کتاب عیسا

کتاب عیسا نوشتۀ شارل گنیبر و ترجمۀ اصغر رستگار است. این کتاب را انتشارات نگاه منتشر کرده است. این اثر شما را با یک پیامبر آشنا می‌کند.

درباره کتاب عیسا

عیسا اثر شارل گنیبر کتاب تحقیقی و بی‌طرفانه‌ای است راجع به یکی از بزرگ‌ترین پیامبران الهی. زندگی حضرت مسیح (ع) همواره آمیخته با افسانه بوده است. نویسنده در این اثر کوشیده تا با اتکا به منابع تاریخی و متون دینی و در یک بررسی بی‌طرفانه، پرده از زندگی واقعی حضرت عیسی (ع) برگیرد و چهرهٔ او را به ما نشان دهد. حضرت عیسی (ع)، یکی از پیامبران اولوالعزم و صاحب شریعت است. کتاب آسمانی او انجیل نام دارد. او آخرین پیامبر قبل از پیامبر اسلام و از بشارت‌دهندگان به ظهور آن حضرت بوده است. زنده‌کردن مردگان، شفای کور مادرزاد و خبردادن از غیب از معجزات حضرت عیسی بود. حضرت عیسی (ع) چهارمین پیامبر اولوالعزم است. یکی از صفات او «روح‌الله» است که به‌معنی روحی از سمت خدا و روح خداوند است. با گذشت زمان، ترس بزرگان یهودی از وجود و قدرت‌گرفتن حضرت عیسی (ع) بیشتر می‌شد. بزرگان یهود به‌شدت از وجود او احساس خطر می‌کردند. این ترس و وحشت یهودیان تا حدی ادامه پیدا کرد که در نهایت نقشهٔ قتل او را کشیدند. با خیانت یکی از حواریون به نام «اسخریوطی» که قبلاً به حضرت عیسی ایمان نیاورده و منافق محسوب می‌شد، محل پنهان‌شدن این پیامبر افشا شد، اما دشمنان با رفتن به آن محل، شخصی شبیه به حضرت عیسی را دستگیر کردند. درمورد این شخصیت تاریخی و دینی بیشتر بدانید.

خواندن کتاب عیسا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ مسیحیت کتابی کاربردی و مفید است.

درباره شارل گنیبر

شارل گنیبر (۱۸۶۷ - ۱۸۳۹) استاد تاریخ کلیساها در سوربن بود. او مورخ فرانسوی ادیان و متخصص تاریخ مسیحیت بود.

بخشی از کتاب عیسا

«این قضیه جای تعجب ندارد. امیدی هم به این که اوضاع به نفع نگاه سنّتی تغییر کند نباید داشت. دانش، ذاتاً، عبارت است از فرایند نزدیک‌شدن مرحله‌به‌مرحله به کمال. به همین دلیل، همواره در معرض تغییروتحول است، و هر قدر بیشتر فراگیرد و بیشتر دریابد، اجبارش به تغییر و تعدیل دیدگاه‌های خود بیشتر می‌شود. مجبور می‌شود عناصر تعیین‌کننده‌ای را که در تحلیل او وجود نداشته در تحلیل بگنجاند و الگوهایی را که حاصل تکمیل اطلاعات بوده و نمود سازمان این عناصر است اصلاح کند. به سخن دیگر، مدام مجبور است طرح توضیحی و تفسیری خود را خراب کند و از نو بسازد. پس در دانش، همه چیز موقتی است. این بدان معنا نیست که از کوشش‌های پی‌درپی او، روی‌هم‌رفته، چیزی بر جا نمی‌ماند؛ و باز بدان معنا نیست که تمام حقایقی که دریافته، یا تمامِ نتایجی که باتجربه کسب کرده، قطعیت خود را از دست می‌دهند. مثلاً، چون مفسران در نتیجۀ تحقیقات خود، تفسیرهای متناقضی در بابِ رشد «دین عید پاک» مطرح کرده‌اند، تناقضات و موارد نامحتملی که در روایات انجیلی «رستاخیز مسیح» پیدا کرده‌اند، دیگر همساز یا محتمل محسوب نمی‌شوند. همین‌طور، از این واقعیت روشی که این کتاب به کار برده بعید است مقبول افتد.

که فلان محقق نظریه‌ای مطرح کرده و اطلاعات بعدی باعث شده است بهمان محقق بر آن نظریه خط بطلان بکشد، یا از این واقعیت که فلان محقق جسارت کرده و نظریه‌ای پیش کشیده، و بعد معلوم شده نظریۀ او بلندپروازانه یا شکننده بوده است، نباید نتیجه گرفت که این کورمال‌رفتن‌ها، این تجربه‌های بی‌حاصل، این کوشش‌های بی‌سرانجام، معلوم می‌کند که تاریخ صدر مسیحیت محکوم است به بلاتکلیفی چاره‌ناپذیر. بی‌تردید، تحقیق در این موضوع هرگز تمام مجهول‌های دانش را معلوم نمی‌کند؛ ولی کوشش‌های صبورانه، حتی کوشش‌هایی که بی‌ثمر و مأیوس‌کننده می‌نمایند، آهسته اما پیوسته، زمینه‌های محکمی برای یک تفسیر کاملاً رضایت‌بخش فراهم خواهد کرد.

همۀ این تفسیر، البته، در دست تهیه نیست. بخش قابل‌توجهی از آن تا کنون به‌عمل‌آمده و می‌توان گفت، در بنیاد، انکارناپذیر بوده است. تعداد نکات مهم و اصول کلی‌ای که مورد توافق محققان مستقلاً بوده، چندان هست که شایان احترام باشد و دل‌گرم‌کننده. مواردی هم که باید در بابشان تحقیق کنیم پیچیده و گوریده‌اند. وسایل ما برای راهیابی و گشودن این گوریدگی‌ها گول زننده و مهارناپذیرند. این نکته را باید پذیرفت و همین پذیرش ضامن پیشرفت کار ما است.»