کتاب از زمین تا ماه

کتاب الکترونیکی از زمین تا ماه نوشتۀ ژول ورن با ترجمۀ محمد نجابتی در گروه انتشاراتی ققنوس چاپ شده است. کتاب از زمین تا ماه از زمان انتشار تا امروز بارها مورد اقتباس قرار گرفته، چه به‌صورت اپرایی به همین نام اثر ژاک اُفِنباخ، یا نخستین فیلم علمی تاریخ سینما اثر ژرژ ملیه. فیلم‌های دیگری نیز در انگلیس، فرانسه و آمریکا از این کتاب ساخته شده‌اند. حتی فضانوردان سفر تاریخی آپولو ۱۱ نیز به تأثیر این کتاب در دستاوردهای هوافضایی بشر اشاره داشته‌اند.

درباره کتاب از زمین تا ماه

کتاب از زمین تا ماه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به کتاب‌های علمی - تخیلی پیشنهاد می‌شود.

درباره ژول ورن

ژول گابریل ورن ۸ فوریه ۱۸۲۸ در فرانسه به دنیا آمد. او به شدت به ادبیات و نمایشنامه نویسی علاقه‌مند بود اما به درخواست خانواده‌اش در رشته حقوق تحصیل کرد. اما ذوق و علاقه‌اش دوباره او را به سمت ادبیات کشاند. تخیل او باعث شد تا آثار جذابی بیافریند که هنوز هم در تمام دنیا طرفدار داشته باشد و کتاب‌هایش به زبان‌های بسیاری ترجمه شود. در حقیقت ژول ورن بعد از آگاتا کریستی، دومین نویسنده‌ای است که آثارش به تمام زبان‌ها ترجمه شده است.

از میان مشهورترین کتاب‌های ژول ورن می‌توان به سفر به مرکز زمین، دور دنیا در هشتاد روز، بیست هزار فرسنگ زیر دریا، پنج هفته در بالن و میشل استروگف اشاره کرد. داستان‌های عموما داستان‌هایی تخیلی هستند که بسیاری از آن‌ها کمی بعد به واقعیت بدل شده‌اند. ژول ورن در ۲۴ مارس ۱۹۰۵ در ۷۷ سالگی در امیان، فرانسه چشم از جهان فروبست.

بخشی از کتاب از زمین تا ماه

آن محل مجمع «فرشتگان مرگ» بود و جای بهترین فرزندان جهان. باید اضافه کرد که این یانکی‌ها برای هر آزمایشی سر از پا نمی‌شناختند و تنها سرشان به محاسبه گرم نبود و از جان خودشان هم مایه می‌گذاشتند. بین آن‌ها افسرانی با درجات مختلف پیدا می‌شد، از ستوان گرفته تا سرلشکر، نظامیانی در همهٔ سنین، افرادی که تازه کار با اسلحه را شروع کرده و افرادی که پای توپ پیر شده بودند. بسیاری از میدان نبرد برنگشته بودند و اسمشان در کتاب افتخارات باشگاه گان ثبت شده بود و اکثر کسانی که بازگشته بودند نیز با خود نشان شجاعت داشتند. عده‌ای عصا زیر بغلشان بود، عده‌ای دیگر با پای چوبی راه می‌رفتند، دست مصنوعی، فک کائوچویی، جمجمهٔ فلزی، دماغ پلاتینی و هرچه فکرش را بکنید در میان آنان پیدا می‌شد. پیتکرن، که قبلاً اسمش آورده شد، همچنین حساب کرده بود که در باشگاه گان به ازای هر چهار نفر یک دست وجود دارد و به ازای هر شش نفر تنها یک جفت پا.

اما این توپچی‌های سلحشور به این مسئله اهمیتی نمی‌دادند و وقتی گزارش نبردی حاکی از آن بود که شمار کشته‌ها ده برابر بیشتر از توپ‌های شلیک‌شده است خود را سزاوار فخر می‌دانستند.

تا این‌که در روزی غم‌انگیز، بین بازماندگان جنگ پیمان صلح بسته شد و کم‌کم صدای انفجار از خروش افتاد و خمپاره‌اندازها ساکت شدند و تا مدت‌ها دهان‌هایشان بسته شد. توپ‌ها با سری پایین به اسلحه‌خانه‌ها برگشتند و گلوله‌ها در قرارگاه‌های نظامی روی هم چیده شدند. خاطرات خون‌آلود از یادها رفتند و بوته‌های پنبهٔ پربار به طرز شگفت‌آوری در میدان‌های نبرد که بسیار حاصلخیز شده بودند روییدند. مردم لباس عزا از تن درآوردند و باشگاه گان در بطالت عمیقی فرو رفت.