تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب یک دریا ستاره

نویسنده:سیدقاسم یاحسینی

انتشارات:انتشارات سوره مهر

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۲از ۱۶ رأیخواندن نظرات

۴٫۲

(۱۶)

خواندن نظرات

معرفی کتاب یک دریا ستاره

«یک دریا ستاره» خاطرات زهرا تعجب، همسر شهید مسعود (حبیب) خلعتی با مصاحبه و تدوین سید قاسم یاحسینی است. نویسنده پس از ده جلسه گفت‌وگو با همسر این شهید کتابی که پیش رو دارید را نوشته است: تابستان بود که از آبادان با مینی بوس به طرف فراشبند به راه افتادیم. یادم است مسیر راه برایم خیلی طولانی بود. هر اندازه می‌رفتیم، نمی‌رسیدیم. وسیله و بار چندانی هم با خودمان نبرده بودیم. یعنی نداشتیم که ببریم. بوی جنگ می‌آمد و علاوه بر ما، خانواده دیگری نیز از آبادان خارج شده بودند. در آبادان بچه‌ها در کوچه‌های می‌گشتند و این شعر را می‌خواندند: نون و پنیر و سبزی عراق چرا می‌ترسی ایران کارت نداره سر به سرت می‌ذاره!

پوتین های مریم

فریبا طالش‌پور

خانه‌ام همین جاست؛ خاطرات افسانه قاضی زاده

گلستان جعفریان

از چنده لا تا جنگ

شمسی سبحانی

خرمشهر کو جهان آرا؛ مجموعه‌ی بانوی ماه ۵

مرتضی سرهنگی

شهید علی تجلایی؛ نیمه پنهان ماه ۲۲

راضیه کریمی

سعید جان‌بزرگی به روایت زهرا صبوری همسر شهید (جلد پنجم)

هاله عابدین

شهید شعبانعلی عفیفه؛ نیمه پنهان ماه ۳۳

عالمه طهماسبی

شهید اصغر قجاوند؛ نیمه پنهان ماه ۱۳

نجمه کتانچی

حسین شایسته‌فر به روایت راضیه بوباش همسر شهید (جلد ششم)

عالیه سادات حسینی

باغ انگور باغ سیب باغ آیینه؛ مجموعه‌ی بانوی ماه ۴

مرتضی سرهنگی

محمدعلی رنجبر به روایت مرضیه کازرونی همسر شهید (جلد چهارم)

ایوب بلندی؛ به روایت شهلا غیاثوند همسر شهید (جلد سوم)

زینب عزیزمحمدی

نظرات کاربران

مشاهده همه (۱۲)

s.latifi

۱۳۹۷/۰۹/۱۲

قشنگ بود

Parisa

۱۳۹۹/۰۳/۲۸

شروع کتاب با کودکی خانم تعجب واقعا جذاب بود،بدون سانسور... با همه‌ی شیطنت‌هایی که بچه‌های اون موقع داشتن... کودکی بدون فیلتر بود😄 البته یه جاها اون اوایل کتاب پیش می‌اومد که یه خاطره یا اتفاق چند جای دیگه هم مطرح بشه

- بیشتر

کاربر ۷۵۷۳۷۰

۱۴۰۰/۰۹/۱۲

خیلی کتاب زیبایی بود، خیلی جاها خندیدم و واقعا با قصه ارتباط برقرار کردم از کودکی تا آخرِ کتاب. کتاب متفاوت از کتاب های شبیه خودش بود و بسیار قصه جذاب و خواندنی بود و فقط به روایت داستان اکتفا

- بیشتر

آبتین

۱۴۰۳/۰۶/۲۹

تنها کتابی بود که اشکم در آمد و من خانومه تعجب را به عنوان یکی از الگو های زندگیم می دانم

خاكستر

۱۴۰۲/۰۸/۲۶

روایت های بدون سانسور نویسنده خیلی نکته جالبی بود. نمونه چنین روایت هایی رو در کتابچه “از چیزی نمی‌ترسیدم” هم دیده بودم که باعث شخصیت پردازی یک قهرمان شاید کمی خاکستری‌تر اما واقعی‌تر شده. تقریبا پنجاه تا شصت درصد کتاب،

