کتاب تاثیر علم بر اجتماع

کتاب تاثیر علم بر اجتماع نوشتهٔ برتراند راسل و ترجمهٔ محمود حیدریان است. انتشارات جامی این کتاب را منتشر کرده است؛ جلد ۲۶ از مجموعهٔ «فلسفه».

درباره کتاب تاثیر علم بر اجتماع

کتاب تاثیر علم بر اجتماع که از متن انگلیسی چاپ (۱۹۵۲) ترجمه شده است، یکی از آثار فلسفی و علمی و اجتماعی برتراند راسل به شمار می‌رود. راسل این اثر را در هشتادمین سال زندگی خود منتشر کرده است. او در این کتاب علم را محور زندگی انسان قرار داده و استفاده صحیح از تکنیک را تنها وسیلهٔ بهبود وضع بشر می‌داند، با فروریختگی فرهنگی و تمدنی که معلول ترس و ناامیدی و یأس است، مبارزه کرده و روح امید و شهامت و محبت و خوش‌بینی را در افراد تقویت نموده است. در اصلاحات اجتماعی علاوه‌بر مسئلهٔ تعلیم و تربیت، تقسیم اراضی، تعدیل سرمایه‌ها، نظارت بر موالید، آزادی، صنعتی نمودن کشور و مکانیزه کردن کشاورزی را ضروری شمرده و در عین حال تمام این عوامل را برای رفاه حال جامعه ضروری و غیرقابل اجتناب دانسته است. به عقیدهٔ او با رعایت این اصول همان آسایش و رفاهی که در کشورهای مترقی جهان وجود دارد، نصیب همه خواهد شد و صلح عمومی در پناه آن تأمین می‌گردد. این اثر در هفت غصل نگاشته شده که عنوان آن‌ها عبارت است از «علم و سُنَن باستانی»، «نتایج عمومی و کلّی تکنیک علمی»، «تأثیر تکنیک علمی در حکومت متنفذین و اشراف»، «دموکراسی و تکنیک علمی»، «علم و جنگ»، «علم و ارزش‌ها» و «آیا یک جامعه علمی می‌تواند پایدار بماند؟».

خواندن کتاب تاثیر علم بر اجتماع را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران فلسفه و جامعه‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره برتراند راسل

برتراند راسل در ۱۸ می ۱۸۷۲ به دنیا آمد و در ۲ فوریهٔ ۱۹۷۰ درگذشت. او فیلسوف، منطق دان، ریاضی‌دان، مورخ، جامعه‌شناس، برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات و فعال صلح‌طلب انگلیسی بود که در قرن بیستم زندگی می‌کرد. راسل در آغاز جوانی به مطالعهٔ آثاری از «پرسی بیش شلی» روی آورد که این امر مسیر زندگی او را تغییر داد؛ سپس به کالج ترینیتی در کمبریج رفت و در ریاضیات و فلسفه تحصیل کرد. او در سال ۱۹۰۱ «پارادوکس راسل» را کشف کرد و ۷ سال بعد به عضویت انجمن سلطنتی علوم بریتانیا درآمد. راسل در طول جنگ جهانی اول به‌دلیل مبارزات ضدجنگ از دانشگاه اخراج و زندانی شد. او یکی از فیلسوفان پیشتاز قرن بیستم محسوب می‌شود و «جنبش مخالفت با آرمان‌گرایی» را در اوایل قرن بیستم رهبری می‌کرد. از برتراند راسل همراه با «گوتلوب فرگه» و «لودویگ ویتگنشتاین» به‌عنوان بنیان‌گذاران فلسفهٔ تحلیلی یاد می‌شود. او در سال ۱۹۵۰ به‌پاس «آثار متعدد در حمایت از نوع دوستی و آزادی اندیشه»، برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. کتاب «در ستایش بطالت» یکی از آثار مکتوب اوست.

بخشی از کتاب تاثیر علم بر اجتماع

« «پادشاه از ارشمیدس استدعا کرد که ماشین‌هایی بسازد که هم در حمله و هم در دفاع به کار آید و در هر نوع محاصره و حمله قابل استفاده باشد، لذا ارشمیدس برای او ماشین‌های فراوان ساخت. لکن شاه هیرون۲۳۲ از هیچ یک استفاده‌ای نمی‌کرد، زیرا بیشتر دوران حکومت ویبه صلح گذشت و جنگی درگیر نشد. لکن این ماشین‌ها و مهمات در آن زمان (هنگامی که سیراکیوز در محاصره افتاد) به نجات سیراکیوز کمک شایان توجهی کرد. وقتی ارشمیدس ماشین‌های خود را به کار انداخت انواع بی‌شمار گلوله در هوا باریدن گرفت و سنگ‌های بزرگ و وزین با صداهای وحشتناک و نیروی عظیم بر سر پیاه‌نظام دشمن که می‌خواستند به شهر حمله کنند فرو می‌ریخت. این سنگ‌ها و گلوله‌ها هر چه در راه خود می‌یافتند در هم می‌کوبیدند و خرد می‌کردند و می‌سوزاندند. زیرا هیچ موجود زمینی در مقابل چنان سنگینی تاب مقاومت نداشت، تا سرانجام صفوف دشمن درهم ریخت. و اما کشتی‌های جنگی دشمن که می‌خواستند از راه دریا به شهر حمله برند نیز بی‌نصیب نماندند. قطعات سنگین الوار که از ماشین‌ها رها می‌شد به بدنه کشتی‌ها اصابت می‌کرد و بدین ترتیب کشتی‌ها غرق می‌شدند. و اما بعضی دیگر از کشتی‌های دشمن را بدین طریق غرق کردند که چنگک‌های آهنی و قلاب‌هایی را که مانند منقار لک لک ساخته شده بود (جرثقیل) به لبه جلوی هر کشتی می‌انداختند و آن را بالا می‌کشیدند و بدین ترتیب قسمت عقب کشتی در آب فرو می‌رفت و در نتیجه کشتی غرق می‌شد. همچنین ماشین‌هایی ساختند که از داخل به همدیگر مربوط بودند و در جهت مقابل هم کار می‌کردند. اینها در هوا مانند چرخ فلک چرخ می‌خوردند و بدین طریق کشتی‌ها را بر روی صخره‌های کنار دریا پرتاب می‌کردند و آنها را تکه تکه می‌نمودند و از بین می‌بردند و همه اشخاصی که در آن بودند نیز کشته می‌شدند. گاهی نیز کشتی را از میان آب بیرون می‌کشیدند و منظره کشتی و سرنشینان آن در حالی که میان دریا و آسمان معلق بودند همه دشمنان را به وحشت می‌انداخت.»