کتاب دیوان رودکی سمرقندی

دیوان رودکی سمرقندی براساس نسخهٔ سعید نفیسی در نشر گویا به چاپ رسیده است. رودکی، شاعر نابینای قرن سوم و چهارم است که به او لقب پدر شعر فارسی را داده‌اند.

درباره رودکی سمرقندی

ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم رودکی سمرقندی؛ زادهٔ اواسط قرن سوم هجری قمری ۲۴۴ قمری) از شاعران ایرانی دورهٔ سامانی در سدهٔ چهارم هجری قمری است. او استاد شاعران آغاز قرن چهار هجری قمری ایران است. رودکی به روایتی از کودکی نابینا بوده است و به روایتی بعدها کور شد. او در روستایی به‌نام بَنُج رودک در ناحیهٔ رودک در نزدیکی نخشب و سمرقند به دنیا آمد. رودکی را نخستین شاعر بزرگ پارسی‌گوی و پدر شعر پارسی می‌دانند. وی در دربار امیر نصر سامانی بسیار محبوب شد و ثروت بسیاری به دست آورد، با این حال در سالهای پایانی عمر مورد بی‌مهری امرا قرار گرفته بود. او در اواخر عمر به زادگاهش بنجرود بازگشت و در همانجا به سال ۳۲۹ هجری (۹۴۱ میلادی) درگذشت.

درباره سعید نفیسی

سعید نفیسی نویسنده ، پژوهنده ،ادیب ، مترجم و شاعر در18 خرداد ۱۲۷۴ شمسی در تهران تولد یافت ودر- ۲۳ آبان ۱۳۴۵شمسی در تهران درگذشت . سعید نفیسی، فرزند میرزا علی‌اکبر ناظم‌الاطبا (معروف به ناظم‌الاطباء کرمانی ) بود . تحصیلات سه سالهٔ ابتدایی را در مدرسهٔ شرف، -یکی از نخستین مدارس جدید که پدرش تأسیس کرده بود- گذراند و تحصیلات متوسطه را در مدرسهٔ علمیه، و در بهار ۱۲۸۸ در تهران به پایان رساند. پانزده ساله بود که برادر بزرگترش دکتر اکبر مؤدب نفیسی او را برای ادامهٔ تحصیل به اروپا برد. نفیسی تحصیلات خود را در شهر نوشاتل سوئیس و دانشگاه پاریس به اتمام رساند و در سال ۱۲۹۷ به ایران بازگشت. ابتدا در دبیرستان‌های تهران به تدریس زبان فرانسه پرداخت و بعد در وزارت فواید عامه مشغول کار گردید. در سال ۱۲۹۷ به گروه نویسندگان مجله «دانشکده »پیوست و در یک سال فعالیت این مجله با ملک‌الشعرا بهار همکاری داشت. در سال ۱۳۰۸ خورشیدی به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و علاوه بر تدریس زبان فرانسه در دبیرستان‌ها، به کار آموزش در مدارس علوم سیاسی، دارالفنون، مدرسه عالی تجارت و مدرسه صنعتی پرداخت. در سال‌های بعد به تدریس در دانشکده‌های حقوق و ادبیات پرداخت و به عضویت فرهنگستان ایران درآمد. نفیسی از آغاز بنیانِ دانشگاه تهران در جایگاه استاد دانشکدهٔ حقوق و پس از آن، به استادی دانشکدهٔ ادبیات برگزیده شد.

دیوان رودکی سمرقندی؛ براساس نسخه سعید نفیسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این دیوان به کسانی که مایل هستند نسخهٔ معتبری از اشعار کهن فارسی را مطالعه کنند، پیشنهاد می‌شود. 

بخشی از دیوان رودکی سمرقندی؛ براساس نسخه سعید نفیسی

با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین

با هر که نیست عاشق کم گوی و کم نشین

باشد که در وصال تو بینند روی دوست

تو نیز در میانهٔ ایشان نه‌ای ببین

* * *

زه! دانا را گویند، که داند گفت

هیچ نادان را داننده نگوید: زه

سخن شیرین از زفت نیارد بر

بز بیج بج بر، هرگز نشود فربه

* * *

سماع و بادهٔ گلگون و لعبتان چو ماه

اگر فرشته ببیند دراوفتد در چاه

نظر چگونه بدوزم؟ که بهر دیدن دوست

ز خاک من همه نرگس دمد به جای گیاه

کسی که آگهی از ذوق عشق جانان یافت

ز خویش حیف بود، گر دمی آگاه

به چشمت اندر بالا ننگری تو به روز

به شب به چشم کسان اندرون ببینی کاه

* * *

من موی خویش رانه ازان می‌کنم سیاه

تا باز نو جوان شوم و نو کنم گناه

چون جام‌ها به وقت مصیبت سیه کنند

من موی از مصیبت پیری کنم سیاه