کتاب مخلوقات فوق العاده تیزهوش

کتاب مخلوقات فوق العاده تیزهوش نوشتهٔ شلبی ون پلت و ترجمهٔ محمد عباس آبادی است و نشر نون آن را منتشر کرده است. تصور کنید هشت‌پای باهوش و عاقلی درون یک آکواریوم شروع به حرف‌زدن کند و شما با او دوست شوید. کتاب مخلوقات فوق العاده تیزهوش با روایت چنین ماجرایی، داستان دوستی زنی به نام تووا و هشت‌پایی به نام مارسلوس را تعریف می‌کند که البته شخص دیگری نیز به جمعشان اضافه می‌شود.

درباره کتاب مخلوقات فوق العاده تیزهوش

کتاب مخلوقات فوق العاده تیزهوش سه راوی دارد؛ اول، هشت‌پای باهوشی به نام مارسلوس که درون یک آکواریوم کنار موجودات دریایی دیگر است و روزهای اسارتش را می‌شمرد و توصیف می‌کند؛ دوم، زنی هفتادساله به نام تووا سالیوان که مسئول نظافت شیفت شب آکواریوم است. توا به‌تازگی همسرش را از دست داده، سی سال پیش پسرش را گم کرده و در زندگی با مشکلات بسیاری مواجه شده است. و سوم، مردی سی‌ساله به نام کامرون که برای یافتن پدرش به شهر ساحلی آمده است.

مارسلوس و توا کم‌کم باهم دوست می‌شوند. در این میان، کامرون نیز وارد می‌شود. مادرش در هشت‌سالگی او را ترک کرده و پدرش را هرگز ندیده است. از وقتی باخبر می‌شود پدرش در خلیج زندگی می‌کند، به آنجا می‌آید. او بعد از نقل مکان، تصمیم می‌گیرد در آکواریوم کار کند و اینگونه با تووا و مارسلوس آشنا می‌شود.

حال که این سه نفر باهم ارتباط برقرار کرده‌اند، رابطه‌شان به کجا ختم می‌شود؟ آیا مارسلوس می‌تواند به آرزوی دیرینه‌اش برسد و به اقیانوس آرام برگردد؟ آیا تووا با سوگ سی‌ساله‌اش کنار می‌آید و آن را می‌پذیرد؟ آیا کامرون می‌تواند مشکلات عاطفی خود را پشت سر بگذارد و بالاخره پدرش را ببیند؟ و آیا معمای مرگ اریک، پسر تووا، بالاخره حل می‌شود؟ سوگ برای هرکدام از این سه نفر چگونه درمان می‌شود؟

خواندن کتاب مخلوقات فوق العاده تیزهوش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به همهٔ نوجوانان پیشنهاد می‌کنیم. همچنین، اگر در دوران سوگ به سر می‌برید این کتاب برای شما نوشته شده است.

بخشی از کتاب مخلوقات فوق العاده تیزهوش

«خرچنگ، صدف دوکفه‌ای، میگو، اسکالوپ، صدف راه‌راه، ابلونی، ماهی، تخم ماهی. طبق پلاک کنار مخزنم، رژیم غذایی اختاپوس غول‌پیکر اقیانوس آرام از این‌ها تشکیل شده است.

دریا باید بوفهٔ دلپذیری باشد. همهٔ این خوراک‌های لذیذ را می‌شود آنجا مجانی خورد.

اما اینجا چه چیزهایی می‌دهند؟ ماهی خال‌خالی، لوزی‌ماهی و ــ بیشتر از همه ــ شاه‌ماهی. شاه‌ماهی، شاه‌ماهی، یک عالمه شاه‌ماهی. موجودات نفرت‌انگیزی‌اند، ماهی‌های ریز حال‌به‌هم‌زن. مطمئنم ارزان بودنشان دلیل وفورشان در اینجاست. به کوسه‌های داخل مخزن اصلی بابت کسل‌کننده بودنشان هامور تازه جایزه می‌دهند، آن وقت به من شاه‌ماهی یخ‌زدایی‌شده می‌دهند. حتی بعضی وقت‌ها تا حدی منجمدند. برای همین است که هر وقت هوس بافت عالی صدف تازه می‌کنم، هر وقت دلم می‌خواهد شکستن یک خرچنگ در پوسته‌اش با منقارم را احساس کنم، هر وقت دلم گوشت سفت و خوشمزهٔ خیار دریایی می‌خواهد، باید خودم دست‌به‌کار شوم.

گاهی اگر اسیرکنندگانم بخواهند برای همکاری‌ام در یک معاینهٔ پزشکی تطمیعم کنند یا برای شرکت در یکی از بازی‌هایشان به من رشوه بدهند، از روی دلسوزی یک اسکالوپ برایم می‌اندازند. هرازگاهی هم تری همین‌طوری یکی دو تا صدف سیاه برایم می‌اندازد.

البته بارها خرچنگ، صدف دوکفه‌ای، میگو، صدف راه‌راه و ابلونی را چشیده‌ام. باید خودم تلاش کنم در ساعات تعطیلی بروم آن‌ها را بیاورم. تخم ماهی میان‌وعدهٔ ایدئالی است، هم از نظر لذت خوراکی و هم از لحاظ ارزش غذایی.

می‌توان فهرستی هم از غذاهایی نام برد که آدم‌ها برایشان سرودست می‌شکنند، اما موجودات باهوش آن‌ها را برای مصرف خوراکی کاملاً نامناسب می‌دانند. مثلاً، همهٔ چیزهایی که از دستگاه فروش داخل لابی بیرون می‌آید.

اما امشب بوی دیگری وسوسه‌ام کرد؛ یک بوی خوشایند، شور، تند. منشأش را در سطل زباله پیدا کردم، پس‌مانده‌اش داخل ظرف سفید نازکی جای گرفته بود. اما اگر شانس نمی‌آوردم، ممکن بود به سرنگونی‌ام منجر شود.

زن نظافتچی نجاتم داد.»