کتاب ندای خلاقانه

کتاب ندای خلاقانه نوشتهٔ چیس جارویس و ترجمهٔ زهرا ابراهیمی است. بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر کوشیده است تا خلاقیت را در شما بیدار کند.

درباره کتاب ندای خلاقانه

خلاقیت نیرویی درونی است که با شکوفاشدن، زندگی ما را دگرگون می‌کند و به کارهایمان نشاط می‌دهد؛ بنابراین، ایجاد تمرین‌های خلاقانه، باارزش‌ترین و فوری‌ترین وظیفهٔ ماست. کتاب ندای خلاقانه دربارهٔ خلاقیت است، اما به‌تعبیری عمدتاً دربارهٔ زندگی و نحوهٔ زیستن است. این کتاب فقط دربارهٔ شروع تمرینی خلاقانه یا تبدیل‌شدن به طراح، نویسنده، عکاس یا کارآفرین بهتر نیست؛ اگرچه تمام مهارت‌های خلاقانه‌تان را لبریز خواهد کرد. خلاقیت به‌اندازهٔ ورزش، تغذیهٔ مناسب و ذهن‌آگاهی برای سلامتی و تندرستی ضروری است. تنها با این انرژی مؤثرِ آزادشده قادر خواهید بود به کمال زندگی خود برسید.

کتاب حاضر نوشتهٔ چیس جارویس محتویات خود را در ۴ گام ارائه کرده است که به‌ترتیب عبارت هستند از «تصور کنید»، «طراحی کنید»، «اجرا کنید» و «تقویت کنید».

خواندن کتاب ندای خلاقانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ندای خلاقانه

«جیمز کامرون فیلمساز، نویسنده و کارگردان فیلم‌هایی چون «نابودگر» و «آواتار» ایده‌های فیلمسازی در نوجوانی به ذهنش رسید. بقیهٔ دانش‌آموزان کلاس، مراکز ایالت‌ها را حفظ می‌کردند یا زیست‌شناسی می‌خواندند، اما کامرون یادداشت‌هایی دربارهٔ بیگانگان و ربات‌ها می‌نوشت. او هنوز بعد از چند دهه برخی از آن افکار ناب دوران دبیرستان را به فیلم‌های بسیار سودآوری بدل می‌کند. منظورم از سرچشمهٔ استعداد همین است؛ عمیق و بلندمدت. (تصور کنید حالا که کامرون کارگردان است اگر تمام ایده‌های بیست سالگی‌اش را به‌خاطر می‌آورد، چه کارهایی که نمی‌کرد.)

اما مسئله اینجاست: ظرفیت خلاقیت جیمز کامرون، استثناء نیست. همهٔ ما خلاق به دنیا می‌آییم. بچه‌ها کاملاً آمادهٔ خلاقیت، سرشار از ایده و مشتاق تبدیل آن‌ها به واقعیت‌اند. به مهدکودکی بروید و بپرسید کسی دواطلب نقاشی کشیدن می‌شود؟ دست‌ها یکی یکی بالا می‌رود. بچه‌ها از شدت هیجان روی میز هم می‌روند.

متأسفانه این‌طور نمی‌ماند. اگر همین درخواست را در کلاس پنجم دبستان اعلام کنید، شاید نیمی از کلاس دست‌شان را بالا ببرند. در کلاس دبیرستان چطور؟ اگر دو نوجوان دل به دریا بزنند و داوطلب شوند شانس آورده‌اید. رفتاری عامدانه است. آموزش سنتی، انگیزه‌های خلاقانه‌مان را از بین می‌برد تا ما را برای کارخانه و اتاقک‌های محل کار آماده کند. سیستم آموزشی با بهترین اهداف این‌گونه ساخته شده است، اما این نوع عملکرد کاملاً منسوخ شده است.

کلاس دوم که بودم عاشق سرگرم کردن بچه‌ها بودم: نقاشی، شعبده‌بازی و جوک گفتن. روزی شنیدم معلمم به مادرم می‌گفت: «عملکردش در ورزش بسیار بهتر از هنر است.» به‌خودم لرزیدم. اما در آن لحظه با خودم عهد کردم استندآپ را کنار بگذارم و به‌جای آن روی ورزش تمرکز کنم. داستان من بسیار رایج است. ما یاد گرفته‌ایم به‌جای تلاش برای عبور از موانع خلاقیت، از آن‌ها اجتناب کنیم.

دیگر کافیست. غریزهٔ خلاقانه ـ یا ندای زندگی‌مان ـ از بین نمی‌رود. خواه شما این روحیه را حفظ کرده‌اید، خواه به‌تازگی دوباره آن را به‌دست آورده‌اید، یا اکنون شروع به کشف دوبارهٔ آن کرده‌اید، آنچه اهمیت دارد این است که این ظرفیت خلاقیت هنوز درون‌تان می‌جوشد.»