- بیشتر

z.gh

۱۳۹۹/۰۵/۲۶

کتاب جذابی بود وقت کردین حتمن بخونید شیرین و تلخ 👌👌

baran

۱۴۰۳/۰۶/۰۳

بسیار جالب و روان بود و ازاول تا آخرش رو یه شبه خوندم خیلی از شجاعت و صبوری ایشون خوشم اومد و زنان شیردل در این سرزمین مایه افتخارند. زبان داستان خیلی خوب و صمیمی بود و میشد خیلی راحت باهاش

- بیشتر

ماهان

۱۴۰۳/۰۵/۱۸

درود بر شما و همه کسانی که برای وطن جان فشانی کردند سپاس فراوان از زحمات شما

آتناوشهریار

۱۴۰۱/۰۷/۱۵

خداییش با همسر شهید زندگی کردم. خداییش چقدر بودند کسانی که سخت زندگی کردندولی اجازه ندادند ما سخت زندگی کنیم. خدایا ظهور منجی را برسان واجازه نده خون شهدا به دست عده ای سودجو پایمال شود. اللهم عجل لولیک الفرج

tanin

۱۴۰۱/۰۷/۱۵

میتونست با خلاقیت نویسنده قشنگ‌تر بشه..

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۱۷)

کلاس اول دبستان را در همان فراشبند با موفقیت به پایان رساندم. از روز آخر خاطره شیرینی دارم: در کلاس ما دختری بود که وضع مالی پدرش خوب بود. آن دختر دفتری داشت که برگ‌های آن سفید بود. بالای هر برگ، خط سرخ بود و سطرها آبی بودند. ما همگی دفترهایمان کاهی بود. تنها او «دفتر سیمی» داشت. سال که تمام شد، آن دختر از آن دفتر، یکی یک برگ به ما داد و چقدر با این کارش ما را خوشحال کرد.

s.latifi

میان انبوه جمعیت، سعی کردم راهی به سوی قبر باز کنم. هر طور بود خودم را کنار قبر رساندم و بالاخره او را دیدم. باورم نمی‌شد. صورت، صورت «حبیب من» نبود. تکه گوشت قرمز سوخته شده‌ای بود. نه حبیب نبود!

زینب هاشم‌زاده

در کنار آبخوری ناظم مدرسه مرا دید. با تشرو برافروختگی گفت: ـ آدامس توی دهانته؟ ـ خانم نه. سقزه. ـ خفه شو! ـ خودت بشو.

z.gh

در کودکی چیزها و اشیاء برای انسان بزرگ‌تر از حد معمولشان است

زینب هاشم‌زاده

یکی از روزها جیپی از کنارمان عبور کرد. چهار، پنج سرباز در آن بودند. برای ما دست تکان دادند. من هم دست تکان دادم. همین‌طور که آنها را نگاه می‌کردم ناگهان دیدم جیپ با سرنشینان در ستونی از آتش و دود به هوا بلند شد. جیغ کشیدم و محکم زدم به صورتم: ـ وای خدا ... حبیب هم شوکه شده بود. سرنشینان جیپ تکه و پاره شده بودند و خودرو آنها به آهن قراضه‌ای تبدیل شد. آنقدر ترسیدم که حتی جرأت نکردم به محل حادثه نزدیک بشوم. هنوز هم پس از سال‌ها، وقتی آن صحنه را به یادم می‌آورم مو بر تنم راست می‌شود. چهره معصوم سربازانی که می‌خندیدند و دست تکان می‌دادند، از یادم نمی‌رود.

z.gh

مدتی بود شب‌ها نماز شب می‌خواندم. تجربه‌ی عرفانی و لطیفی بود. وقتی از خواب ناز بلند می‌شوی و به یاد خدا وضو می‌گیری و خواب شیرین را به زور از چشمانت می‌رمانی، چه لذتی دارد. تنها باید انجام بدهی تا بدانی!

z.gh

این را هم بگویم، تا امروز که با شما حرف می‌زنم، هنوز هیچ خبر دقیقی از تیمور نداریم. هنوز هم پس از سال‌های سال آرزو دارم روزی یا شبی در خانه به صدا درآید و تیمور را در قاب آن ببینم. او را در آغوش بگیرم و سر روی شانه‌های مردانه‌اش بگذارم و سختی این سال‌ها را زار بزنم.

