کتاب شهر اشباح

کتاب شهر اشباح نوشته ویکتوریا شواب و ترجمه فریال افتخاری که توسط نشر نارنگی منتشر شده، داستانی نوجوانانه در ژانر فانتزی و ماجراجویی است. این کتاب ماجرای دختری به نام کسیدی را روایت می‌کند که پس از یک حادثه‌ی عجیب، توانایی دیدن ارواح را به دست می‌آورد و با دوست شبح‌وارش، جیکوب، وارد ماجراهایی تازه می‌شود. کتاب شهر اشباح به دغدغه‌های نوجوانی، مرز میان زندگی و مرگ و کشف ناشناخته‌ها می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب شهر اشباح

کتاب شهر اشباح در فضایی معاصر و با حال‌وهوای رازآلود روایت می‌شود. کتاب در دوره‌ای نوشته شده که علاقه به داستان‌های ماورایی و فانتزی در میان نوجوانان بسیار پررنگ است. ویکتوریا شواب با الهام از افسانه‌ها و باورهای مربوط به ارواح، قصه‌ای را شکل داده که هم‌زمان با زندگی روزمره‌ی نوجوانی و دغدغه‌های خانوادگی گره خورده است. روایت از زبان کسیدی است؛ دختری که پس از نجات‌یافتن از مرگ، به دنیای ارواح پیوند می‌خورد و با دوست شبحش، جیکوب، ماجراهای تازه‌ای را تجربه می‌کند. 

خانواده‌ی کسیدی نویسنده‌ی کتاب‌هایی درباره‌ی ارواح هستند و همین موضوع، زمینه‌ی ورود او به ماجراهای عجیب‌تر را فراهم می‌کند. فضای داستان میان واقعیت و خیال در نوسان است و مخاطب را به دنیایی می‌برد که مرز میان زنده‌ها و مردگان چندان روشن نیست. کتاب با نگاهی به فرهنگ‌های مختلف و شهرهای تسخیرشده، ماجراجویی‌های کسیدی را از خانه تا اسکاتلند دنبال می‌کند و به‌تدریج لایه‌های بیشتری از دنیای ارواح را آشکار می‌سازد.

خلاصه داستان شهر اشباح

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! 

داستان شهر ارواح با معرفی کسیدی، دختری نوجوان آغاز می‌شود که پس از یک حادثه‌ی نزدیک به مرگ، توانایی دیدن ارواح را پیدا کرده است. او با دوست شبحش، جیکوب، ارتباطی ویژه دارد؛ جیکوب همان کسی است که جان کسیدی را در رودخانه نجات داده و حالا همیشه همراه اوست. کسیدی در مدرسه و خانه با چالش‌هایی روبه‌رو می‌شود که ناشی از تفاوتش با دیگران و راز بزرگش است. 

والدین او نویسنده‌ی کتاب‌های ماورایی‌اند و همین باعث می‌شود خانواده برای ساخت یک برنامه‌ی تلویزیونی درباره‌ی شهرهای تسخیرشده به اسکاتلند سفر کنند. در این سفر، کسیدی با ارواح جدید، مکان‌های مرموز و رازهای بیشتر درباره‌ی دنیای مردگان روبه‌رو می‌شود. او باید یاد بگیرد چگونه با توانایی‌هایش کنار بیاید و درعین‌حال دوستی‌اش با جیکوب را حفظ کند. ماجراهای کتاب میان زندگی روزمره، دنیای ارواح و تلاش برای کشف حقیقت در نوسان است و کسیدی را با انتخاب‌های دشواری روبه‌رو می‌کند.

چرا باید کتاب شهر اشباح را خواند؟

کتاب شهر ارواح با ترکیب فضای نوجوانانه، ماجراجویی و عناصر ماورایی، تجربه‌ای متفاوت از داستان‌های فانتزی ارائه می‌دهد. روایت اول‌شخص و لحن صمیمی شخصیت اصلی، مخاطب را به دنیای او نزدیک می‌کند و امکان هم‌ذات‌پنداری با دغدغه‌ها و ترس‌هایش را فراهم می‌سازد. رمان شهر اشباح علاوه‌بر سرگرمی، به موضوعاتی مانند پذیرش تفاوت‌ها، مواجهه با ترس و اهمیت دوستی می‌پردازد. این کتاب می‌تواند برای کسانی که به داستان‌های رازآلود و ماجراهای غیرمنتظره علاقه دارند،قابل‌توجه باشد.

خواندن کتاب شهر اشباح را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای نوجوانان و جوانانی که به داستان‌های فانتزی، ماورایی و ماجراجویانه علاقه دارند، مناسب است؛ همچنین برای کسانی که دغدغه‌ی هویت، دوستی و پذیرش تفاوت‌ها را دارند یا دوست دارند با دنیای ارواح و ناشناخته‌ها آشنا شوند، انتخاب خوبی است.

بخشی از کتاب شهر اشباح

«بیشتر مردم فکر می‌کنند ارواح فقط شب‌ها یا در شب هالووین بیرون می‌آید که دنیا تاریک و دیوارها نازک است. اما حقیقت این است که ارواح همه جا هستن؛ در  صف نان، در خواربارفروشی، وسط باغ مادربزرگتان یا روی صندلی جلویتان در اتوبوسی که سوار هستید. اینکه نمی‌توانید آنها را ببینید، به این معنی نیست که آنها آنجا نیستند. در کلاس تاریخ نشسته‌ام که ضربه‌هایی را مثل قطره‌های باران، روی شانه‌ام حس می‌کنم. برخی از مردم آن را شهود و برخی دیگر غیب‌گویی می‌نامند. این بازی با حواس به شما می‌گوید که چیزهایی فراتر وجود دارند. این اولین باری نیست که آن را احساس می‌کنم. حتی اولین باری نیست که آن را اینجا، در مدرسه‌ام احساس می‌کنم. سعی کردم آن را نادیده بگیرم. همیشه همین کار را می‌کنم؛ اما فایده‌ای ندارد. تمرکزم را از بین می‌برد و می‌دانم که تنها راه متوقف‌کردن آن، این است که در برابرش تسلیم شوم. باید می‌رفتم ببینم چه خبر است. در آن‌طرف اتاق، جیکوب نظرم را جلب کرد و سرش را تکان داد. او نمی‌تواند آن ضربه‌ها را احساس کند؛ اما من را آن‌قدر خوب می‌شناسد که می‌فهمد چه زمانی آن را احساس کرده‌ام. در صندلی‌ام جابه‌جا می‌شوم و خودم را مجبور می‌کنم روی کلاس تمرکز کنم.»