کتاب دردمان
معرفی کتاب دردمان
کتاب دردمان نوشتهٔ افسانه نوروزی است و انتشارات کتاب آترینا آن را منتشر کرده است. این کتاب داستان زنی به نام گلسا و رنجهای زندگی اوست.
درباره کتاب دردمان
کتاب دردمان داستان گلسایی را روایت میکند که با یک تصمیم حیاتی، آیندهاش را دستخوش تغییراتی خواهد کرد و خودش را در مسیر دردهای بیدرمان قرار میدهد.
رنگ اعتیاد بر زندگی همسرش نقش میبندد و او بهخوبی میفهمد که محکوم به جنگیدن است اما در این مسیر به درد دلچسبی مبتلا میشود که درمان نیز هست!
این کتاب، داستانی رئال را در خود میپروراند که برگرفته از بطن جامعه است.
پافشاری گلسا بر ازدواجی با عشقی کورکورانه و دل سپردن به احساسی ممنوعه، از همان اولین خطوط، ما را با دردهای بیشمار زندگی گلسا همراه میکند.
این کتاب آمیختهای از ژانرهای تراژدی، اجتماعی و عاشقانه است که رد هر ژانر به خوبی در بند به بند رمان مشخص است.
شخصیت گاه مظلوم و بیپناه و گاه سرسخت و لجباز گلسا کارکتری دور از کلیشهها را برای او رقم زده است؛ اما میتوان لقب کارکتر محبوب را به تیامی اهدا کرد که لحظه به لحظه مثل یک حامی ایفای نقش میکنند. شخصیتهای مکمل داستان نیز به نوبهٔ خود از یک شخصیت پرداخته شده برخوردار بودند که مخاطب را بهخوبی در اعماق داستان فرو میبردند. در واقع شخصیتها تماماً برگرفته از آدمهای اطراف بودند.
خواندن کتاب دردمان را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
این رمان را به تمام دوستداران وقایعی برگرفته از معضلات جامعهٔ کنونی و عاشقانههای پر تپش آغشته به چالش پیشنهاد میکنیم.
بخشی از کتاب دردمان
«باز هم سکوت و سکوت. قدم هایمان را کنار هم میچینیم.
دست و دلم برای اقرار لرزیده است. کنار این مرد میشود دست همهی اتفاقهای بد را گرفت، تا حق نداشته باشند هرجای زندگیات که دوست دارند بیفتند.
کنارش میشود برای تمام بدبختیها پشت چشم نازک کرد و سرسختانه حریف قدرتری طلبید.
میشود برای چند لحظه هم که شده مزه خوشبختی را با تمام جان چشید.
میشود یک دل سیر خندید و اصلا نگران بعدش نبود که روزگار میخواهد تلافی این خنده را از کدام پهلویت در بیاوردا
کنار این مرد حتی میشود در کوچه پس کوچههای رعبانگیز و تاریک کابوس قدم زد و لذت برد.»
حجم
۳۵۲٫۵ کیلوبایت
سال انتشار
۱۴۰۰
تعداد صفحهها
۵۴۹ صفحه
حجم
۳۵۲٫۵ کیلوبایت
سال انتشار
۱۴۰۰
تعداد صفحهها
۵۴۹ صفحه
نظرات کاربران
قسمت های اول کتاب خوب بود ولی ۲۰۰ صفحه آخر واقعا خسته کننده بود و تکراری و کند پیش میرفت نمیدونم چه اصراری هست که حتما به زور داستان را کش بدن یک قسمت هایی از داستان واقعا تخیلی بود
خوب