کتاب خروج خورشید

کتاب خروج خورشید نوشتهٔ «بابک حیدری» و منتشرشده توسط نشر صاد، داستانی تاریخی دربارهٔ شکل‌گیری حکومت آل‌بویه در ایران است. این داستان با محوریت زندگی سه برادر دیلمی با نام‌های «علی»، «حسن» و «احمد» به روایت تلاش‌ها و مبارزات آنان برای رهایی ایرانیان از سلطهٔ خلفای عباسی می‌پردازد. کتاب با نثری داستانی و روایتی پرحادثه، وقایع قرن چهارم هجری و تحولات سیاسی و اجتماعی آن دوران را بازآفرینی کرده است. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب خروج خورشید اثر بابک حیدری

کتاب «خروج خورشید» یک داستان تاریخی، معاصر و ایرانی است که به بازنمایی یکی از مهم‌ترین دوره‌های تاریخ ایران، یعنی عصر دیلمیان و ظهور آل‌بویه می‌پردازد. داستان در قرن چهارم هجری قمری شکل گرفته است؛ زمانی که دیلمیان با جنبش‌های استقلال‌طلبانه به مقابله با سلطهٔ عباسیان برخاستند. نویسنده با تمرکز بر سرگذشت سه برادر ماهیگیرزاده، روند تبدیل آنان به سرداران و سپس پایه‌گذاران نخستین حکومت مقتدر شیعی ایران را روایت می‌کند. فضای کتاب سرشار از نبردها، دسیسه‌های سیاسی، روابط خانوادگی و دغدغه‌های اجتماعی است. روایت علاوه‌بر بازتاب رخدادهای تاریخی، به زندگی روزمره، باورها و آرزوهای مردم عادی می‌پردازد و تصویری چندلایه از جامعهٔ آن دوران ارائه می‌دهد. داستان تاریخی حاضر به قلم «بابک حیدری» با بهره‌گیری از عناصر داستانی، تاریخ را از زاویهٔ دید شخصیت‌هایی زنده و ملموس بازگو می‌کند و شما را با فرازونشیب‌های شکل‌گیری یک قیام مردمی و تحولات سیاسی و فرهنگی آن آشنا می‌سازد.

خلاصه داستان خروج خورشید

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان با معرفی خانوادهٔ «بوشجاع»، ماهیگیر فقیری در دیلمان آغاز می‌شود. سه پسر او با نام‌های «علی»، «حسن» و «احمد» در فضایی پرآشوب و تحت‌سلطهٔ خلفای عباسی رشد می‌کنند. با شدت‌گرفتن ظلم و ناامنی، این سه برادر به‌تدریج وارد عرصهٔ مبارزات سیاسی و نظامی می‌شوند. علی شخصیت محوری داستان با شجاعت و تدبیر به رهبری گروهی از دیلمیان می‌رسد و در کنار برادرانش درگیر نبردهای خونین با سرداران عباسی و رقبای محلی می‌شود. روایت علاوه‌بر صحنه‌های جنگ و سیاست، به روابط خانوادگی، عشق علی و «مهربانو» و دغدغه‌های اخلاقی و انسانی شخصیت‌ها می‌پردازد. با پیشروی داستان، برادران بویه با چالش‌های قدرت، خیانت، وفاداری و آرمان‌خواهی روبه‌رو و در نهایت، موفق به پایه‌گذاری حکومتی مستقل و شیعی در ایران می‌شوند. کتاب مسیر پرخطر و پر فرازونشیب این قیام را از دل روستاهای شمال تا شهرهای بزرگ ایران دنبال می‌کند و تصویری از امید، ایثار و رنج مردم در مسیر رهایی ترسیم می‌کند.

چرا باید کتاب خروج خورشید را خواند؟

این داستان از یکی از مهم‌ترین تحولات تاریخ ایران فرصتی فراهم کرده تا با فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرن چهارم هجری آشنا شویم. شخصیت‌پردازی زنده و روایت پرحادثه، تاریخ را از قالب خشک و رسمی خارج کرده و آن را به تجربه‌ای ملموس و انسانی تبدیل می‌کند. اثر حاضر علاوه‌بر بازنمایی نبردها و دسیسه‌های قدرت، به ارزش‌هایی همچون وفاداری، شجاعت، خانواده و آرمان‌خواهی می‌پردازد و تصویری چندوجهی از جامعه و انسان ایرانی در بزنگاه‌های تاریخی ارائه می‌دهد.

خواندن کتاب خروج خورشید را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این رمان برای علاقه‌مندان به تاریخ ایران، دوستداران داستان‌های تاریخی و کسانی که به‌دنبال شناخت ریشه‌های تحولات سیاسی و مذهبی ایران هستند، مناسب است.

بخشی از کتاب خروج خورشید

«ارجان منطقه‌ای کوهستانی در میانهٔ مرز خوزستان و فارس بود. مردم این دیار، روستائیان مسلمانی بودند که روی زمین کار می‌کردند. زندگی آسانی نداشتند؛ اما شاکر ایزد یکتا بودند و چشم بر آسمان داشتند تا خداوندگار، برکتشان دهد، گندم دیمشان بروید و خوراک گوسفندانشان فراهم شود؛ اما با آمدن ابوبکر، پسر عیاش یأقوت، زمانه روی سخت‌ترش را بر مردم ارجان نشان داده بود.

ابوبکر بی‌رحمانه حکم می‌راند. باج فراوان می‌ستاند و زندگی را روز به روز بر روستائیان سخت‌تر می‌کرد. او خود را از همه بالاتر می‌دانست و در تمام عمر هر چه دلش خواسته بود را انجام داده بود. ابوبکر می‌توانست به مانند برادرش ابوالفتح، حکومت شهر بزرگ‌تری چون اصفهان را از خلیفه درخواست کند ولی مغرورتر از آن بود که از کسی درخواست کند. شاید به همین دلیل وقتی پدرش او را به ارجان فرستاد، بی‌کلامی به راه افتاد. شاید هم زندگی در طبیعتِ خشنِ کوهستانی برای فردی چون او خوشایندتر بود.

ابوبکر، مهمان داشت. برادر پیش برادر آمده بود. ابتدا روی خوشی به ابوالفتح نشان نداد، اما هدیهٔ برادر بزرگ، محبت خانوادگی را بیدار کرد! ابوالفتح، فتنه را برای ابوبکر آورده بود. در واقع یأقوت، پسران مغرور و بی‌کفایت خود را به ارجان تبعید کرده بود تا به خود آیند؛ اما آنان، این گوشهٔ دنج را فرصتی برمی‌شمردند برای نهایت استفاده از ثروتی که اقبال برایشان به ارمغان آورده بود.»