کتاب قبل از این که قهوه ات سرد شود (جلد سوم)

کتاب قبل از این که قهوه ات سرد شود (جلد سوم) نوشتهٔ توشیکازو کاواگوچی و ترجمهٔ نسرین دورقی زاده است. انتشارات باران خرد این رمان معاصر ژاپنی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب قبل از این که قهوه ات سرد شود (جلد سوم)

در کتاب قبل از این که قهوه ات سرد شود (جلد سوم) با «فومیکو» آشنا و همراه می‌شوید؛ فردی ۲۸ساله، زیبا و موفق که در یک شرکت بزرگ کار می‌کند. او در یکی از کارهایش با مردی آشنا شده است. آن‌ها به هم علاقه‌مند می‌شوند. همه‌چیز در زندگی فومیکو طبیعی است تا اینکه یک روز مرد از او می‌خواهد همدیگر را ملاقات کنند؛ ملاقاتی به‌ظاهر ساده و معمولی. زمانی که به کافه‌ای که همیشه می‌رفتند می‌روند، متوجه می‌شوند کافه تعطیل است. آن‌ها در همان منطقه یک کافه پیدا می‌کنند که زیرزمین کوچکی است؛ ۹ نفر در آن کافه جا می‌شوند. مرد به فومیکو می‌گوید می‌خواهد برای کار به آمریکا برود. فومیکو به‌خاطر غرورش چیزی نمی‌گوید و مرد هم او را ترک می‌کند. در همین زمان فومیکو در یک برنامهٔ مستند می‌فهمد کافه‌ای که در آن بوده‌اند طبق افسانه‌های محلی این فرصت را به آن‌ها می‌دهد که به گذشته سفر کنند، اما هیچ گزارشی از یک سفر واقعی وجود ندارد. او به کافه می‌آید و به صاحب کافه می‌گوید که می‌خواهد به گذشته برگردد. صاحب کافه به‌راحتی قبول می‌کند، اما برای او چندین محدودیت و شرط مطرح می‌کند. فومیکو به این شرط‌ها فکر می‌کند، اما یک محدودیت بزرگ‌تر وجود دارد،؛ او فقط می‌تواند از روی یک صندلی به گذشته برود و این جای همیشگیِ موجودی ترسناک است. این رمان، اقتباس‌شده از نمایشنامه‌ای نوشتهٔ توشیکازو کاواگوچی است که جایزهٔ دهمین جشنوارهٔ درام سوگینامی را دریافت کرده است.

خواندن کتاب قبل از این که قهوه ات سرد شود (جلد سوم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ژاپن و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره توشیکازو کاواگوچی

توشیکازو کاواگوچی در سال ۱۹۷۱ میلادی به دنیا آمد. او نویسندهٔ داستان‌های ادبی ژاپنی است که پیش از این در یک گروه کوچک تئاتر هم فعالیت کرده است. کاواگوچی نمایشنامه‌های بسیاری نوشته است؛ همچنین رمان پرفروش «قبل از اینکه قهوه ات سرد شود» را از یک نمایش اقتباس کرده است. از روی این رمان یک فیلم سینمایی نیز تولید شده است.

بخشی از کتاب قبل از این که قهوه ات سرد شود (جلد سوم)

«یوکاری توکیتا قبل از سفر به آمریکا در نامه‌ای به ناگاره توکیتا از او تشکر کرده بود. او به آمریکا رفت تا پدر پسری را، که از کافه بازدید کرده بود، پیدا کند. با توجه به روحیهٔ همدلانه و تمایلات عاطفی، که در وجود یوکاری بود، او نمی‌توانست از ناراحتی دیگران چشم‌پوشی کند.

چند سال پیش زنی از اهالی اوکیناوا، که برای گذراندن تعطیلات خود به هاکوداته آمده بود، از کافه بازدید کرد و دریافت که می‌تواند به گذشته سفر کند. او به یوکاری گفت که قصد دارد، به گذشته سفر کند تا با دوست صمیمی دوران کودکی‌اش، که به‌طور ناگهانی مدرسه‌اش را عوض کرده بود، ملاقات کند. یوکاری علت را پرسید و زن توضیح داد که آن‌ها درست قبل از رفتن دوستش باهم دعوا کرده بودند و او تا مدت‌ها از این رفتار خشن و آزاردهنده پشیمان بود.

متأسفانه آن زن هنوز از قوانین کافه اطلاع چندانی نداشت؛ مثلاً نمی‌دانست که ملاقات با کسی که هرگز از کافه بازدید نکرده، غیرممکن است و دیگر این‌که او نمی‌تواند از روی صندلی بلند شود و همچنین زمان او در گذشته، محدود به مدت‌زمانی بود که قهوه خنک شود. زن با شنیدن قوانین با ناامیدی روی صندلی وارفت و آهی کشید. واضح بود که پشیمانی او طی سالیان متمادی رنج زیادی را برایش به ارمغان آورده بود.

صحبت‌های این‌چنینی نقطه‌ضعف یوکاری بود. از آن زن، مشخصات تماس دوستش را درخواست کرد. سپس چندین بار به اوکیناوا سفر کرد و از شبکه‌های مختلف برای جست‌وجوی دوست نزدیک آن زن کمک خواست.»