کتاب روانکاوی و ایمان

کتاب روانکاوی و ایمان نوشتهٔ هاینریش منگ و ارنست ال. فروید و ترجمهٔ رضا عمران و احمد مروارید است. نشر قطره این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی مکاتبات «زیگموند فروید» و «اسکار فیستر». این اثر از مجموعهٔ «دفترهای روان‌کاوی» این نشر است.

درباره کتاب روانکاوی و ایمان

کتاب روانکاوی و ایمان سومین مجموعه از نامه‌های «زیگموند فروید» است که به چاپ رسیده است. این اثر شامل ۱۳۰ مکاتبه میان زیگموند فروید و «اسکار فیستر»، کشیش سوئیسی است. این مکاتبات در سال ۱۹۰۹ آغاز شد و در سال ۱۹۳۷، یعنی دو سال پیش از مرگ فروید پایان یافت. مجموعهٔ این مکاتبات ‌۱۳۴ نامه از فروید را در بر دارد که نزدیک به ۱۰۰ مورد آن به‌طور کامل در این مجموعه گرد آمده است. نامه‌های ردوبدل‌شده میان فروید و فیستِر به گونه‌های مختلفی است؛ برخی نامه‌ها دربردارندهٔ بیان رویدادهای روزمره و شماری از آن‌ها تنها بیانگر حس قدرشناسی و علاقه به مخاطب است. این نوع مکاتبات در نگاه نخست کم‌اهمیت جلوه می‌کند، اما باید در نظر داشت مشاهدهٔ رابطه‌ای چنین دوستانه و عمیق میان اندیشمندانی از تبارهای متفاوت که دیدگاه‌های متضادی دربارهٔ مذهب دارند، برای مذهبیان و غیرمذهبیان سودمند است. پاره‌ای از نامه‌ها حاوی نکات نظری و بالینیِ درخورِ اعتنا است و بعضی از نامه‌ها نیز رابطهٔ روانکاوی و مذهب را نشان می‌دهد.

اسکار فیستر کوچک‌ترین فرزند از چهار پسر کشیشی پروتستان بود. او پس از حضور در مدرسهٔ زوریخ، به تحصیل در رشته‌های الهیات، فلسفه و روان‌شناسی در زوریخ، بازل و برلین پرداخت. فیستر در سال‌های نخست فعالیت خود به‌عنوان کشیش، مقاله‌ای در نقد اشتباهات ناشی از بی‌توجهی به روان‌شناسی الهیات معاصر منتشر کرد. او در سال ۱۹۰۸ با سبک کار فروید در مداوای بیماران آشنا شد و آن را همچون ابزاری برای درمان افرادی که درمان‌های معنویت‌محور به‌تنهایی برای آن‌ها کافی نبود، به کار برد. او طی دوران فعالیتش به‌عنوان یک کشیش، رابطه‌اش با فروید را ادامه داد و طی مکاتبات و دیدارهایشان، این تعامل قوی‌تر شد. آن‌ها دو دوست واقعی بودند و در مکاتباتشان پیوندی عمیق، صمیمانه و سازنده دیده می‌شود.

خواندن کتاب روانکاوی و ایمان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ روان‌کاوی و علاقه‌مندان به آثار و زیگموند فروید و اسکار فیستر پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب روانکاوی و ایمان

«نامهٔ فیستِر به فروید

زوریخ

هشت نوامبر ۱۹۳۴

پروفسور فروید عزیز

آیا اگر من ترجمهٔ دیگری از کتابچهٔ آموزشی خود۳۶۱ را برایتان بفرستم دل‌زده نمی‌شوید؟ اکنون به زبان‌های آلمانی، فرانسوی، انگلیسی، ایتالیایی، اسپانیایی، لهستانی، یونانی و درنهایت دانمارکی منتشر شده است و امیدوارم دست‌کم بتواند اشتهای افراد را برای غذاهایی که چندان قابل‌هضم نیستند تحریک کند. مقدمهٔ این کتاب نوشتهٔ یکی از متکلمان برجستهٔ دانمارکی۳۶۲ است. وی اسقف و واعظ کلیسای جامع و نیز استاد دانشگاه است. کسی که چهار سال پیش برای تحلیل نزد من آمد و متأسفانه تنها توانست چند هفته در اینجا اقامت داشته باشد، اما شدیداً تحت تأثیرِ عمق و قدرت تحلیل قرار گرفت. همان‌طور که چنین چیزی اتفاقاً درمورد یکی دیگر از اسقف‌های اسکاندیناوی نیز رخ داد. هوش و صداقت هر دو مرد برای من واقعاً قابل‌احترام بود. درک آن‌ها از واقعیت حتی فراتر از برخی از دانشمندان علوم طبیعیِ متعصب بود و آن‌ها پس از قوی‌ترین مقاومت‌ها تردید خود را به کناری نهادند.

کنگرهٔ لوسرن۳۶۳ قطعاً ثمرات خوبی با خود به همراه داشته است. ما دیگر در آن روزگار باعظمتی که به‌خاطر مشارکت شما در هر کنگره‌ای اکتشافاتی بزرگ پدید می‌آمد و افرادْ شگفت‌زده و شادمان به خانه بازمی‌گشتند زندگی نمی‌کنیم. دیگر هیچ قارهٔ جدیدی کشف و به پیشگامان کاوشگر سپرده نمی‌شود. اکنون عصر استعمار آغاز شده است. روزگاری سرشار از کار دقیق، آزمودن و جستجو و همچنین همراه با خطاها و اشتباهات که یادآور دوران اولین خلاقیت‌های تحلیل و «بگذار نور باشد»۳۶۴ است.

متأسفانه به علت توقیف شدن کارم نتوانستم در روز آخر کنگره، که به گفتهٔ دیگران بهترین جلسات را داشت، حضور به هم رسانم. درهرحال، اعضای انجمن‌های گوناگون ملی دیگربار به یکدیگر نزدیک شدند و این احساس بین آنان منتقل شد که انجمن بین‌المللی روانکاوی اکنون به سازمانی قوی تبدیل شده است که در برابر انواع ضربه‌ها به‌خوبی مقاومت می‌کند...»