کتاب آموزش مهارت‌ های زندگی از دیدگاه اسلام و روانشناسان غربی (جلد اول)

کتاب آموزش مهارت‌ های زندگی از دیدگاه اسلام و روانشناسان غربی (جلد اول) نوشته جابر آقایی است. این کتاب را میراث ماندگار منتشر کرده است.

درباره کتاب آموزش مهارت های زندگی از دیدگاه اسلام و روانشناسان غربی (جلد اول)

نیل به سعادت و خوشبختی واقعی بشر در بُعد فردی، خانوادگی و اجتماعی مرهون سبک زندگی صحیح او و کسب توانمندی و موفقیت در این پنج نوع تربیت جهت «شکوفاسازی شخصیت خود و اداره زندگی» و «برقراری ارتباطات موفق جمعی تا حدّ تأثیرگذاری مثبت» و «ارتباط عمیق با خداست».

کارشناسان تربیتی به بخشی از آگاهی‌ها و توانایی‌های انسان که برای دستیابی به یک زندگی موفق مورد نیاز است، «مهارت‌های زندگی» می‌گویند. در این کتاب ابتدا با تبیین مهم‌ترین این مهارت‌ها هم از لحاظ روانشناسی روز و هم با الهام از آموزه‌های دینی خواهیم پرداخت.

باید توجه داشت برای این‌که بتوانیم زندگی خوب و موفقی داشته باشیم مهارت‌ها و توانایی‌های مختلفی را باید داشته باشیم. برای مثال باید بتوانیم استعداد و نقاط قوت خود را به خوبی شناخته و آن‌ها را پرورش بدهیم. باید بتوانیم با دیگران ارتباط برقرار کرده و روابط خوب و صمیمانه‌ای با آن‌ها داشته باشیم، باید بتوانیم احساسات، آرزوها و خواسته‌های خود را بیان کنیم، مسائلی را که در زندگی با آن‌ها مواجه می شویم، حل کنیم خوب تصمیم‌گیری کنیم و برای زندگی خود تصمیم‌های درستی بگیریم و باید بتوانیم وقتی دچار هیجان‌هایی مثل ترس، خشم، خجالت و یا غمگینی شدیم، با آن‌ها کنار بیاییم و آن‌ها را به شکلی درست ابراز کنیم که به ما و دیگران صدمه نزند. همه این‌ها مهارت‌های لازم برای زندگی موفق را تشکیل می‌دهند. به عبارت دیگر «مهارت‌های زندگی عبارتند از توانایی رفتار سازگارانه و مثبت که افراد را قادر می‌سازد تا به طور مؤثر با نیازها و چالش‌های روزمره برخورد نمایند» این کتاب مهارت‌های زندگی از دو دیدگاه را بررسی می‌کند. 

خواندن کتاب آموزش مهارت های زندگی از دیدگاه اسلام و روانشناسان غربی (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به مسائل روان‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب آموزش مهارت های زندگی از دیدگاه اسلام و روانشناسان غربی (جلد اول)

مهارت اول: خودآگاهی

مهارت خودآگاهی، توانایی شناخت نقاط ضعف و قوت خواسته هاست نیازها، تمایلات و تصویر واقع بینانه از خود است تا حقوق فردی، اجتماعی و مسئولیت‌های خود را بهتر بشناسیم.

این مهارت موجب می‌شود که به سؤال مهم «من کیستم؟» جواب دهیم.

راه‌های شناخت خویشتن (به صورت خلاصه)

۱- تجزیه و تحلیل رؤیاها: آدم‌ها در طول زندگی‌شان به طور مداوم به رؤیاپردازی درباره آینده خود می‌پردازند. نگاه جدی به رؤیاهایی که در گذشته داشته‌ایم و یا در زمان حال به آن‌ها می‌پردازیم، می‌تواند روش ارزشمندی برای آشنایی با مسائلی که واقعاً برایمان مهم است، باشد.

