کتاب عادت های اتمی

کتاب عادت های اتمی؛ تغییرات کوچک، نتایج عالی نوشتهٔ جیمز کلییر و ترجمهٔ لادن شریعت زاده و ویراستهٔ محمد علی پور است و انتشارات نسل نواندیش آن را منتشر کرده است. این کتابْ روشی آسان و اثبات‌شده برای ایجاد عادت‌های خوب و پایان‌دادن به عادت‌های بد به شما ارائه می‌دهد.

درباره کتاب عادت های اتمی

کتاب عادت های اتمی برنامهٔ گام‌به‌گامی را برای ایجاد عادت‌های بهتر، نه برای چند روز و چند هفته، بلکه برای تمام عمر، به اشتراک می‌گذارد. این کتاب یک مقالهٔ پژوهشی دانشگاهی نیست، بلکه یک کتاب دستی کاربردی است.

حوزه‌هایی که این کتاب ترسیم می‌کند ــ بیولوژی، عصب‌شناسی، فلسفه، روان‌شناسی و چیزهای دیگر ــ سال‌های زیادی وجود داشته‌اند. آنچه به شما پیشنهاد می‌کند، ترکیبی از بهترین ایده‌های افراد باهوش است که مدت‌ها قبل کشف شده و همچنین دربارهٔ کشفیات بسیار جالب دانشمندانی است که به‌تازگی انجام گرفته است.

پایه و اساس این کتاب، الگوی عادت‌های چهارمرحله‌ای جیمز کلییر است ــ راهنمایی، میل شدید، پاسخ و پاداش ــ و این چهار قانون تغییر رفتار است که این مراحل را کامل می‌کند.

دانشمندان رفتاری مثل اسکینر متوجه شده‌اند که اگر شما پاداش یا تنبیه درست را ارائه دهید، می‌توانید به شیوهٔ خاصی، کاری کنید که افراد رفتاری را انجام دهند، اما درحالی‌که الگوی اسکینر، کار فوق‌العاده‌ای انجام داد و توضیح داد که چطور محرک خارجی، عادت‌هایمان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، در این‌باره که چطور افکار، احساسات و باورهایمان بر رفتارمان اثر می‌گذارد، توضیح خوبی ارائه نمی‌دهد.

حالات درونی ــ خلق‌وخو و عواطفمان ــ نیز اهمیت دارند. در دهه‌های اخیر، دانشمندان ارتباط بین افکار، احساسات و رفتارهایمان را مشخص کرده‌اند. این تحقیق همچنین در این صفحات آورده شده است.

به‌طورکلی اصلی را که کتاب ارائه می‌دهد، یک الگوی یکپارچه از علم رفتاری و شناختی است. این یکی از اولین الگوهای رفتاری انسان است که دقیق و درست برای تأثیر محرک بیرونی و عواطف درونی درمورد عادت‌هایمان منظور می‌گردد. این جزئیات و کاربردهای این چهار قانون تغییر رفتار، روش جدیدی را به شما ارائه می‌دهد تا دربارهٔ عادتتان بیندیشید.

رفتار انسان همیشه در حال تغییر است: موقعیت به موقعیت، لحظه به لحظه، ثانیه به ثانیه، اما این کتاب به این موضوع می‌پردازد که چه چیزی تغییر می‌کند. به اصول و مبانی رفتار انسان نمی‌پردازد. اصول پایداری که می‌توانید سال به سال به آن اعتماد کنید. این ایده‌ها می‌تواند حول و حوش یک کار، تجارت، خانواده و یک زندگی ایجاد شود.

برای ایجاد عادت‌های بهتر یک راه درست وجود ندارد، اما این کتاب بهترین راه را توضیح می‌دهد؛ روشی که بدون در نظر گرفتن اینکه از کجا شروع می‌کنید یا سعی دارید چه چیزی را تغییر دهید، کارآمد خواهد بود.

