کتاب جزیره قلب ها

کتاب جزیره‌ی قلب‌ها نوشته‌ی لائورا ایمای مسینا با ترجمه‌ی عهدیه قاسمی، روایتی داستانی و خیال‌انگیز است که انتشارات دانش‌آفرین آن را منتشر کرده است. این اثر با محوریت مفاهیم گم‌گشتگی، خاطره و پیوندهای انسانی، داستانی را روایت می‌کند که در مرز واقعیت و خیال حرکت می‌کند. شخصیت‌های کتاب، هر یک با گذشته و زخم‌های خود، در جست‌وجوی معنا و آرامش به جزیره‌ای اسرارآمیز پا می‌گذارند؛ جایی که ضربان قلب انسان‌ها و خاطراتشان در آرشیوی عجیب ثبت شده است. نویسنده با نگاهی عمیق به روابط میان نسل‌ها، سوگواری، فقدان و امید، جهانی را خلق کرده که در آن مرز میان زندگی و مرگ، خاطره و فراموشی، به‌طرزی شاعرانه در هم تنیده می‌شود. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب جزیره قلب ها

جزیره‌ی قلب‌ها اثری داستانی از لائورا ایمای مسینا است که با ترجمه‌ی عهدیه قاسمی منتشر شده. این کتاب در ژانر رمان معاصر قرار می‌گیرد و با روایتی چندلایه، به زندگی شخصیت‌هایی می‌پردازد که هر یک با فقدان، خاطرات و جست‌وجوی هویت دست‌وپنجه نرم می‌کنند. داستان در ژاپن معاصر و در فضایی نیمه‌واقعی و نیمه‌افسانه‌ای می‌گذرد؛ جایی که جزیره‌ای کوچک به نام تشیما، با آرشیوی از ضربان قلب انسان‌ها، به نقطه‌ی تلاقی گذشته و حال بدل می‌شود. ساختار کتاب مبتنی بر روایت‌های موازی و بازگشت به خاطرات است و شخصیت‌ها در مسیر سفر خود، با مفاهیمی چون مرگ، عشق، اعتماد و معنای زندگی روبه‌رو می‌شوند. نویسنده با بهره‌گیری از عناصر فرهنگی ژاپن، اسطوره‌ها و جزئیات زندگی روزمره، فضایی ملموس و در عین حال رازآلود خلق کرده است. جزیره‌ی قلب‌ها نه‌تنها داستانی درباره‌ی سوگواری و فقدان، بلکه تاملی بر پیوندهای انسانی و قدرت خاطره است.

خلاصه داستان جزیره قلب ها

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان جزیره‌ی قلب‌ها با سفر مردی به نام شویچی به جزیره‌ی تشیما آغاز می‌شود؛ جایی که آرشیوی از ضربان قلب انسان‌ها نگهداری می‌شود. شویچی پس از مرگ مادرش، به خانه‌ی کودکی خود بازمی‌گردد تا با خاطرات و وسایل به‌جا‌مانده روبه‌رو شود. در این مسیر، با پسربچه‌ای به نام کنتا آشنا می‌شود که رابطه‌ای پنهان با مادر شویچی داشته است. روایت با بازگشت به گذشته، خاطرات کودکی شویچی، بیماری قلبی او و رابطه‌ی عمیقش با مادرش را مرور می‌کند. همزمان، کنتا نیز با دنیای کودکانه و دغدغه‌های خود، به داستان عمق می‌بخشد. حضور سایاکا، زنی که شویچی را در مراسم خاکسپاری مادرش همراهی کرده، لایه‌ی دیگری از روایت را شکل می‌دهد و مفهوم اعتماد، فقدان و پیوندهای انسانی را برجسته می‌کند. داستان با تلاقی زندگی این شخصیت‌ها، جست‌وجوی معنا در فقدان و بازسازی هویت فردی و جمعی پیش می‌رود. جزیره‌ی قلب‌ها، با روایت‌های درهم‌تنیده، به کندوکاو در خاطره، سوگواری و امید می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه انسان‌ها با تکه‌هایی از گذشته و پیوند با دیگران، راهی برای ادامه دادن می‌یابند.

چرا باید کتاب جزیره قلب ها را بخوانیم؟

جزیره‌ی قلب‌ها با روایتی چندلایه و فضایی آمیخته از واقعیت و خیال، به موضوعاتی چون سوگواری، خاطره و پیوندهای انسانی می‌پردازد. این کتاب با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، روابط میان نسل‌ها و دغدغه‌های عاطفی، فرصتی برای تامل درباره‌ی معنای فقدان و بازسازی امید فراهم می‌کند. نویسنده با خلق فضایی شاعرانه و استفاده از عناصر فرهنگی ژاپن، تجربه‌ای متفاوت از مواجهه با مرگ و زندگی را ارائه داده است. خواندن این کتاب می‌تواند برای کسانی که به دنبال داستان‌هایی با عمق روان‌شناختی و تامل در روابط انسانی هستند، تجربه‌ای ارزشمند باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به کسانی پیشنهاد می‌شود که دغدغه‌ی سوگواری، فقدان عزیزان، جست‌وجوی هویت و بازسازی روابط انسانی را دارند. همچنین برای علاقه‌مندان به رمان‌های معاصر با فضای فرهنگی ژاپن و روایت‌های چندلایه مناسب است.

بخشی از کتاب جزیره قلب ها

«در طول این پنج سال، شویچی روی صندلی دوچرخهٔ تعادلی قرمزرنگش که هیچ پدالی نداشت در تکاپو و جنب‌وجوش بود. او تنها یک هدف را دنبال می‌کرد: منفجر کردن قلبش. آن‌ها در شهر کاماکورا، بر فراز تپه‌ای زندگی می‌کردند که محله‌های اوماچی و کوماچی را از طریق تونلی به هم متصل می‌کرد، هیچ‌کس از منشأ و پیدایش این تونل اطلاعی نداشت. اکثر مردم آن را تونل معشوقه می‌نامیدند، چرا که بر اساس افسانه‌ای، اربابی آن را ساخته بود تا بتواند معشوقهٔ خود را آن‌سوی کوه ملاقات کند. برخی دیگر آن را پناهگاه ضدهوایی می‌دانستند که در طول جنگ جهانی دوم توسط ارتش ژاپن به عنوان وسیله ارتباطی استفاده می‌شد. شیبی که به تونل منتهی می‌شد، از هر دو طرف بسیار تند و سربالا بود، بنابراین اگر کسی برحسب اتفاق، دل به دریا می‌زد و به آنجا می‌رفت در نیمهٔ راه به هِن‌هِن می‌افتاد. دوچرخه‌سواری تا بالای تپه کاری غیرممکن بود و کودکانی که در این منطقه زندگی می‌کردند هرازگاهی به امید برنده شدن، در ازای گرفتن یک نارنگی یا سنگ مرمر تا پایین تپه با هم مسابقه می‌دادند. یک دانش‌آموز دبیرستانی که در دوران کودکی آنجا بازی می‌کرد یک بار تصمیم می‌گیرد افت‌وخیز، نیروی گرانشی، و افزایش و کاهش سرعت را با توجه به حجم بدن دوچرخه سوار محاسبه کند، خواه از حالت ایستاده خواه با فشار دست شخص دیگری (که در این صورت باید به ارتفاع هم توجه می‌شد). در نهایت، به این نتیجه رسید که بهتر است به هیچ کدام از این مسائل توجهی نکرد و فقط از آن لذت برد.»