کتاب آوای وحش

کتاب «آوای وحش» نوشتۀ جک لندن و ترجمۀ هوشنگ اسدی است و نشر ثالث آن را منتشر کرده است. آوای وحش، رمانی جذاب و پرکشش و نخستین اثر جک لندن است.

درباره کتاب آوای وحش

آوای وحش، اولین رمان جک لندن، داستان سگی اهلی را روایت می‌کند که در خانهٔ اربابی قاضی میلر، محبوب همه است و در درهٔ آفتابی سانتا کلارا در جنوب زندگی می‌کند. یکی از باغبان‌ها او را مخفیانه از خانه بیرون می‌برد و به چند سکهٔ ناقابل می‌فروشد. جویندگان طلا به شمال هجوم آورده‌اند و در سراسر آمریکا در پی سگ‌های نیرومند هستند. یکی از این سگ‌ها سانی است. کتاب آوای وحش که پرکشش‌ترین اثر و شاهکار جک لندن هم هست به کشاکش این سگ با زندگی جدید اختصاص دارد. او زنده می‌ماند، به سگی مشهور در سراسر شمال تبدیل می‌شود و به‌تدریج آداب زندگی در حیات‌وحش را یاد می‌گیرد و به گله گرگ‌ها ملحق می‌شود؛ البته به هنگامی که آخرین اربابش که به هم عشق می‌ورزند، کشته می‌شود و رابطه او با انسان به پایان می‌رسد.

چاپ اول رمان آوای وحش در خرداد ۱۳۳۴ به سرمایهٔ بنگاه مطبوعاتی صفی‌علیشاه انتشاریافته است. سگ رمان جک لندن، باک نام دارد؛ ولی هوشنگ اسدی مترجم این کتاب، آن را سانی (سگ خودش) ترجمه کرده است. او عقیده دارد مترجمان قبلی این کتاب، صاحب سگ نبوده‌اند و بی‌اطلاع از رفتار سگانه تنها متن را ترجمه کرده‌اند. وجود سانی در زندگی مترجم باعث شده تا با ظرافت‌های متن آشنا باشد و آنها را در ترجمه به کار ببرد. سگ‌های متعددی از نژادهای مختلف در رمان آوای وحش حضور دارند که هر یک دارای خصوصیات ویژه‌ای هستند، مترجم تلاش کرده است تا سگ‌های رمان را با نام نژادی آن‌ها ذکر کند و در پایان کتاب هم راهنمای کوچکی برای کمک به خوانندهٔ علاقه‌مند بیاورد. 

خواندن کتاب آوای وحش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران رمان‌های خارجی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جک لندن

«جک گریفیث لندن» معروف به جک لندن (۱۹۱۶ - ۱۸۷۶)، نویسنده، روزنامه‌نگار و فعال اجتماعی آمریکایی و از پیشگامان موفق ژانر علمی - تخیلی است. جک لندن در سان‌‌فرانسیسکو و در خانواده‌ای از طبقهٔ تهی‌دست و کارگر به دنیا آمد و سال‌های نوجوانی را به کار در مشاغل گوناگون و سخت مانند شکار شیر دریایی در دریای ژاپن و... سپری کرد و دیرتر از هم‌سالانش دورهٔ دبیرستان را به پایان رساند. پس از سال‌های آغازین نوجوانی به دانشگاه برکلی رفت، اما نتوانست هزینهٔ تحصیل را بپردازد. در ۲۱سالگی به‌همراه شوهرخواهرش در دوران جست‌وجوی فراگیر طلا در آمریکا، راهی سفر پرماجرای دیگری شد. این سفر موجب بیماری و آسیب بدنی او شد، اما زمینه‌ساز نخستین آثار داستانی‌اش شد که در همهٔ آن‌ها تجربهٔ دوران جست‌وجوی طلا در طبیعت وحشی و سخت ایالت‌های شمالی آمریکا را می‌توان دید.

پس از بازگشت از سفر جست‌وجوی طلا، به سوسیالیسم روی آورد. در بازگشت به کالیفرنیا، تصمیم گرفت به‌جای کار فیزیکی به نویسندگی روی آورد و به‌قول خودش «مغزش را بفروشد.»، اما داستان‌های نخست او موفقیتی نداشت و ممکن بود پایانی بر زندگی ادبی او باشد. هنگامی که داستان «هزاران مرگ» را به قیمت ۴۰ دلار فروخت، نخستین درآمد جدی‌اش از داستان‌نویسی را به دست آورد. آغاز دوران نویسندگی حرفه‌ای جک لندن، همراه بود با بهبود فناوری‌های چاپ و کاهش هزینه‌های چاپ و تکثیر؛ در نتیجه شمارگان مجله‌های عامه‌پسند و تقاضا برای داستان‌های کوتاه افزایش پیدا کرد. لندن از این فرصت استفاده کرد و توانست از فروش داستان‌های کوتاه و حق نشر کتاب‌هایش، درآمد خوبی به دست آورد. او در طول جنگ میان روسیه و ژاپن، به‌عنوان خبرنگار به محل جنگ اعزام و چند بار توسط نیروهای ژاپنی دستگیر شد؛ همچنین فعالیت‌های اجتماعی و زیست‌محیطی گوناگونی داشت؛ از جمله مبارزه با تربیت بی‌رحمانهٔ حیوانات برای استفاده در سیرک‌ها. جک لندن در سال‌های عمر با بیماری‌های گوناگونی دست‌به‌گریبان بود و سرانجام در سال ۱۹۱۶ درگذشت. برخی فکر می‌کنند او خودکشی کرده است. بر مزار او سنگی خزه‌گرفته جای دارد که یادآور دوران هم‌نشینی با طبیعت وحشی و آثار برجستهٔ او مانند «سپیددندان» و «آوای وحش» است.

بخشی از کتاب آوای وحش

«سانی در خانهٔ بزرگ قاضی میلر در دره آفتاب‌گیر سانتا کلارا زندگی می‌کرد. خانه دور از جاده و تقریباً نیمی از آن پشت درختانی پنهان بود که از میان شاخ و برگ‌های آن‌ها ایوان پهن خنکِ چهار طرف خانه دیده می‌شد. راه شنی، از میان چمن‌ها و زیر سپیدارهای بلند می‌گذشت و به خانه می‌رسید. پشت خانه حتی از جلوخانش وسیع‌تر بود. اسطبل‌های بزرگی با یک دوجین مهتر و پادو، ردیف کلبه‌های چوبی پوشیده از درخت‌های انگور مستخدمان، صف بی‌پایان و منظم اتاق‌های کوچک، چفته‌های مو، چمنزاران سبز، باغ‌های میوه و کرت‌های توت‌فرنگی؛ همه در پشت خانه قرار داشتند و علاوه بر این‌ها؛ تلمبه برای کشیدن آب از چاه آرتزین و استخر سیمانی بزرگی که پسرهای میلر صبح‌ها در آنجا شنا و عصرهای داغ خودشان را خنک می‌کردند و سانی بر این قلمرو بزرگ، فرمان می‌راند.»