نظرات کاربران درباره کتاب آخرین روز خانم بیکسبی

یکی از ویژگی‌های جالب بچه‌ها تروتازه بودن حس‌هاشونه. همین ویژگی‌شون باعث سرشوق اومدنشون از چیزهای کوچک می‌شه. چند روز پیش که کتاب «آخرین روزخانم بیکسبی» رو می‌خوندم، با خودم گفتم چقدر خوب که یه بخشی درون منه که هنوز بچه است‌. هنوز با خوندن و شنیدن و دیدن بعضی چیزای به‌ظاهر کوچک دلم قیلی‌ویلی می‌ره. چشمام برق می‌زنه و شوق رسیدن به رؤیاهام رو بهم می‌ده. اولین باری که انیمیشن «زمزمه‌های قلب» رو دیدم این‌قدر سرخوش شدم از دیدنش که شده بودم همون سیده‌زهرای سیزده‌ساله که برای اولین بار توی مسابقۀ داستان‌نویسی مدرسه‌م اول شده بودم و انگار روی ابرها بودم. وقتی انیمیشن تموم شد یادم اومد من هم رؤیایی دارم و اون نوشتن داستان بود. . و شروع کردم به نوشتن. و چند ماه بعد وُریا متولد شد و من شدم نویسندۀ یه کتاب. حین خوندن کتاب آخرین روز خانم بیکسبی حس گرم و نرمی رو زیر پوستم حس می‌کردم. رؤیایی که همیشه توی سرم بود. رؤیای معلم شدن. درسته یه معلم پاره‌وقت و نصف‌ونیمه‌م؛ ولی این کتاب یادم انداخت بیشتر از هر چیزی توی دنیا معلم بودن و با بچه‌ها بودن رو دوست دارم. شاید همین کتاب رو برای من جذاب و رؤیایی کرده بود. کتابی که باعث بشه یادت بندازه رؤیاهات چی‌ان و کجان بدون شک همیشه یه گوشۀ دنجی از قلبت رو بمال خودش می‌کنه. این‌طور نیست؟

خیلی عالی بود من از داستانش خیلی خوشم اومد🌷💐💙💜💚

بی‌نظیر بود.

من نسخهی چاپیش رو دارم اما هنوز مطالعه نکردم

من این داستان رو به صورت الکترونیکی نخوندم کتابش رو داشتم و حتما پیشنهاد میکنم

خیلی خیلی عالی! هم کسایی که دوست دارن معلم بشن بخونن و هم کسایی که دوست دارن یه رمان درجه یک تجربه کنند.در حال و هوای مدرسه که آمیخته شده با زندگی و سختی هایش هست این کتاب رو تجربه می‌کنیم افرادی که با بیماری های خطرناک دست و پنجه نرم میکنن ،تلاش برای به دست آوردن و فراهم کردن یه موقعیت مهم برای فرد مهم و خیلی چیز های ارزشمند دیگر که در این کتاب میبینین یا علی❤️

کتاب خیلی خوبی بود خوشم اومد

انتظار داشتم خیلی بهتر باشه ...