رؤیاها حاوی سرنخ‌های خوبی در مورد این‌که چه مواردی به شما انگیزه می‌دهند و موجب به وجود آمدن علاقه در شما می‌شوند، می باشند.

۲- شناسایی ارزش‌ها: ارزش‌ها را می‌توان ایده‌ها، اصول، استانداردها و آرمان‌هایی دانست که برای شما اهمیت دارند. آن‌ها دلیل شما برای نحوه رفتار کردن شما هستند.

3- شناسایی علائق:علائق انسان‌ها در انجام کارهایی که باعث لذت آن‌ها می‌شود، نهفته است. بسیاری از افراد توانسته‌اند با تعقیب و پرداختن به علایق خود، به زندگی ایده‌آل دست پیدا کنند.

4- شناسایی عقاید: آیا تا به حال شنیده‌اید که فردی بگوید: «من ذاتاً بدشانس به دنیا آمده‌ام» یا «من ذاتاً آدم خوش‌شانسی هستم.»؟ معمولاً چیزی که به آن اعتقاد داریم و مرتباً بر زبان می آوریم رفته رفته به «پیشگویی حقیقی» (نوعی پیشگویی که به صرف طبعات ناشی از گفتن آن به وقوع خواهد پیوست) بدل می‌گردد. آدم‌هایی که می‌گویند بدشانس هستند و به قول معروف همیشه بد می‌آوردند، اعتقاد دارند که کنترل حوادث زندگی از دست آنها خارج است. این آدم‌ها اغلب مسئولیت و عواقب اعمال و رفتارشان را با دیگران بر عهده نمی‌گیرند و همواره انتظار دارند بدترین چیزها اتفاق بیفتد.

مهارت خودآگاهی از دیدگاه دینی

قرآن کریم می‌فرماید:

{یا ایُّها الذینَ آمنوا علیکُم انفسکُم}

(ای کسانی که ایمان آوردید! مراقب خود باشید...)

از جمله مهارت‌های لازم و از سودمندترین، کلیدی‌ترین و با فضیلت‌ترین شناخت‌ها، معرفت نفس و کسب مهارت خودآگاهی و توانایی ارتباط با خود می‌باشد.

خودآگاهی به معنای شناخت ویژگی‌ها، توانمندی‌ها، استعدادها، علایق و نیازمندی‌های جسمی و روحی و درک صحیح از خود با توجه به نقاط ضعف و قوت خود می‌باشد و به تعبیر دیگر خودشناسی عبارت است از شناخت ویژگی‌های عمومی انسان به همراه شناخت ویژگی‌های خصوصی خود با هدف خودسازی و مدیریت بر خود.

برای داشتن یک خودآگاهی کامل تمرکز بر شناخت هشت محور ضروری است:

۱- عضو شناسی (بدن شناسی): شناخت ویژگی‌های جسمی خود و توانایی‌ها و ضعف‌های فیزیکی برای بکارگیری اعضا و جوارح و مدیریت صحیح بدن در خصوص فعالیت‌های روزمره.

۲- روانشناسی: شناخت زمینه‌های معنوی و تربیتی خود و کشف ظرافت‌ها و استعدادهای درونی برای انتخاب مسیر رشد و کمال.

۳- نعمت شناسی: شناخت فرصت‌ها و دارایی‌هایی که خداوند برای رشد ما فراهم آورده است و تلاش برای بهره برداری صحیح از این نعمت‌ها به عنوان شکر واقعی قبل از آنکه این نعمت‌ها از دست بروند و یا به نقمت تبدیل گردند. بسیاری از داده‌های الهی برای انسان شناخته شده نیست و از این رو نه شکری در برابر آن‌ها صورت می‌گیرد و نه استفاده‌ای از آن‌ها می‌شود، بنابراین کشف این نعمت‌ها در مرحله‌ی اول از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.