کتاب میان ستاره ای

کتاب الکترونیکی میان‌ ستاره‌ ای با عنوان انگلیسی Interstellar نوشتهٔ «جاناتان نولان» و «کریستوفر نولان» با ترجمهٔ «ماهان تیرماهی» در سال ۱۳۹۵ توسط انتشارات چترنگ منتشر شده است. این اثر که در سال ۱۴۰۰ به چاپ چهارم رسیده، فیلم‌نامه و استوری‌بورد یکی از مهم‌ترین آثار سینمای علمی‌تخیلی معاصر را در قالبی مکتوب و تصویری ارائه می‌دهد و مخاطب را به سفری میان ستارگان و مفاهیم پیچیدهٔ فیزیک و انسانیت می‌برد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب میان ستاره ای اثر جاناتان نولان و کریستوفر نولان

کتاب «میان‌ستاره‌ای» اثری در قالب فیلم‌نامه و استوری‌بورد است که داستان و ساختار فیلم مشهوری با همین نام را به‌صورت مکتوب و تصویری روایت می‌کند. این کتاب نه‌تنها دیالوگ‌ها و صحنه‌های کلیدی فیلم را بازآفرینی کرده، بلکه با افزودن استوری‌بوردها و توضیحات صحنه، خواننده را به پشت صحنهٔ خلق یک اثر علمی‌تخیلی می‌برد. نویسندگان، جاناتان نولان و کریستوفر نولان، باتکیه‌بر دانش علمی و تخیل، جهانی را ترسیم کرده‌اند که در آن علم، احساسات و بقا به‌شکل درهم‌تنیده‌ای به تصویر کشیده شده است.

جاناتان نولان و کریستوفر نولان روایت کتاب «میان‌ستاره‌ای» را از زمین آغاز می‌کنند؛ جایی که انسان‌ها با بحران‌های زیست‌محیطی و کمبود منابع روبه‌رو هستند و آینده‌ای بهتر در میان ستارگان را جست‌وجو می‌کنند. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هم برای علاقه‌مندان به سینما و هم برای دوستداران داستان‌های علمی‌تخیلی جذابیت دارد و امکان مطالعهٔ دقیق‌تر دیالوگ‌ها، دیدن صحنه‌پردازی و روند داستان را فراهم می‌کند.

خلاصه کتاب میان ستاره ای

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان فیلم‌نامه را فاش می‌کند!

داستان کتاب «میان‌ستاره‌ای» در آینده‌ای نزدیک و در شرایطی روایت می‌شود که زمین با بحران‌های زیست‌محیطی، طوفان‌های شن و نابودی محصولات کشاورزی روبه‌رو است. شخصیت اصلی، «کوپر»، خلبان و مهندسی است که به کشاورزی مشغول است و با دو فرزندش، «تام» و «مورف»، و پدرزنش «دونالد» زندگی می‌کند. مورف، دختر باهوش کوپر، به پدیده‌های عجیب و اختلالات گرانشی در خانه‌شان مشکوک می‌شود و با کمک پدرش، مختصاتی را کشف می‌کند که آن‌ها را به پایگاه مخفی ناسا می‌رساند. در این پایگاه، «پروفسور برند» و تیمش مشغول برنامه‌ریزی برای نجات بشریت از طریق سفر به سیارات دیگر هستند. آن‌ها با استفاده از کرم‌چاله‌ای که به‌طور اسرارآمیزی در نزدیکی زحل ظاهر شده، قصد دارند تیمی را به کهکشانی دیگر بفرستند تا سیاره‌ای قابل‌سکونت بیابند.

کوپر به‌عنوان خلبان مأموریت انتخاب می‌شود و با تیمی متشکل از «برند»، «دویل»، «رامیلی» و روبات‌هایی به نام «تارس» و «کیس» راهی سفر می‌شود. در طول سفر، اعضای تیم با چالش‌های علمی و احساسی متعددی روبه‌رو می‌شوند؛ از جمله گذر از کرم‌چاله، مواجهه با سیاه‌چالهٔ عظیم «گارگانتوآ» و تجربهٔ نسبیت زمانی که باعث می‌شود در برخی سیارات هر ساعت معادل سال‌ها روی زمین باشد. در این میان، رابطهٔ عاطفی کوپر و مورف و تلاش آن‌ها برای رمزگشایی پیام‌های مرموز و نجات بشریت، محور اصلی داستان را شکل می‌دهد. کتاب با روایت صحنه‌به‌صحنه و دیالوگ‌های دقیق، خواننده را درگیر مفاهیم عمیق علمی، فلسفی و انسانی می‌کند، بی‌آنکه پایان ماجرا را افشا کند.

