کتاب لالایی

«ویتنامی‌ها ضرب‌المثلی دارند که می‌گوید: «فقط آن‌هایی که موهای بلندی دارند می‌ترسند، چون هیچ‌کس نمی‌تواند موهای افراد کچل را بکشد» و من تلاش کردم تا جایی‌که ممکن است فقط صاحب اموالی باشم که از محدودهٔ بدنم تجاوز نکند.» «لالایی» نوشته کیم توی(-۱۹۶۸) نویسندهٔ ویتنامی‌الاصل ساکن کانادا است. کیم دوران کودکی خود را در ویتنام سپری کرد و در زمان جنگ ویتنام مجبور شد به همراه خانواده مخفیانه فرار کرده و پس از سختی‌های فراوان در حومهٔ مونترال ساکن شود. وی در رشته‌های حقوق، زبان‌شناسی و ترجمه از دانشگاه مونترال دارای مدارک دانشگاهی است. عنوان اصلی کتاب، Ru، در زبان ویتنامی به معنای لالایی و در فرانسه به معنای جریان کوچک است که می‌تواند به جریان آب، اشک، خون و یا پول اشاره داشته باشد. کتاب شامل مجموعه خاطرات نویسنده از زندگی در ویتنام، جنگ و برخورد با سربازان کمونیست، شرح ماجرای فرار با قایق و زندگی در اردوگاه پناهندگان و سفر به کِبک و تقابل دو فرهنگ است. نویسنده با زبانی روان، ساده و با توصیفاتی ملموس و گاه شوکه‌کننده هر یک از خاطرات خود را مانند لالایی‌های شبانه در یک یا دو صفحه تعریف کرده‌است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: من خیلی خوش‌شانسم که لذت قرار گرفتن سرم بین یک جفت دست را تجربه کردم و خانواده‌ام هم خوش‌شانس هستند که توانستند بدون در نظر گرفتن سنت‌ها و احترامات قدیمی، عشق فرزندانم را وسط غلغلک‌بازی با بوسه‌هایی که بر سرشان می‌زدند درک کنند. من خودم سر پدرم را فقط یک بار لمس کردم؛ به من دستور داد موقع رد شدن از روی نردهٔ قایق به او تکیه دهم و دستم را روی سرش بگذارم.