کتاب دروغ اول پیروز ماجراست

کتاب الکترونیکی «دروغ اول پیروز ماجراست» نوشتهٔ اشلی الستون با ترجمهٔ شقایق خانجانی و ویرایش آمنه بختیاری توسط انتشارات کوله‌پشتی منتشر شده است. این کتاب در ژانر تریلر روان‌شناختی قرار دارد و داستان زنی به نام اِوی پورتر را روایت می‌کند که در دنیایی پر از فریب و خطر، با هویت‌های جعلی زندگی می‌کند. این کتاب با استقبال خوبی مواجه شده است و در وب‌سایت گودریدز امتیاز ۴٫۲۹ از ۵ را براساس ۲۹۰۰۰ نظر کسب کرده است. همچنین، «دروغ اول پیروز ماجراست» به‌عنوان انتخاب باشگاه کتاب ریس در ژانویهٔ ۲۰۲۴ معرفی شده است.

درباره کتاب دروغ اول پیروز ماجراست

«دروغ اول پیروز ماجراست» نخستین رمان بزرگسال اشلی الستون است که در سال ۲۰۲۴ منتشر شده است. این کتاب داستان اِوی پورتر را دنبال می‌کند؛ زنی که در ایجاد هویت‌های جدید مهارت دارد و در دنیایی پر از فریب، خیانت و خطر زندگی می‌کند. روایت کتاب بین زمان حال و گذشته در نوسان است و به‌تدریج تاریخچهٔ پیچیدهٔ اِوی و رویدادهایی که منجر به مواجههٔ او با شخصیتی مرموز به نام آقای اسمیت می‌شود را آشکار می‌کند. اِوی پورتر زندگی‌ای به‌ظاهر کامل دارد: دوست‌پسری جذاب، خانه‌ای زیبا و جمعی از دوستان مرفه. اما واقعیت این است که اِوی پورتر وجود خارجی ندارد. او برای فردی مرموز به نام آقای اسمیت کار می‌کند که در هر مأموریت، هویت و وظیفه‌ای جدید به او می‌دهد. در این مأموریت، او باید به زندگی رایان سامنر نفوذ کند و منتظر دستورهای بعدی باشد. با پیشرفت داستان، اِوی در می‌یابد که این مأموریت پیچیده‌تر از آن است که تصور می‌کرد و باید با چالش‌های جدیدی روبه‌رو شود.

اشلی الستون پیش از ورود به دنیای نویسندگی، سال‌ها به‌عنوان عکاس مراسم عروسی فعالیت می‌کرد. او با همسرش در لوئیزیانا زندگی می‌کند و سه پسر دارد. الستون تاکنون شش رمان نوجوان نوشته است و «دروغ اول پیروز ماجراست» نخستین اثر بزرگسال اوست.

کتاب دروغ اول پیروز ماجراست را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های تریلر روان‌شناختی و داستان‌هایی با محوریت هویت‌های جعلی و فریب مناسب است. همچنین، افرادی که به داستان‌های پرتنش با پیچش‌های غیرمنتظره علاقه دارند، از خواندن این کتاب لذت خواهند برد.

بخشی از کتاب دروغ اول پیروز ماجراست

«مادامی که آلیسون دربارهٔ این حرف می‌زند که مادربزرگش بعد از مرگ پدربزرگش در چه حالی است، رایان برایم چند لحظهٔ باارزش آسودگی خاطر به ارمغان آورده است. هرچند، خیلی طول نمی‌کشد که دوباره مرکز توجه شوم.

لازم نیست این افراد را بشناسم تا همه‌چیز را درباره‌شان بدانم. آن‌ها کسانی هستند که مهدکودک را با هم شروع کردند و دایرهٔ دوستی‌شان تا زمان فارغ‌التحصیلی دبیرستان کوچک باقی ماند. آن‌ها در گروه‌های دونفره و سه‌نفره از شهر فرار کردند تا در چند دانشکده درس بخوانند که با ماشین کمی از اینجا فاصله داشت. همهٔ آن‌ها با گروه‌های دونفره و سه‌نفرهٔ دیگر که تجربه‌های مشابهی داشتند، به انجمن‌های خواهری و برادری پیوستند؛ اما به‌سمت همین شهر در لوئیزیانا کشیده شدند و دوباره دایرهٔ دوستی‌شان بسته شد. حروف یونانی جای خود را به عضویت در لیگ دانشجویان و مهمانی‌های شام و بازی گلف عصرهای یکشنبه داد. البته، تا زمانی که با فوتبال اس‌ای‌سی تداخل نداشت.

آن‌ها را به‌خاطر شکلی که هستند سرزنش نمی‌کنم. بهشان حسادت می‌کنم، به راحتی‌ای که در این شرایط دارند، به اینکه می‌دانند چه انتظاری داشته باشند و چه انتظاری از آن‌ها می‌رود. به برازندگی‌شان حسادت می‌کنم که می‌دانند در این شهر همه آن‌ها را در بدترین حالتشان دیده‌اند و باز هم پذیرفته‌اند.»