چرا باید کتاب میان ستاره ای را بخوانیم؟

این کتاب فرصتی استثنایی برای مواجهٔ دوباره با یکی از مهم‌ترین آثار علمی‌تخیلی معاصر در قالبی متفاوت را فراهم می‌کند. مطالعهٔ فیلم‌نامه و استوری‌بورد «میان‌ستاره‌ای» امکان درک عمیق‌تر روند شکل‌گیری داستان، شخصیت‌پردازی و جزئیات علمی و فلسفی اثر را به خواننده می‌دهد. علاوه‌براین، مواجهه با دیالوگ‌ها و صحنه‌های کلیدی به‌صورت مکتوب، فرصتی برای تأمل بیشتر بر مفاهیم پیچیده‌ای چون زمان، عشق، بقا و سرنوشت انسان را فراهم می‌آورد. این کتاب نه‌تنها برای علاقه‌مندان به سینما، بلکه برای کسانی که به داستان‌های علمی‌تخیلی و پرسش‌های بنیادین دربارهٔ جایگاه انسان در جهان علاقه دارند، جذابیت دارد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به علاقه‌مندان سینما، دوستداران ژانر علمی‌تخیلی، دانشجویان و پژوهشگران حوزهٔ فیلم‌نامه‌نویسی و کسانی که به مفاهیم فلسفی و علمی دربارهٔ زمان، فضا و آیندهٔ بشر علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین مطالعهٔ آن به کسانی که به‌دنبال درک عمیق‌تر روند اقتباس سینمایی و پشت‌صحنهٔ آثار بزرگ هستند، پیشنهاد می‌شود.

درباره کریستوفر نولان

کریستوفر نولان (متولد ۳۰ ژوئیهٔ ۱۹۷۰) فیلم‌ساز بریتانیایی‌ـ‌آمریکایی است که به‌واسطهٔ ساخت آثار پرفروش و پرهزینه با ساختارهای روایی پیچیده، به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین کارگردانان قرن بیست‌ویکم شناخته می‌شود. فیلم‌های او تاکنون بیش از ۶.۶ میلیارد دلار در جهان فروش داشته‌اند و نامش را در جایگاه هفتم فهرست پرفروش‌ترین کارگردانان تاریخ سینما قرار داده‌اند. کریستوفر تا کنون دو جایزهٔ اسکار، یک گلدن‌گلوب و دو بفتا دریافت کرده است. در سال ۲۰۱۹ به نشان فرماندهی امپراتوری بریتانیا (CBE) نائل آمد و در سال ۲۰۲۴ به پاس خدماتش به سینما لقب شوالیه گرفت.

نولان از کودکی به فیلم‌سازی علاقه‌مند بود و تحت‌تأثیر فیلم‌سازانی مانند ریدلی اسکات و آثار علمی‌تخیلی کلاسیکی همچون «۲۰۰۱: ادیسهٔ فضایی» (۱۹۶۸) و «جنگ ستارگان» (۱۹۷۷) قرار داشت. او بارها «جنگ ستارگان» را تماشا کرد و دربارهٔ چگونگی ساخت آن تحقیق می‌کرد. پس از دریافت مدرک کارشناسی در رشتهٔ ادبیات انگلیسی در سال ۱۹۹۳، مدتی به‌عنوان خوانندهٔ فیلم‌نامه، تصویربردار و کارگردان فیلم‌های صنعتی فعالیت کرد و پس از ساخت چند فیلم کوتاه به سینمای فیلم بلند راه یافت. نخستین فیلم بلندش «Following» در سال ۱۹۹۸ ساخته شد و موفقیت جهانی او با فیلم دومش «Memento» در سال ۲۰۰۰ رقم خورد. نولان در سال ۲۰۰۲ با فیلم «Insomnia» وارد سینمای استودیو شد و در فاصلهٔ ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲ با ساخت سه‌گانهٔ «شوالیهٔ تاریکی» به یکی از شاخص‌ترین کارگردانان جهان بدل شد. آثار برجستهٔ دیگر او شامل The Prestige» (۲۰۰۶) ،«Inception» (۲۰۱۰) ،«Interstellar» (۲۰۱۴)» و Dunkirk» (۲۰۱۷)» هستند. پس از اکران Tenet» (۲۰۲۰)»، همکاری طولانی‌مدت او با کمپانی Warner Bros پایان یافت و با استودیو یونیورسال برای ساخت فیلم زندگینامه‌ای Oppenheimer» (۲۰۲۳)» همراه شد؛ اثری که برایش دو جایزهٔ اسکار بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را به همراه داشت.