خواندن کتاب عادت های اتمی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

راهکارهایی که کتاب عادتهای اتمی ارائه می‌دهد، به تمام کسانی مربوط می‌شود که به‌دنبال یک سیستم گام‌به‌گام برای پیشرفت هستند، خواه مرکز اهدافتان سلامتی، پول، خلاقیت و روابط باشد یا... . تا زمانی که رفتار انسان درگیر باشد، این کتاب راهنمایتان خواهد بود.

بخشی از کتاب عادت های اتمی

«سرنوشت دوچرخه‌سواری بریتانیا، یک روز در سال ۲۰۰۳ تغییر کرد. این سازمان که هیئت حاکم برای دوچرخه‌سواری حرفه‌ای در بریتانیا بود، به‌تازگی دیو بریلزفورد را به‌عنوان مدیر عملکردی جدیدش به کار گرفت. در آن زمان دوچرخه‌سواران حرفه‌ای در بریتانیای کبیر، نزدیک صد سال در حد متوسط قرار داشتند. از سال ۱۹۰۸، دوچرخه‌سواران بریتانیایی، تنها یک مدال طلا در بازی‌های المپیک برنده شده بودند و آن‌ها دورهٔ بدتری را در بزرگ‌ترین مسابقهٔ دوچرخه‌سواری گذرانده بودند که تور دی‌فرانس نامیده می‌شد. طی ۱۱۰ سال، هیچ دوچرخه‌سوار بریتانیایی‌ای حتی در یک مسابقه برنده نشده بود.

درواقع، عملکرد دوچرخه‌سواران بریتانیایی آن‌قدر مأیوس‌کننده شده بود که برترین تولیدکنندگان دوچرخه در اروپا، دوچرخه‌هایشان را به این تیم نمی‌فروختند، چون می‌ترسیدند اگر دیگر دوچرخه‌سواران حرفه‌ای ببینند که این‌ها از سیستم این کارخانجات استفاده می‌کنند، فروششان دچار آسیب شود.

بریلزفورد استخدام شد تا دوچرخه‌سواری بریتانیا را در مسیر جدیدی قرار دهد. آنچه او را از مربیان قدیمی متمایز می‌ساخت، تعهد بی‌وقفه‌اش نسبت به راهکاری بود که از آن به‌عنوان «انبوه دستاوردهای حاشیه‌ای (جزئی)» یاد می‌کرد که فلسفه‌اش این بود: در هر کاری که انجام می‌دهید، به دنبال یک جزء کوچک پیشرفت و تغییر باشید. بریلزفورد چنین گفت: «اصل کلی از این ایده می‌آید که اگر شما تمام چیزهایی که دربارهٔ راندن یک دوچرخه فکر می‌کنید را تفکیک کنید و بعد یک درصد آن را بهبود بخشید، وقتی آن‌ها را کنار هم قرار دهید، به افزایش چشمگیری دست می‌یابید».

بریلزفورد و مربیانش کارشان را با تنظیمات کوچکی شروع کردند که شما ممکن است از یک تیم دوچرخه‌سواری حرفه‌ای انتظار داشته باشید. آن‌ها مجدداً صندلی‌هایی طراحی کردند تا راحت‌تر باشد و برای تحکیم بیشتر لاستیک‌ها، روی آن‌ها الکل مالیدند. آن‌ها از دوچرخه‌سواران خواستند تا برای حفظ دمای ایده‌آل برای ماهیچه‌ها، حین دوچرخه‌سواری، شورت‌های بلندی بپوشند که با جریان الکتریسیته گرم می‌شد و برای کنترل اینکه هر ورزشکار چطور به یک تمرین خاص پاسخ می‌دهد از حسگرهای زیستی استفاده کردند. تیم را با انواع مختلف پارچه و بافت در یک تونل باد آزمایش کردند و از دوچرخه‌سواران در هوای آزاد خواستند تا لباس‌های دوچرخه‌سواری داخل ساختمان را بپوشند که تأیید شده بود هم سبک‌تر است و هم ایرودینامیک‌تر.»