کتاب ویکتوریا

کتاب الکترونیکی «ویکتوریا» نوشتهٔ کنوت هامسون و با ترجمهٔ قاسم صنعوی، توسط نشر گل آذین منتشر شده است. این رمان عاشقانه، یکی از آثار برجستهٔ هامسون، نویسندهٔ نروژی و برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات است که داستانی لطیف و در عین حال تلخ از عشق و جدایی را روایت می‌کند. «ویکتوریا» با نگاهی به تضادهای طبقاتی و اجتماعی، به بررسی احساسات انسانی و سرنوشت شخصیت‌هایش می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ویکتوریا

«ویکتوریا» از جمله رمان‌های عاشقانهٔ قرن بیستم است که در قالب داستانی ناداستانی و شاعرانه، به زندگی و احساسات دو شخصیت اصلی خود می‌پردازد. کنوت هامسون، نویسندهٔ این اثر، با بهره‌گیری از تجربه‌های شخصی و نگاه شاعرانه‌اش به جهان، داستانی را خلق کرده که در آن عشق، فقر، غرور و فاصله‌های اجتماعی در هم تنیده شده‌اند. روایت کتاب در فضایی روستایی و اشرافی در نروژ شکل می‌گیرد و تضاد میان طبقات اجتماعی، زمینه‌ساز اصلی کشمکش‌های داستان است. هامسون در این رمان، با زبانی سرشار از تصویر و احساس، به لایه‌های عمیق روان انسان و پیچیدگی‌های روابط عاشقانه می‌پردازد. ساختار کتاب خطی و روایی است و با تمرکز بر شخصیت‌پردازی و توصیف مناظر طبیعی، فضایی خیال‌انگیز و در عین حال واقع‌گرایانه می‌آفریند. «ویکتوریا» نه‌تنها داستانی عاشقانه، بلکه بازتابی از دغدغه‌های اجتماعی و انسانی نویسنده است که در بستر تحولات فرهنگی و اجتماعی نروژ روایت می‌شود.

خلاصه داستان ویکتوریا

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «ویکتوریا» با معرفی یوهانس، پسر آسیابان، آغاز می‌شود؛ پسری با روحیه‌ای خیال‌پرداز و سرشار از آرزوهای کودکانه که در دل طبیعت و میان روستا بزرگ می‌شود. او از همان کودکی دلبستهٔ ویکتوریا، دختر صاحب قصر، است؛ دختری که در دنیایی متفاوت و اشرافی زندگی می‌کند. رابطهٔ آن‌ها از همان ابتدا با فاصلهٔ طبقاتی و تفاوت‌های اجتماعی گره خورده است. یوهانس و ویکتوریا در کنار هم بزرگ می‌شوند، اما هرچه زمان می‌گذرد، فاصلهٔ میان آن‌ها عمیق‌تر می‌شود. یوهانس به شهر می‌رود، تحصیل می‌کند و شاعری را پیش می‌گیرد، در حالی که ویکتوریا در چارچوب انتظارات خانواده و جامعه قرار می‌گیرد. عشق میان این دو، در طول سال‌ها با موانع و سوءتفاهم‌ها روبه‌رو می‌شود؛ غرور، فقر، وظیفه و خواسته‌های دیگران، هر بار آن‌ها را از هم دور می‌کند. هامسون در روایت این عشق ناکام، به احساسات متضاد، امیدها و ناامیدی‌های شخصیت‌ها می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه شرایط اجتماعی و انتخاب‌های فردی می‌تواند سرنوشت انسان‌ها را رقم بزند. داستان با لحظاتی از نزدیکی و دوری، شادی و اندوه، و در نهایت با حسرت و تلخی ادامه می‌یابد، بی‌آنکه پایان قطعی و روشنی برای سرنوشت عاشقان خود رقم بزند.

چرا باید کتاب ویکتوریا را بخوانیم؟

«ویکتوریا» اثری است که با پرداختن به عشق، جدایی و تضادهای اجتماعی، تصویری از پیچیدگی‌های روابط انسانی ارائه می‌دهد. این کتاب با نگاهی شاعرانه و در عین حال واقع‌گرایانه، به احساسات عمیق شخصیت‌ها و تأثیر محیط و جامعه بر سرنوشت آن‌ها می‌پردازد. خواندن این رمان فرصتی است برای تجربهٔ دنیایی که در آن عشق و آرزوها در برابر محدودیت‌های اجتماعی و فردی قرار می‌گیرند و مخاطب را به تأمل دربارهٔ ارزش‌ها و انتخاب‌های زندگی وا می‌دارد. همچنین، آشنایی با سبک روایی هامسون و فضای فرهنگی نروژ از دیگر ویژگی‌های شاخص این کتاب است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های عاشقانه، دوست‌داران ادبیات کلاسیک و کسانی که به موضوعات مربوط به تضادهای اجتماعی و روان‌شناسی عشق علاقه دارند، مناسب است. همچنین، مطالعهٔ «ویکتوریا» برای کسانی که به دنبال شناخت آثار نویسندگان برندهٔ جایزهٔ نوبل هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب ویکتوریا

«فرزند آسیابان غرق در فکر قدم برمی‌داشت. پسر بلند بالای چهارده‌ساله‌ای سوخته از باد و آفتاب بود و اندیشه‌های بسیاری در سر داشت. وقتی بزرگ شود کبریت‌ساز خواهد شد. این کار به‌نحو بسیار لذت‌بخشی خطرناک خواهد بود؛ گوگرد بر انگشتان خواهد داشت و به این ترتیب هیچ کس جرأت نخواهد کرد که به سویش دست دراز کند. به سبب کسب و کار پرخطرش، رفقایش احترام بسیاری برایش قایل خواهند شد. در دل جنگل، پرندگان را با نگاه دنبال می‌کرد. همه‌شان را می‌شناخت. می‌دانست که آشیانه‌هایشان را کجا بیابد، به‌معنای فریادهایشان پی می‌برد و با نداهای گوناگون به آن‌ها پاسخ می‌داد. بارها و بارها گلوله‌های کوچکی از خمیر که با آرد آسیا ساخته شده بود به‌سویشان افکنده بود. تمام درختان حاشیه‌ی راه برایش آشنا بودند. در بهار، از آن‌ها شیره می‌گرفت. در زمستان برای آن‌ها حکم پدر را داشت. آن‌ها را از برفشان می‌رهاند. به‌شاخه‌هایشان کمک می‌کرد که قد راست کنند. و در آن بالا، در معدن سنگ خارای متروک، سنگی برایش ناشناخته نبود. بر چهره‌ی آن‌ها، حرف‌ها و نشانه‌هایی تراشیده بود؛ آن‌ها را چون مهمانانی به‌دور کشیش منظم چیده بود. در آن معدن قدیمی اتفاق‌های عجیبی می‌افتاد.»