فیلم‌های نولان اغلب در فهرست بهترین آثار دهه جای می‌گیرند. آثار او آمیزه‌ای از نگاه فلسفی و متافیزیکی هستند و مفاهیمی مانند شناخت‌شناسی، هستی‌شناسی، اخلاق، ماهیت زمان، حافظه و هویت فردی را کاوش می‌کنند. استفاده از روایت‌های غیرخطی، مفاهیم ریاضی‌محور، جلوه‌های ویژهٔ واقعی و فیزیکی، صداهای تجربی، فیلم‌برداری با فرمت‌های بزرگ و دیدگاه‌های مادی‌گرایانه از شاخصه‌های سبک او محسوب می‌شود. نولان همچنین مدافع پرشور استفاده از فیلم خام (آنالوگ) به‌جای دوربین دیجیتال است. بسیاری از فیلم‌نامه‌های او با همکاری برادرش جاناتان نولان نوشته شده است. او به‌همراه همسرش اما توماس مدیریت شرکت فیلم‌سازی Syncopy Inc را بر عهده دارد.

درباره جاناتان نولان

جاناتان نولان، متولد ۶ ژوئن ۱۹۷۶، نویسنده و تهیه‌کنندهٔ بریتانیایی‌ـ‌آمریکایی است که دوران کودکی و نوجوانی خود را میان لندن و شیکاگو گذراند. او در دانشگاه جورج‌تاون در رشتهٔ ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و در همان دوران به‌عنوان نویسنده در نشریهٔ دانشجویی The Hoya فعالیت داشت. جاناتان خالق سریال علمی‌تخیلی «Person of Interest» محصول شبکهٔ CBS بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶ است و از دیگر آثار شناخته‌شدهٔ او می‌توان به سریال پرطرفدار «Westworld» اشاره کرد که از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۲ از شبکهٔ HBO پخش شد.

جاناتان همکاری‌های بسیاری با برادر بزرگ‌ترش، کارگردان سرشناس کریستوفر نولان، داشته است. داستان کوتاه او با عنوان «Memento Mori» پایهٔ فیلم روان‌شناختی و نئونوآر Memento» (۲۰۰۰)» شد که کریستوفر آن را کارگردانی کرد. این دو برادر همچنین در نگارش فیلم‌نامهٔ آثاری چون The Prestige» (۲۰۰۶) ،«The Dark Knight» (۲۰۰۸) ،«The Dark Knight Rises» (۲۰۱۲)» و Interstellar» (۲۰۱۴)» با هم همکاری کردند.

در سال ۲۰۲۴، جاناتان نولان تهیه‌کنندگی اجرایی و کارگردانی سه قسمت نخست سریال تلویزیونی «Fallout» را بر عهده گرفت که اقتباسی از بازی ویدئویی محبوبی با همین نام است. او برای نگارش فیلم‌نامهٔ «Memento» همراه با کریستوفر نولان نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم‌نامهٔ غیراقتباسی شد. همچنین برای «Westworld» دو بار در بخش‌های «بهترین نویسندگی سریال درام» و «بهترین کارگردانی سریال درام» نامزد جایزهٔ امی شد. نولان در سال ۲۰۰۵ به همراه برادرش فیلم‌نامهٔ «The Prestige» را به نگارش درآورد و علاوه‌برآن، ایده‌های داستانی شش فیلم کوتاه انیمیشنی «Batman: Gotham Knight» را نیز طراحی کرد.

بخشی از کتاب میان ستاره ای

«کریستوفر نولان: و من واقعاً ایدهٔ به‌تصویر کشیدن بلایی طبیعی در قالب فیلمی مصیبت‌بار را می‌پسندم؛ اما باید به همان گونه‌ای تصویر شود که واقعاً روی سیارهٔ ما رخ داده و مستنداتش ثبت شده است. به همین خاطر بود که قسمت‌هایی از فیلم کن را در قالب سال‌خوردگانی حقیقی که دربارهٔ گرد و خاک با مورفی مسن حرف می‌زدند، در فیلم گنجاندیم. واقعاً دلم می‌خواهد بگویم که تصویر تهدیدآمیز و عجیب اولین صحنه، در زندگی واقعی رخ داده است و شکی هم در آن نیست.

جاناتان نولان: ما کمابیش در عصری زندگی می‌کنیم که مشغولیت ذهنی انسان‌هایش این است که خودمان نابودی‌مان را رقم می‌زنیم، سیارهٔ زمین را مسموم می‌کنیم، خودمان را از بین می‌بریم و چیزهایی از این قبیل؛ اما من فکر کردم جالب‌تر خواهد بود اگر یک آرماگدون پیدا کنیم که کمتر جنبهٔ شخصی داشته باشد؛ مثلاً جهان، ما را از صفحهٔ روزگار محو کند یا سیارهٔ زمین خودش را مسموم کند؛ چون او به من و شما اهمیتی نمی‌دهد و ما رویدادی اتفاقی در فضای بیرونیم. آفت و گرد و غبار به آنچه در سر داشتم جهت داد؛ چراکه به‌جای پدیده‌ای خودکرده و انسان‌محور، راهی بود غیرشخصی برای سیارهٔ زمین که با ملایمت به ما بگوید اینجا زمانمان به‌سر آمده و وقت رفتن است.»