زینب هاشم‌زاده

یک ناو نیروی دریایی امریکا، ناو ایران اجر را محاصره و تصرف کرد. زنده‌ها را از آب گرفت و زخمی‌ها را با خود برد. در این درگیری، علاوه بر مسعود خلعتی، محمدتقی انصاری و اسماعیل حسین‌زاده اسلامی هم به شهادت رسیدند. همچنین پانزده نفر مجروح شدند. امریکایی‌ها اسرا، مجروحان و شهدا را به کشور عمان بردند و فردای آن روز، ناو ایران اجر را وسط دریا منفجر کردند و از بین بردند. یک هفته بعد هم اسرا و مجروحان و پیکر سه شهید را از طریق عمان، تحویل دادند.

زینب هاشم‌زاده

چند هفته گذشت تا به خودم آمدم. در این مدت اغلب با پای برهنه به سر مزارش می‌رفتم. حبیب بارها به من گفته بود که اگر شهید شد دوست دارد در آبادان خاکش کنند، اما دست تقدیر را ببین، او در قبرستان چغادک آرام گرفت.

زینب هاشم‌زاده

با صدای بلند فریاد می‌زدم: ـ حبیب! تو بندرعباس منتظرت بودم! اینجا چه کار می‌کنی؟ چرا این همه تند راه می‌روی. بگذار بیام. مرا هم با خودت ببر. از تنهایی می‌ترسم.

زینب هاشم‌زاده

هر کس می‌خواهد برود! من نمی‌روم. همین جا منتظر حبیب می‌مانم. اگر زنده است برمی‌گردد. همه گریه می‌کردند. به زور وادارم کردند که از خانه بیرون بروم.

زینب هاشم‌زاده

انبوه مردم به استقبال «حبیبِ من» آمده بودند.

زینب هاشم‌زاده

در راه به فکر حبیب بودم. ائمه را قسم می‌دادم و از خدا می‌خواستم دو دست حبیب قطع باشد، دو پایش قطع باشد، اما او را زنده به من بازگرداند.

زینب هاشم‌زاده

اهل فراشبند فارس بود

قریشی

جسد مرده «صغری» را برداشتیم و رفتیم آغام شهید. «صغری» را به مقبره آغام شهید بستیم. از شب تا دمدمای صبح، مرتب با گریه و التماس از خدا خواستم که طفلم را به من بازگرداند. خیلی ناله و دعا کردم. دمدمای صبح بود که دیدم دو شیر سفید با حرکات خاصی وارد حرم شدند. تعظیمی کردند و سپس دور حرم دوری زدند و در حالی که رویشان به حرم بود، عقب عقب خارج شدند. هنوز کاملاً از حرم بیرون نرفته بودند که صدای گریه «صغری» بلند شد.

قریشی

در چند کیلومتری فراشبند، امامزاده‌ای بود که به آن «امامزاده آغام شهید» می‌گفتند. مردم محل ارادت و اعتقاد خاصی به آن داشتند و کرامات و معجزات فراوانی از او نقل می‌کردند.

قریشی

روزی که قرار بود بروم نتایجم را بگیرم کفش خواهرم صغری، که تازه ازدواج کرده بود و کفش سفید پاشنه‌بلندی بود، به پا کردم و رفتم مدرسه. از این که چنان کفش باکلاسی داشتم به خودم می‌بالیدم! لباس پارچه صدفی قهوه‌ای رنگ زیبایی هم پوشیده بودم. تق‌تق‌کنان پای پیاده به مدرسه رفتم. وقتی وارد مدرسه شدم دختر بچه‌ها و همکلاسی‌هایم دورم ریختند و هر کدام چیزی گفتند: ـ چه کفش سفید قشنگی! ـ پاشو برو! ـ چه لباس شنلی زیبایی! ـ خیاط دوخته؟ ـ خره نه! مادرش خیاطه! ـ زهرا! چقدر این کفش و لباس بهت می‌آد. و من در اوج فیس و افاده رفتم و نتیجه‌ام را گرفتم: مردود شده بودم!

z.gh

حجم

۳۸۹٫۸ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۱

تعداد صفحه‌ها

۱۵۲ صفحه

حجم

۳۸۹٫۸ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۱

تعداد صفحه‌ها

۱۵۲ صفحه

قیمت:

۴۵,۰۰۰

۲۲,۵۰۰

۵۰%

تومان