کتاب برادر من

کتاب برادر من نوشتهٔ فاطمه جناح و ترجمهٔ احمد شهریار است و نشر صاد آن را منتشر کرده است. این کتاب زندگی‌نامهٔ محمدعلی جناح نخست‌وزیر اسبق پاکستان است.

درباره کتاب برادر من

کتاب برادر من تنها اثری‌ است که توسطِ فاطمه جناح، خواهر کوچک محمدعلی جناح نخست‌وزیر اسبق پاکستان نوشته شده‌است که به زندگی اجتماعی و سیاسی ایشان، زحماتی که برای استقلال کشورِ پاکستان کشیدند و بخصوص روزهای آخر عمرِ جناح می‌پردازد. از آنجا که این اثر توسط خواهرِ جناح نوشته شده‌ است از هرگونه حدس و گمان خالی بوده و مبنی بر حقیقت است.

خواندن کتاب برادر من را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعهٔ زندگی‌نامهٔ سیاست‌مداران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب برادر من

«با ظهور نیمهٔ دوم قرن نوزدهم میلادی، خورشید حکومت بریتانیا با سرعت تمام، به‌سمتِ نصف‌النهار صعود می‌کرد. خارجی‌هایی که به‌عنوان بازرگان زندگی‌شان را در شبه‌قاره شروع کردند و از حاکمان این کشور برخورد دوستانه و مطلوب را گدایی می‌کردند، بر کشور سلطه پیدا کرده بودند و امتیازات این کشور را در دستانشان داشتند. دیگر اوضاع عوض شده بود. آنان در هند حکومتی را برپا کرده بودند که در تاج شاهی بریتانیا مانند الماسی می‌درخشید. اوضاع به‌ظاهر آرام بود؛ اما این آرامش، آغاز یک طوفان بود. حاکمان بیگانه اعتقاد داشتند با تلاش‌هایی که برای آرام‌کردن مردم عصبانی هند انجام داده‌اند، در ازبین‌بردن عصبانیت آن‌ها تأثیرگذار بوده‌اند و سیاست مردم‌دوستی از جانب حکومت بریتانیا، نفرت و عصیان علیه انگلیسی‌ها را از قلبِ مردم بیرون کرده است. بنابراین انگلیسی‌ها از آتش مذابی که داشت در قلب مردم به وجود می‌آمد، کاملاً بی‌خبر بودند. شورش ۱۸۵۷ میلادی علیه انگلیسی‌ها واکنشی سخت بود. این شورش به‌زودی در سراسر هند گسترش یافت. به حدی که این اتّفاق، اوّلین باب از کتابِ حجیمِ «تلاش برای آزادسازی هند از دستِ حاکمانِ انگلیسی» تبدیل شد. بسیاری از افراد جانشان را فدای مبارزه کردند. نام کسانی که برای آزادسازی هند جانشان را از دست دادند، به‌عنوان شهید یاد می‌شود. این اتّفاق، نه‌تنها ذهن مردم ما، بلکه کلّ هند را به‌شدّت تحتِ‌تأثیر قرار داد. با وجود تمام این آشوب‌ها، برخی از مناطق هندوستان بودند که همچنان در آرامش و امنیت به سر می‌بردند و به اوضاع وخیم اطراف خود همچنان بی‌تفاوت بودند. دولت شاهی گوندال در کاتیاوار نیز یکی از این مناطق بود که زیرشاخهٔ ریاست‌جمهوری بمبئی به‌شمار می‌رفت. در ازایِ وفاداری به تاج برتانیا، تاکر صاحب اهل گوندال، همچنان با شکوه و جلال فرمانروایی می‌کرد. آقای تاکر می‌دانست که به‌نفع اوست اگر دولت خود را از سایهٔ شورش علیه انگلیس دور نگه دارد. او می‌ترسید که در غیر این صورت، قدرت حکمرانی بر مردم را از او بگیرند. در دولت تاکرصاحب، مردم گوندال زندگی روزمرهٔ خود را داشتند. او به آن خیزش سیاسی که در کلّ هند گسترش یافته بود، اصلاً رغبت و علاقه‌ای نداشت. کشاورزی اصلی‌ترین پایهٔ اقتصاد گوندال بود. محصول اصلی آن‌ها پنبه، گندم، جو و غیره بود؛ اما در میان محصولات کشاورزی، چیزی که باعث شهرت اصلی منطقهٔ گوندال شده بود، فلفل این منطقه بود که حتّی امروزه نیز فلفل آن معروف است. از زمانی‌که به یاد دارم در خانهٔ ما همیشه روی غذایمان فلفل زیاد ریخته می‌شد و اگر کسی از ما طعم غذا را دوست نداشت، دوباره از ظرف فلفل، فلفل بیشتری روی غذای خود می‌ریخت. بشقابی پُر از فلفل همیشه روی میز بود.»