کتاب پیئر کوچولو

کتاب پیئر کوچولو نوشته‌ی آناتول فرانس و ترجمه‌ی فریبا مجیدی است. کتاب پیئر کوچولو توسط انتشارات سخن منتشر شده است. این کتاب شامل داستان‌های کوتاهی از زندگی آناتول فرانس است.

درباره کتاب پیئر کوچولو

کتاب پیئر کوچولو ۳۵ خاطره در قالب داستان دارد که به خاطرات دوران کودکی آناتول فرانس بازمی‌گردد، اما از شخصیت اصلی دیگری به جای خودش استفاده کرده ایت. کتاب پیئر کوچولو مانند دیگر آثار او، سرشار از مفاهیم جدی و عمیق فلسفی است.

وقتی اثر زندگی من در ۱۸۸۵ منتشر شد، آناتول فرانس آن را همراه با یادداشتی به ارنست دوده، روزنامه‌نگار فرانسوی هدیه داد، در آن یادداشت، او خاطرنشان کرد که هر آن‌چه در این کتاب به پیئر نوزیئر مربوط می‌شود، کاملاً خاطرات دوران کودکی خود اوست، به جز مسائلی مثل شغل پدر آناتول فرانس که کتاب‌فروش بود و نه پزشک.

خواندن کتاب پیئر کوچولو را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات داستانی کتابی جذاب و خواندنی است.

درباره آناتول فرانس

آناتول فرانس در سال ۱۸۴۴ در پاریس متولد شد. آناتول فرانس از نویسندگان برجسته فرانسوی است. نام اصلی او آناتول فرانسوا تیبو است. این نویسنده را پادشاه نثر فرانسه لقب داده‌اند. آناتول تحصیلات خود را به‌طور رسمی ادامه نداد و شخصاً مطالعه می‌کرد. فرانس در سال ۱۸۷۳ یعنی در ۲۹ سالگی چکامه‌های طلایی خود را چاپ کرد. او در انجمن‌های ادبی پاریس رفت‌وآمد می‌کرد و به جریانات ادبی علاقه داشت. فرانس در سال ۱۸۷۹ ژوسکات و گربه لاغر را نوشت و در سال ۱۸۸۱ جنایت سیلوستر بونار را چاپ کرد. او در سال ۱۸۸۵ کتاب دوست من را که گلچینی از خاطرات زیبای کودکی اوست نوشت. او از سال ۱۸۸۷ تا ۱۸۹۳ صفحه ادبی نشریه تان را اداره می‌کرد که مجموعه‌های خود را در چهار جلد چاپ کرد. آناتول در کتاب‌های «روی سنگ سپید» و «جزیره پنگوئن‌ها» و «عصیان فرشتگان» مضحکه نبرد سیاسی و اجتماعی و بن‌بست‌های فناناپذیر اندیشه بشر را منعکس ساخت. کتاب «خدایان تشنه‌اند» که در سال ۱۹۱۲ نوشته شده آئینه‌ای است که آناتول فرانس در آن فاجعه انقلاب فرانسه را با رنگ و لعاب خاصی منعکس کرده‌است.

پس از جنگ جهانی اول که ضربه بزرگی به روح حساس او وارد ساخت، او در دام هرج‌ومرج‌های فکری روشنفکران عصر گرفتار شد. در نگارش دو جلد کتابی که آخرین آثار او هستند، از خاطرات شیرین کودکی الهام گرفت. این دو کتاب عبارتند از: «پیئر کوچک» که در سال ۱۹۱۸ نوشته شد و «زندگی در آغوش گل‌ها» که در سال ۱۹۲۱ نوشته شد و به وسیله این دو جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۲۱ را گرفت. در سال ۱۹۲۲ به علت حملاتش به مسیحیت چاپ آثار آناتول تحریم شد. در دهه ۱۹۲۰ برخی از آثار فرانس در فهرست کتاب‌های ممنوع فرانسه بودند. او در در سال ۱۹۲۴ درگذشت.

بخش ‌هایی از کتاب پیئر کوچولو

خانم شاندلیه نتوانسته بود دختر دوازده‌ساله‌اش، الویر را جایی بگذارد، به همین خاطر او را همراه با خودش آورده بود و مدام از اتاق بیرونش می‌کرد چون می‌ترسید که دختر نوجوانش شاهد تولد ناگهانی من باشد و این اصلاً مناسب سن او نبود.

این‌طور به نظر می‌رسد که به رسم قدیم، این خانم‌ها مدام با هم حرف می‌زدند و پرچانگی می‌کردند. خانم کومون ماجراهای وحشتناکی را دربارة تأثیر نگاه کردن تعریف می‌کرد که مادرم هیچ خوشش نمی‌آمد. خانم کومون می‌گفت: «یک خانم بارداری را می‌شناختم، چون چشمش افتاده بود به یک گدایی که پا نداشت و توی هر دستش یک اتو داشت، بچه‌اش بدون پا به دنیا آمد. خود من، وقتی دخترم نوئمی را باردار بودم، یک خرگوش از بین پاهایم رد شد و خیلی ترسیدم، برای همین نوئمی که به دنیا آمد، گوش‌هایش نوک‌تیز بود و مدام می‌جنبید.»

نیمه‌شب دردهای مادرم فروکش کرد و وقفه‌ای در زایمانش پیش آمد. وضعیت نگران‌کننده‌ای بود چون پیش از این، مادرم بچة مرده‌ای را به دنیا آورده بود و ممکن بود این بار جان خودش را از دست بدهد. هر کدام از آن خانم‌ها نظری می‌دادند و پیشخدمت مسن، خانم ماتیا نمی‌دانست به حرف چه کسی گوش دهد.