کتاب شعر و تجربه

کتاب الکترونیکی شعر و تجربه نوشتۀ ویلهلم دیلتای با ترجمۀ منوچهر صانعی دره بیدی در گروه انتشاراتی ققنوس چاپ شده است. این کتاب به بررسی فلسفی شعر و تجربه‌های مرتبط با آن می‌پردازد.

درباره کتاب شعر و تجربه

«شعر و تجربه» یکی از آثار مهم ویلهلم دیلتای، فیلسوف و مورخ آلمانی، است که در آن به تحلیل فلسفی شعر و نقش آن در تجربه انسانی می‌پردازد. دیلتای در این کتاب به بررسی چگونگی تأثیر شعر بر درک و تفسیر ما از جهان و زندگی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه شعر می‌تواند به عنوان واسطه‌ای برای فهم عمیق‌تر احساسات و تجربیات انسانی عمل کند.

دیلتای معتقد است که شعر نه تنها یک هنر زیباشناختی است، بلکه ابزاری است که به ما امکان می‌دهد تا به درک بهتری از زندگی و تجربیات انسانی دست یابیم. او بر این باور است که شعر می‌تواند به ما کمک کند تا به عمق احساسات و تجربیات خود و دیگران پی ببریم و از این طریق به فهم بهتری از جهان و موقعیت خود در آن دست یابیم.

این کتاب شامل مقالات و رساله‌های مختلفی است که دیلتای در آن‌ها به موضوعاتی مانند ماهیت شعر، نقش تخیل در شعر، و ارتباط بین شعر و تجربه‌های انسانی می‌پردازد. او در این مقالات به تحلیل دقیق و عمیقی از شعر و تأثیر آن بر زندگی و تجربه‌های انسانی می‌پردازد و سعی می‌کند تا نشان دهد که چگونه شعر می‌تواند به عنوان ابزاری برای فهم بهتر خود و جهان عمل کند.

ویلهلم دیلتای (۱۸۳۳-۱۹۱۱) فیلسوف، مورخ و روان‌شناس آلمانی بود که به‌خاطر کارهایش در زمینه فلسفه زندگی و علوم انسانی شناخته می‌شود. او با ارائه نظریه‌هایی در مورد فهم و تفسیر در علوم انسانی، تأثیر بسزایی بر فلسفه و علوم اجتماعی گذاشت.

«شعر و تجربه» به‌عنوان یکی از آثار برجسته دیلتای، تأثیر قابل‌توجهی بر فلسفه هنر و نقد ادبی داشته است. این کتاب با ارائه دیدگاه‌های نوین و عمیق در مورد شعر و نقش آن در تجربه انسانی، به یکی از منابع مهم در زمینه فلسفه هنر و نقد ادبی تبدیل شده است.

کتاب شعر و تجربه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران فلسفه، هنر و ادبیات، و همچنین علاقه‌مندان به تحلیل‌های عمیق در مورد شعر و تجربه‌های انسانی مناسب است.

بخشی از کتاب شعر و تجربه

«فن شعر ارسطو در نیمه دوم قرن هجدهم ارغنون هر نوع فن شعر و تا زمان بوئالو، گوتشت و لسینگ معیار بی‌چون و چرای نقادی بود. این کتاب مؤثرترین ابزار فلسفه برای تفسیر، نقادی و ارزیابی ادبیات یونانی بود. در کنار دستور زبان، خطابه و منطق، رساله فن شعر یکی از اجزای دوره تحصیلات عالیه بود. اما بعدا زیبایی‌شناسی جدیدی که از روح دوران بزرگ ادبیات آلمانی سر برآورده بود گوته و شیلر را در کارشان هدایت کرد؛ این زیبایی‌شناسی همچنین توانست سطح فهم را در هومبولت، کورنر و برادران شلگل تقویت، و داوری‌های آن‌ها را در زیبایی‌شناسی تضمین کند. این زیبایی‌شناسی کل قلمرو شعر آلمانی را فراگرفت: گوته و شیلر شهزاده‌های حاکم آن بودند در حالی که هومبولت، موریتس، کورنر، شلینگ، برادران شلگل و سرانجام هگل می‌توان گفت به عنوان وزیران هنرهای زیبا خدمت می‌کردند. این زیبایی‌شناسی جدید زبان‌شناسی را تغییر داد زیرا دانش هرمنوتیک عقلانی را تکمیل کرد، دانشی که در نزاع بین تثلیث کاتولیکی و جنبش پروتستانی پا گرفته بود و ارنستی آن را نوعی هرمنوتیک در کنار خطوط زیبایی‌شناسی پرورانده بود. شلایرماخر با استفاده از روش فریدریش شلگل، قواعد این هرمنوتیک زیبایی‌شناختی را از اصل صورت اثر ادبی استخراج کرده بود. این دانش حالتی از ارزیابی و نقادی را جایگزین می‌کرد که قواعدی برای فهم تجویز کرده بود و فنون خطابی، وزن شعر، و دستوری منطبق با آن را تدوین کرده بود، همراه حالتی از نقادی زیبایی‌شناختی که از تحلیل صورت ناشی می‌شد. دستاوردهای بزرگ این نقادی در آثار ولف، لاخمان و شاگردانشان دیده می‌شود. این زیبایی‌شناسی آلمانی طرح صور قدیمی فرانسه و انگلیس را تقویت کرد و اولین آفرینش‌های دوره شعری جدیدی را، که هنوز در مرحله آزمایش و بی‌اطمینانی بود، به وجود آورد.»