نظرات کاربران درباره کتاب پرواز روی خاک: خاطرات سرهنگ خلبان منوچهر شیرآقایی

کتاب جالبیه. راجع به زندگی خصوصی عاشقی و نظامی یک خلبان کشور از کودکی تا دوران بعد از جنگ. جالب بودبرام بخاطر اینکه دیدم وسیعتر شد به اینکه همه در جنگ مذهبی کاملا دینی مثل شهید بابایی و دوران نبودند. خاصیت این جنگ این بود که همه را متحد کرد با هر طرز فکری و یک عده در این میدان شجاع تر بودند و با ایمان بیشتر. البته همانطور که در کتاب اشاره می شود، یک عده نیز خائن به کشور می شوند.

خیلی خیلی جذاب و پر کشش است ، خاطرات خلبان شجاع وطن

کتاب بسیار عالی هست علاوه بر اطلاعات پرواز و عملیاتهای هوایی و زندگی یک خلبان یه شماتیک و دورنمایی از تاریخ هم به مخاطب منتقل میکند

درود بر شما وهمه خلبانهای شجاع ایران از دوران هان و یاسینی ها وبابایی ها و همه کسانی که اسیر و مجروح شدند و کسانی که شجاعانه برای وطن کوش یدند تا ابد قدردان زحمات شما و خانوادهای شما هستیم

کتاب بسیار خوبی بود مخصوصا برای علاقه مندان این نوع ادبی. توصیه میکنم حتما بخوانید

علیرغم اشتیاق فراوانم به ادبیات دفاع مقدس خصوصا علاقمندیم به مطالعه ی خاطرات خلبانان شکاری ، این اثر رو نپسندیدم ، چون احساس میکردم به شدت به شعور خواننده داره حمله میشه، مصادره کردن یک جوک و گنجاندنش در خاطرات« نحوه ی خبر فوت پدر دادن به یکی از خلبانان» یا گنجاندن اطلاع از وضعیت زناشویی خصوصا طلاقشون و برچسب نا آرامی روحی زدن به همسر ، نحوه ی روایت خاطرات که بیشتر شبیه خاطرات پای بساط « شما فرض کنید بساط جوجه کباب با نوشابه » پر از غلو از یکه بزنی ها بود! مدعی انقلابی ، بچه باحال ، بزن بهادر و همه چی با هم بودن ، مدعی بودن به ادعا ها یی که ابدا با دیسیپلین نظامی خصوصا نیرویی معظم هوایی هم خوانی ندارد مثل « بدون آموزش در اولین پرواز کابین عقب بودن بدون آشنایی با رادار !!!! پرواز جنگی رفتن» و هزاران جمله و پاراگراف و ... که همه و همه این اثر رو تبدیل کرد به یک اقتباس دسته چندم از آثار ژول ورن « در بعد تخیلی » بودن، که یک کودک ده ساله به عنوان انشای ننوشته سر زنگ انشا از روی صفحات سفید برای همشاگردی هایش از بر بخواند !

کتاب خوبیه و متنی روان و گویاداره. امّا.......باعث تعجب و تاسفِ که دانشجوی خلبانی که ۴۳سال پیش در آمریکا ماهیانه ۱۱۱۷ دلار! حقوق میگرفته و در رفاه کاملتر از مردم کل آمریکا بوده چرا تا اینحد و اندازه ناسپاس هست و کم کاری یا بی تربیتی یکی از پرسنل ارتش به خودش را پای حکومت آنزمان مینویسه‌! در صورتی که این نوع افراد بیشخصیت در تمام کشورهای دنیا وجود دارن و ربطی به حکومتها نداره....ولی متاسفانه مسئله ای که با خواندن این کتاب به آن ایمان پیدا کردم ناسپاسیِ مردم در تمام دوران از حومتهای ایران بوده و هست و خواهد بود. نظر شخصی: تا این لحظه از عمرم که حدود ۴۳سال است هیچ شکارچی‌یی را ندیده ام که زندگی خوب و بدون دردسر و عاقبت بخیری داشته باشد.