کتاب عشق در دو نگاه

کتاب عشق در دو نگاه گزیده‌ای از نوشته‌ها و ترجمه‌ها در حوزه ادبیات و هنر گزیده، ترجمه و نوشتهٔ نرگس انتخابی است و نشر نی آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب عشق در دو نگاه

مجموعه‌ عشق در دو نگاه گزیده‌ای است از نوشته‌هایی که از سال ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۰ به قلم نرگس انتخابی در مجلات نگاه نو و جهان کتاب منتشر شده‌اند. در آغاز هر مقاله مأخذ آن در پانوشت ذکر شده است. 

بیشتر مقالات تألیفی هستند و چند شعر، مقاله و مصاحبه هم ترجمه. مصاحبه‌ای که ترجمه شده با مو یان، نویسندهٔ چینی و برندهٔ نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۲، است که چند اثرش به فارسی ترجمه شده و کم‌کم برای فارسی‌زبانان به نویسنده‌ای شناخته‌شده تبدیل می‌شود. محور اصلی این نوشته‌ها، آثار نویسندگان و شاعران مطرح و کلاسیک ادبیات انگلیسی‌زبان است که به فارسی ترجمه شده‌اند، خواه این نویسنده یا شاعر بریتانیایی باشد و خواه امریکایی یا نیوزیلندی. از این میان، مقاله‌ای با عنوان «زندگی، مرگ و دیگر هیچ» به شعر شاعران بریتانیایی در زمان جنگ جهانی اول می‌پردازد، با ترجمه‌ای از یکی از شاخص‌ترین اشعار ویلفرید اوئن. احتمالاً این شاعران برای فارسی‌زبانان کمتر شناخته‌شده‌اند و اشعارشان هم به فارسی ترجمه نشده‌اند. سه مقالهٔ ترجمه‌شده در پایان کتاب به مصائب همه‌گیری کرونا که از سال ۱۳۹۸ گریبانگیر بشر شده می‌پردازد. یکی از این مقالات دربارهٔ نقاشی‌های ادوارد هاپر (۱۸۸۲-۱۹۶۷)، نقاش امریکایی، است و این تنها مقالهٔ این مجموعه است که موضوعش غیر از ادبیات است.

عنوان این مجموعه برگرفته از نوشته‌ای است دربارهٔ جین ایر و بلندی‌های بادگیر. 

فهرست نوشته‌های این کتاب از این قرار است:

غرور و تعصب در بوتهٔ آزمایشی دویست ساله

عشق در دو نگاه در جین ایر و بلندی‌های بادگیر

سایْلاس مارْنر: قصهٔ دوگانهٔ مردِ بافنده

میدل مارچ و زایش انسان مدرن

امپرسیونیسم ادبی در داستان‌های کوتاه کاترین منسفیلد

زنان در محاق

عشق و مرگ با چاشنی سرمایه‌داری در گتسبی بزرگ

جشن تولد و سرگشتگی انسان معاصر

تونی ماریسن: روایتگر سیاهی‌ها

عشق و جاودانگی در غزل‌واره‌های ویلیام شکسپیر

جنگ، مرگ و دیگر هیچ

سیلویا پلَت و هنرِ مُردن

غزل‌وارهٔ ۲۹ ویلیام شکسپیر

یاد اَن برونته (۱۸۴۴)

سرگردان بودم و تنها چون ابری ویلیام وردزورث

ترجمهٔ ادبی در ایران مدرن

فوتوریسم و بحث‌های فلسفی

نگران وضعیت کنونی چین هستم

چارلز دیکنز: نویسنده‌ای که قرنطینهٔ خانگی را همه جا می‌دید

نویسندگانی که همه‌گیری را پیش‌بینی کردند

امروز همهٔ ما نقاشی‌های ادوارد هاپر هستیم

خواندن کتاب عشق در دو نگاه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات و پژوهشگران ادبیات و هنر پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب عشق در دو نگاه

«هَرولد پینتر، نمایش‌نامه‌نویس، شاعر و فیلم‌نامه‌نویس بریتانیایی، جایزهٔ نوبل ادبیات ۲۰۰۵ را از آن خود کرد. نمایش‌نامهٔ جشن تولد یکی از معروف‌ترین، ماندگارترین و تأثیرگذارترین آثار اوست. این نمایش‌نامه برای اولین بار در سال ۱۹۵۸ در لندن روی صحنه رفت و با استقبال سرد تماشاچیان و خشم ناقدان مواجه شد. ناقدان میزان ابهام، تردید، دلهره و هراسی را که در این نمایش‌نامه موج می‌زند درک‌ناپذیر و بی‌ربط خواندند. اما تعداد انگشت‌شماری هم در همان اجرای اول آن را ستودند و به اهمیت آن پی بردند، و همین ابهام و هراس را از نقاط مثبت نمایش‌نامه و نشانهٔ وضعیت انسان معاصر خواندند. دیری نپایید که جشن تولد جای واقعی خود را پیدا کرد و به یکی از شاهکارهای نمایش‌نامه‌نویسی و یکی از کلاسیک‌های سدهٔ بیستم تبدیل شد.

استَنلی وِبر، شخصیت اصلی این نمایش‌نامه، پیانیستی است حدوداً چهل ساله که، پس از اجرای کنسرتی در اسکله، در پانسیونی که صاحبان آن زن و شوهر مسنی به نام مگ و پتی هستند ساکن شده است. او به‌قدری بی‌انگیزه و تنبل و منفعل است که پیژامه‌اش را درنمی‌آورد، اصلاح نمی‌کند و از در پانسیون بیرون نمی‌رود. شاید هم از این می‌ترسد که شناخته شود. مگ از یک سو با دلسوزی و مهربانی مادرانه‌ای او را تروخشک می‌کند و غرایز مادرانهٔ خود را ارضا می‌کند و از سوی دیگر احساسی زنانه و عاشقانه به او دارد. در روز واقعه، مگ می‌خواهد هدیه‌ای به استنلی بدهد، به همین دلیل روز تولد استنلی را بهانه می‌کند و جشن تولدی به راه می‌اندازد. یکی از مهمانان این جشن لولو است، دختر همسایه، که می‌خواهد استنلی را ترغیب کند با هم بیرون بروند ولی استنلی مقاومت می‌کند. دیگر مهمانان دو غریبهٔ مرموز به نام‌های گُلدبِرگ و مَک‌کن هستند که برای پیدا کردن استنلی تمام شهر را زیر پا گذاشته‌اند تا بالأخره سر از این پانسیون درآورده‌اند. استنلی که از حضور این دو در پانسیون پریشان است به اتاقش پناه می‌برد ولی مگ او را آرام می‌کند و هدیه‌اش را، که یک طبل بچگانه است، به او می‌دهد. هر چه باشد استنلی نوازنده است و مگ هم که قادر نبوده برای او پیانو بخرد! در پایان پردهٔ اول، استنلی با حالتی گیج و منگ طبل را به گردنش می‌آویزد و شروع به نواختن می‌کند، در ابتدا آرام ولی بعد وحشیانه و بی‌پروا.»