کتاب کانت

کتاب کانت نوشتهٔ رالف واکر و ترجمهٔ اکبر معصوم بیگی است. انتشارات آگه این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر یکی از کتاب‌های «مجموعهٔ فیلسوفان بزرگ» است.

درباره کتاب کانت

کتاب کانت ابتدا درمورد کانت و ارتباط او با قانون اخلاقی سخن گفته و در ادامه درمورد قانون اخلاقی، تکلیف، امرِمطلق و وهم ذهن نیز توضیحاتی ارائه کرده است. ایمانوئل کانت (۱۷۲۴ - ۱۸۰۴)، فیلسوف بزرگ آلمانی بود که خود به‌حق مدعی «انقلاب کوپرنیکی» در فلسفه شد. کانت پس از نگارش کتاب «سنجش خرد ناب» (۱۷۸۱) و بنیادنهادن شالوده‌های نظریهٔ معرفت خود (معروف به «نقد اول») و پیش از تألیف نقد عقل عملی (معروف به «نقد دوم») در ۱۷۸۸ و در قالب رساله‌ای مختصر و موجز اما پرمغز و راه‌گشا با عنوان «بنیاد مابعدالطبیعهٔ اخلاق» (۱۷۸۵)، به طرح نظریهٔ خود درمورد فلسفهٔ عملی و اخلاق پرداخت و سرانجام با انتشار «مابعدالطبیعهٔ اخلاق» (۱۷۹۷)، شامل «آموزهٔ عدالت» و «آموزهٔ فضیلت»، نظریهٔ اخلاق خود را تکمیل کرد.

اندیشهٔ کانت در پی انتشار سنجش خرد ناب معطوف به این پرسش بنیادی شد که عقل، چنان‌که در شناخت اشیا، در اخلاق هم تأثیر دارد؟ به عبارت دیگر و به گفتهٔ مترجم کتاب حاضر، اگر عقل نظری محض و مجردی در کار باشد، آیا عقل عملی محض و مجردی هم در کار هست؟ نتیجه آن که کانت در پی جریانی است که در بررسی سرشت و طبیعت انسان در جست‌وجوی مبانی نظری برای قواعد عملی است.

«کانت و قانون اخلاقی» یازدهمین کتاب از سلسله کتاب‌های «فیلسوفان بزرگ» انتشارات راتلج بوده است.

خواندن کتاب کانت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران فلسفه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره رالف واکر

رالف واکر با نام کامل «رالف چارلز ساترلند واکر» متولد ۱۹۴۴ و استاد و مدرس کالج مگدلن دانشگاه آکسفورد و متخصص فلسفهٔ ایمانوئل کانت است. از آثار او می‌توان به «کتاب‌نگاری گزیدهٔ کانت»، «کانت»، «دیدگاه کانت در باب عقل محض»، «نظریهٔ انسجام حقیقت (صدق)»، «رئالیسم»، «ضد ایدئالیسم» و «ایدئالیسم» اشاره کرد.

بخشی از کتاب کانت

«شاید از اینجا چنین برآید که کانت اصول اخلاقی را به چشم چیزی متعلق به قواعد سخت و صُلب می‌نگرد. کانت را غالباً این گونه تعبیر کرده‌اند، اما به نادرست. این تعبیر عمدتاً زاده از کتاب او بنیاد مابعدالطبیعهٔ اخلاق است، اما این رساله به عنوان کتابی همه‌فهم نوشته شد که کانت در آن کوشید دست به ساده‌سازی‌هایی بزند که موجب بدفهمی‌هایی شد. آثار دیگر، به‌ویژه مابعدالطبیعهٔ اخلاق، این نکته را روشن ساخت که قانون اخلاقی عبارت از مجموعه‌ای از قواعد صُلب و سخت نیست. کانت مکرّر در مکّرر خود را نسبت به درهم‌تافتگی‌های موارد دشوار حسّاس نشان می‌دهد، و مجموعه‌ای از «پرسش‌های اصول‌شناسانه» پیش می‌کشد ــ پرسش‌هایی در باب موضوع‌های اخلاقی مشخص که گمان نمی‌کند پاسخ‌ها همه روشن باشند. این پرسش‌ها را نمی‌توان با توسل به قواعد پاسخ گفت (او لفظ «اصول‌شناسانه» را به معنای دقیق آن به کار می‌گیرد، به معنی پرداختن به ارزیابی اخلاقی موارد خاص؛ این لفظ هیچ لحن و هنجار منفی و موهن ندارد). کانت از «قانون اخلاقی» سخن می‌گوید تا بر خصلت امریِ اصول اخلاقی تأکید ورزد؛ غرض او نه این است که قانون اخلاقی را می‌توان به‌دقّت مدوّن کرد.»