترکیبی از سفرنامه، روایت‌های روزمره و تحلیل‌های اجتماعی است که فضای متفاوت و کمتر دیده‌شده‌ای از جام جهانی قطر را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پرسه در لوسیل

کتاب پرسه در لوسیل با قلم مهدی مافی، سفری است به دل جام جهانی ۲۰۲۲ قطر؛ رویدادی که برای نخستین‌بار در یک کشور اسلامی برگزار شد و توجه جهانیان را به خود جلب کرد. این کتاب با ساختاری سفرنامه‌گونه، روایتگر تجربه‌های نویسنده از لحظه‌ی ورود به قطر تا حضور در استادیوم‌ها، بازارها، مراکز فرهنگی و برخورد با مردم کشورهای مختلف است. مافی در این اثر، نه‌تنها به فوتبال و هیجان مسابقات می‌پردازد، بلکه به پشت‌پرده‌های فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی این رویداد نیز توجه نشان داده است. او با نگاهی موشکافانه، تفاوت‌ها و شباهت‌های فرهنگی، مهمان‌نوازی مردم منطقه، چالش‌های مهاجران، و حتی حواشی مربوط به حقوق بشر و سیاست را در بستر جام جهانی بررسی کرده است. پرسه در لوسیل، علاوه‌بر روایت‌های فوتبالی، تصویری از زندگی روزمره در قطر، تعاملات میان ملیت‌های مختلف و تأثیر فوتبال بر انسجام اجتماعی و امید را ارائه می‌دهد. این کتاب، با روایت‌های زنده و جزئی‌نگر، فرصتی برای شناخت فضای متفاوت جام جهانی قطر و تجربه‌ی زیسته‌ی یک ایرانی در این رویداد جهانی فراهم کرده است.

خلاصه کتاب پرسه در لوسیل

کتاب پرسه در لوسیل، روایتگر سفر مهدی مافی به قطر در جریان جام جهانی ۲۰۲۲ است. نویسنده با نگاهی شخصی و جست‌وجوگر، از لحظه‌ی ورود به فرودگاه دوحه تا حضور در شهر لوسیل و دیگر نقاط قطر، تجربه‌های خود را ثبت کرده است. او در این مسیر، با افراد مختلفی از ملیت‌ها و فرهنگ‌های گوناگون روبه‌رو می‌شود؛ از راننده‌ی مصری که مهمان‌نوازی‌اش را با بستنی کاکائویی نشان می‌دهد تا فوتوژورنالیست ژاپنی و هواداران مکزیکی و عربستانی. مافی به جزئیات زندگی روزمره در قطر، تفاوت‌های فرهنگی، معماری مدرن شهرها، بازارهای سنتی و مراکز خرید لوکس می‌پردازد و تلاش می‌کند تصویری واقعی از فضای جام جهانی ارائه دهد. او علاوه‌بر روایت مسابقات فوتبال و حال‌وهوای استادیوم‌ها، به موضوعات اجتماعی و سیاسی نیز توجه دارد؛ از حواشی مربوط به حقوق بشر و مهاجران گرفته تا بحران دیپلماتیک قطر و عربستان. نویسنده با حضور در رویدادهای فرهنگی، بازارها و مراکز اسلامی، تلاش می‌کند لایه‌های پنهان‌تر جامعه‌ی میزبان را کشف کند و نشان دهد که فوتبال چگونه می‌تواند زبان مشترک مردم جهان باشد. پرسه در لوسیل، ترکیبی از خاطرات، مشاهدات و تحلیل‌هایی است که نه‌تنها برای علاقه‌مندان به فوتبال، بلکه برای کسانی که به شناخت فرهنگ‌ها و تجربه‌های انسانی علاقه دارند، جذابیت دارد.

