کتاب ده پرسش از دیدگاه جامعه شناسی

کتاب ده پرسش از دیدگاه جامعه شناسی نوشتهٔ جویل شارون و ترجمهٔ منوچهر صبوری است. نشر نی این کتاب در حوزهٔ جامعه‌شناسی را منتشر کرده است.

درباره کتاب ده پرسش از دیدگاه جامعه شناسی

کتاب ده پرسش از دیدگاه جامعه شناسی (Ten questions: a Sociologicalperspective) یک کتاب مبانی جامعه‌شناسی است، که جوئل شارون آن برای دانشجویان، پژوهشگران و علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی نوشته شده است. نویسنده در این اثر  پرسش‌هایی ماندگار و همیشگی را مطرح کرده که از روزگاران کهن تا امروز برای همهٔ اندیشمندان وجود داشته و به نظر می‌رسد که در آینده نیز همچنان وجود خواهد داشت. در این کتاب با نظریه‌های جامعه‌شناسان از ۱۵۰ سال گذشته تا به امروز و رویکرد آن‌ها در برخورد با این پرسش‌ها آشنا خواهید شد. نویسنده از تازه‌ترین پژوهش‌های جامعه‌شناسی امروز دربارهٔ مهم‌ترین موضوعاتی که در این کتاب مطرح شده‌اند، استفاده کرده است. از جمله مسائلی که در این کتاب به آن‌ها پرداخته شده است، می‌توان به نابرابری اجتماعی، قوم‌مداری و مفاهیم آزادی و دموکراسی، مسائل و مشکلات بشر و عوامل پدیدآورندهٔ آن‌ها و این که چرا تیره‌روزی در جهان وجود دارد و آیا ساختن جامعه‌ای بهتر که همیشه انسان‌ها در آرزوی آن بوده‌اند امکان‌پذیر است، اشاره کرد. نویسنده همهٔ این پرسش‌ها و نیز مفاهیم دشوار جامعه‌شناسی را با دقت و به‌شیوه‌ای روشن برای خوانندگان کتاب بررسی، تحلیل و بیان کرده است.

خواندن کتاب ده پرسش از دیدگاه جامعه شناسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران دانشجویان کارشناسی جامعه‌شناسی و کسانی که می‌خواهند با این رشته آشنا شوند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ده پرسش از دیدگاه جامعه شناسی

«مقایسه‌ها با ارزش‌ها در ارتباط هستند. هرگاه که ما واژه‌هایی مانند بهتر، بهترین، خوب، بد، برتر، پست‌تر، باید و نباید را به‌کار می‌بریم، وارد جهان پیچیده ارزش‌ها می‌شویم. از نظر من هنگامی که افراد به‌طور ضمنی یا آشکار واژه باید را به‌کار می‌برند، نشان می‌دهند که درباره ارزش‌ها بحث می‌کنند. در آن حالت است که کسی همیشه به‌قضاوت ارزشی می‌پردازد. این حکم با آنچه باید باشد سروکار دارد نه آنچه واقعا وجود دارد. عنوان این فصل این است چرا همه نمی‌توانند مانند ما باشند؟ اگر چه واژه باید در این پرسش وجود ندارد، مسلما به‌طور ضمنی از آن استنباط می‌شود: «دیگران باید مانند ما باشند، پس چرا نیستند؟» من گفت‌وگویی را با دو استاد دانشگاه در جریان یک رانندگی چهار ساعته به‌روشنی به‌یاد می‌آورم. آنها آموزش عالی را می‌ستودند. آنها می‌گفتند «هر کسی باید تحصیلات دانشگاهی داشته باشد.» «دانش بهتر از نادانی است.» من رویم را به طرف آنها برگرداندم و جسورانه اعلام کردم: «شما قضاوت ارزشی می‌کنید. اگر چه من به‌طور کلی با شما موافقم، هیچ راهی وجود ندارد که یکی از ما بتواند ثابت کند که حق با ماست. تنها احکام واقعی را می‌توان اثبات کرد.» آنها نپذیرفتند و ما متقابلاً به بحث و استدلال پرداختیم. من پرسیدم: «چرا دانش بهتر از نادانی است؟ پاسخ آنها این بود: «زیرا به ما کمک می‌کند در زمینه شغلی موفق شویم.» من پاسخ دادم، «خوب، چه کسی می‌گوید که ما باید در زمینه شغلی موفق شویم؟» این‌گونه پرسش‌ها اغلب مهم و گاهی کم‌اهمیت هستند، اما همیشه شامل فرض‌هایی هستند درباره اینکه ما فکر می‌کنیم زندگی باید چگونه باشد، و بدین‌سان تبدیل به سؤالات ارزشی می‌شوند.

ارزش‌ها تعهدات ما هستند و آنها تصویری از آنچه خوب است و آنچه خوب نیست را بازتاب می‌دهند. ارزش‌ها معیارهایی هستند که افراد درباره کنش‌های خود و کنش‌های دیگران با مقایسه با آنها قضاوت می‌کنند. آنها به ما می‌گویند که «مردم چه هدف‌هایی را باید جست‌وجو کنند، چه چیزی لازم است و چه چیزی ممنوع است، چه چیزی شرافتمندانه و چه چیزی شرم‌آور است، و چه چیزی زیبا و چه چیزی زشت است» (Shibutani, ۱۹۸۶:۶۸). اگر من واقعا باور داشته باشم که داشتن خانواده برای یک زندگی معنی‌دار مهم است، این برای من یک ارزش است. من برای خانواده‌ام زندگی می‌کنم، من در مورد مسائلی که بر خانواده‌ام تأثیر می‌گذارند رأی می‌دهم و وقت و پول برای خانواده‌ام صرف می‌کنم. شاید حتی این تعهد را به‌عمل به سود زندگی خانوادگی در سراسر ایالات متحده و حتی جهان گسترش دهم. آن‌گونه که اغلب اتفاق می‌افتد، من چنان به خانواده‌ام متعهد می‌شوم که به سختی می‌توانم درک کنم که چگونه دیگران که زندگی خانوادگی مشابه من ندارند ممکن است بتوانند خوشبخت باشند. من همچنین ممکن است ادعا کنم که این کمبود باعث می‌شود که آنها فاقد اصول اخلاقی یا خودخواه باشند. من تهدید نسبت به زندگی خانوادگی و خانواده‌ام را به‌طور کلی تهدید مهمی نسبت به وجود خودم تلقی می‌کنم و از تلاش برای رها ساختن جامعه از این تهدیدها حمایت می‌کن»