کتاب شب نشینی های دهکده نزدیک دیکانکا

کتاب شب نشینی های دهکده نزدیک دیکانکا نوشتهٔ نیکلای گوگول و ترجمهٔ ضیاء فروشانی است. انتشارات خوارزمی این مجموعه داستان کوتاه از ادبیات کلاسیک روسیه را منتشر کرده است.

درباره کتاب شب نشینی های دهکده نزدیک دیکانکا

کتاب شب نشینی های دهکده نزدیک دیکانکا (Eveningsnear the village of Dikanka) مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نیکلای گوگول، نویسندهٔ نامدار روس است که بین سال‌های ۱۸۲۹ تا ۱۸۳۲ نوشته شده‌اند. این داستان‌ها ابتدا در نشریات گوناگون به چاپ رسیدند و سپس، زمانی که گوگول ۲۲ سال داشت، در قالب یک کتاب منتشر شدند. گوگول که در روستایی نزدیک پولتاوا به دنیا آمده و تا ۱۹سالگی در اوکراین زندگی کرده بود، تجربه‌ها و خاطرات دوران کودکی خود از زندگی روستاییان را در این داستان‌ها گنجانده است. او حتی در نامه‌هایی از مادرش درخواست کرد که توصیفاتی از آداب و رسوم روستا، پوشاک، خرافات و داستان‌های قدیمی برایش بنویسد که این اطلاعات نیز در خلق این مجموعه داستان‌ها به او کمک کردند. این مجموعه داستان کوتاه نه تنها به خاطر ارزش ادبی آن، بلکه به‌عنوان یک منبع مردم‌شناختی مهم نیز شناخته می‌شود و تصویری زنده از زندگی و فرهنگ مردم اوکراین در قرن نوزدهم ارائه می‌دهد.

می‌دانیم که داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.

خواندن کتاب شب نشینی های دهکده نزدیک دیکانکا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی کلاسیک روسیه و علاقه‌مندان به قالب داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره نیکلای گوگول

نیکلای واسیلیویچ گوگول (Nikolai Vasilyevich Gogol) در سال ۱۸۰۹ به دنیا آمد و در سال ۱۸۵۲ از دنیا رفت. او داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس مشهور و اهل روسیه است. نیکلای گوگول در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط و علاقه‌مند به ادبیات در اوکراین متولد شد. تحصیلات متوسطهٔ خویش را در شهر نژین به پایان رساند. هنگامی که محصل بود، مهارتش را در نویسندگی نشان داد. پس از ترک مدرسه در آرزوی به دست‌آوردن کاری آموزشی و یا دولتی و کسب وجهه‌ای ادبی به پترزبورگ رفت. در سال ۱۸۲۹ با نام مستعار «و. آلوف» منظومه‌ای رمانتیک به نام «هانس کوچلگارتن» منتشر کرد، اما این منظومه توفیق چندانی نیافت و حتی از سوی افراد اهل مطالعه و منتقدان نیز مورد استهزا قرار گرفت. سرانجام گوگول در پایان سال ۱۸۲۹ موفق به یافتن پستی رسمی در یک ادارهٔ دولتی شد. او به نوشتن ادامه داد. در ۱۸۲۹ منظومهٔ «هانس کوشِل‌گارتِن» را منتشر کرد. این کتاب با موفقیتی روبه‌رو نشد و همهٔ نسخه‌های آن را خودِ گوگول خرید و آتش زد. این شکست، نویسندهٔ تازه‌کار را نسبت به ادبیات دلسرد کرد، ولی سرخوردگی او طولانی نبود. در سال‌های ۱۸۳۱ - ۱۸۳۲ داستان‌های منثور «شب‌هایی در قصبهٔ نزدیک دیانکا» منتشر شد و تحسین الکساندر پوشکین را برانگیخت. گوگول به نوشتن ادامه داد و با کتاب «نفوس مرده» جایگاه خودش را میان نویسندگان پیدا کرد. آن اثری که او را در جهان مشهور کرد، داستان «شنل» بود که آن را آغازگر داستان کوتاه روسی می‌دانند. «بازرس» و «دماغ» و «یادداشت‌های یک دیوانه» آثار مشهور دیگری از نیکلای گوگول هستند.

بخشی از کتاب شب نشینی های دهکده نزدیک دیکانکا

«گوگول در نامه‌ای که در مورد این داستان برای آ. س. دانیلوفسکی فرستاد به‌عنوان شوخی و مزاح نوشت: عشق پیش از ازدواج مانند شعرهای یازیکوف آتشین و نافذ است و سریعاً احساسات انسان را متأثر می‌سازد ولی عشق پس از ازدواج مانند شعرهای آ. س. پوشکین است که سریع‌الاثر نیست ولی هر چه آن را بیشتر می‌خوانیم به‌عمق آن بیشتر پی می‌بریم و بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیریم. به‌گمانم شما فرصت یافته‌باشید اکنون داستان «ایوان اشپونکا...» را خوانده‌باشید. اشپونکا هم پیش از ازدواج کاملاً شبیه شعرهای یازیکوف است و یقیناً پس از ازدواج شبیه شعرهای پوشکین خواهدشد.

خود این داستان، داستانی دارد. استپان ایوانوویچ کوروچکا، وقتی از گادیاچ برگشت این داستان را برای ما تعریف کرد. یادتان باشد که حافظهٔ من خیلی ضعیف است ___ هیچ اعتباری ندارد. چه، چیزی به‌من بگویید و چه نگویید، فرقی نمی‌کند؛ مثل غربیل است که آب در آن بند نمی‌شود. چون عیب خود را می‌دانستم، از قصد، خواهش کردم که این داستان را در دفتری بنویسد. خدا سلامتش بدارد، همیشه به‌من لطف داشته‌است. همت کرد و همهٔ داستان را نوشت. من هم آن را در کشوِ میز کوچک گذاشتم. فکر می‌کنم که می‌دانید؛ از در که وارد شدید، آن گوشه قراردارد، اما آنجا... ببخشید، فراموش کردم که شما تا حال قدم به‌خانهٔ ما نگذاشته‌اید. زن مسن من... سی سال است که زن من است، از خدا پنهان نیست از شما چه پنهان، هیچ وقت سوادِ خواندن پیدا نکرد. دیدم زنم کلوچه‌های پخته را روی چند برگ کاغذ چیده‌است، کلوچهٔ زن من حرف ندارد، خوانندهٔ عزیز! بهتر از کلوچهٔ زن من هیچ جا پیدا نمی‌کنی. به‌کاغذ زیر یکی از کلوچه‌ها خیره شدم... چه دیدم؟ چیزهایی روی کاغذ نوشته‌بود! دلم گواهی بد داد و به‌طرف میز دویدم؛ دفترچه نصفه بود! بقیهٔ صفحه‌ها را کنده‌بود تا روی آنها کلوچه بگذارد. در سن و سال ما هم، دعوا راه‌انداختن، مایهٔ آبروریزی است!»