چرا باید کتاب پرسه در لوسیل را بخوانیم؟

پرسه در لوسیل با روایتی زنده و جزئی‌نگر، تجربه‌ای متفاوت از جام جهانی قطر را پیش روی مخاطب می‌گذارد. این کتاب فراتر از یک سفرنامه‌ی ورزشی، به لایه‌های اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی رویداد می‌پردازد و تصویری واقعی از مواجهه‌ی فرهنگ‌ها، مهمان‌نوازی مردم منطقه و چالش‌های مهاجران ارائه می‌دهد. خواننده با این اثر، نه‌تنها با فضای مسابقات فوتبال، بلکه با زندگی روزمره در قطر، تعاملات میان ملیت‌های مختلف و تأثیر فوتبال بر انسجام اجتماعی آشنا می‌شود. پرسه در لوسیل برای کسانی که به تجربه‌های زیسته، روایت‌های انسانی و شناخت فرهنگ‌های متفاوت علاقه دارند، اثری خواندنی است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان فوتبال، دوست‌داران سفرنامه، پژوهشگران حوزه‌ی فرهنگ و اجتماع، و کسانی که به شناخت تجربه‌های زیسته در رویدادهای جهانی علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین به افرادی که دغدغه‌ی تعامل فرهنگی، مهاجرت و تأثیر ورزش بر جامعه را دارند، توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب پرسه در لوسیل

«خسته‌وکوفته از پیاده‌روی فراوان آن روز و ناامید از کارهایی که پیش نمی‌رفتند، خودم را روی یک صندلی ول کردم و زل زدم به آسمان بالای سرم. چند نفس عمیق کشیدم و بعد کم‌کم سرم را پایین آوردم. پلکانی پیش رویم بود که از کنار دیوار سوق واقف بالا می‌رفت. به‌سمت یک درِ سبز که بسته بود. نرده‌های پلکان هم پر از پرچم کشورهای حاضر در جام جهانی. پایین، یک راسته دکان قرار داشت. سر دکان‌دارها حسابی شلوغ بود. جک‌وجانور و فرش و بافت و گل و گیاه و قلیان و قهوه و ادویه و... هرکدام مشتریِ خودش را پیدا می‌کرد. آنی هم که مشتری نبود، نمی‌شد محض صفا و گشت‌وگذار سری به آنجا نزند. آدم‌ها پیراهن تیم‌های مسابقات را به تن داشتند؛ هرکس یک رنگی و از کشوری. جای شرلوک هولمز خالی؛ اگر بود سردرد می‌گرفت از حجم داده‌ای که به مغزش سرریز می‌شد. خود مردم داشتند شخصی‌ترین اطلاعاتشان را فریاد می‌زدند. یک نفر کمی آن‌طرف‌تر روی صندلیِ کناری نشست؛ چشمْ‌بادامی و موی لخت، صدی نود اهل شرق آسیا، پیراهن ژاپن پوشیده، همین معلوم می‌کرد دقیقاً کجایی بود. تنهایی برای خودش پرسه می‌زد. یک کولهٔ مشکی و دوربین عکاسی حرفه‌ای داشت. این هم از شغلش؛ فوتوژورنالیست! مشغول استنتاج بودم که محمدحسن آمد و خیلی سریع سرِ صحبت را با ژاپنی باز کرد. من اما آن‌طرف‌تر و بی‌توجه به حرف‌هایی که راجع‌به سوباسا اوزارا و حمله به تایتان‌ها می‌زدند، مشغول کار خودم بودم؛ کفش کتانی‌اش ورآمده این‌قدر که راه رفته، پس با مترو آمده. اسمش؟ باید زور بزنم و حروف روی هیا کارتی که دور گردن انداخته را بخوانم. شدنی است، فقط دقت می‌خواهد. حلقه هم که ندارد انگار... شاید هم دارد! دست چپش را نمی‌بینم؛ داخل کوله‌پشتی رفته. ناگهان یک مجله بیرون آورد. با هیجان فریاد زدم: «شوکیوئه!» چشمان محمدحسن و ژاپنیِ عزیز ضریب دو گرفت. دوست خارجی‌مان که متوجه اشتیاق من شده بود به تأیید سر تکان داد. یک مجلهٔ شوکیو دست او بود. نشریه‌ای با موضوع فرهنگ فوتبال که در کشورش چاپ می‌شود.»