دانلود و خرید کتاب صوتی وزارت ترس

کتاب صوتی وزارت ترس نوشتهٔ گراهام گرین و ترجمهٔ پرویز داریوش است. مهدی صفری گویندگی این رمان صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است. این رمان پلیسی در فهرست ۱۰۰ رمان برتر قرن به انتخاب «دانیل برت» قرار دارد.

درباره کتاب صوتی وزارت ترس

کتاب صوتی وزارت ترس برابر با یک رمان معاصر و پلیسی است. داستان چیست؟ «آرتور»، مردی که تازه از بیمارستان روانی مرخص شده، در حال رفتن به خانه است که یک گاردن‌پارتی توجهش را جلب می‌‌کند. آرتور به آنجا می‌رود و در یک مسابقه برندهٔ یک کیک می‌شود، اما در واقع اشتباهی رخ داده است و او نباید برندهٔ کیک باشد؛ زیرا این کیک پیام ویژه‌ای برای یک شخص خاص دارد. افراد سازمانی که پشت این گاردن‌پارتی هستند، بر آن می‌شوند تا کیک را پس بگیرند. آرتور حاضر نمی‌شود کیک را پس بدهد. این موضوع جنگ و گریزهای بعدی را به وجود می‌آورد. «وزارت ترس» ترس کجاست؟ بشنوید تا بدانید.

شنیدن کتاب صوتی وزارت ترس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر انگلستان و قالب رمان پلیسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره گراهام گرین

گراهام گرین در ۲ اکتبر ۱۹۰۴ به دنیا آمد. او رمان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، منتقد ادبی و سینمایی و نویسندهٔ پرکار داستان‌های کوتاه انگلیسی بود. او نویسنده‌ای با اندیشۀ ضدآمریکایی بود و مدتی هم به کمونیسم گرایش داشت، اما از این ایدئولوژی دچار سرخوردگی شد و از آن بازگشت و دیگر به هیچ اندیشه سیاسی‌ای متمایل نشد. ماجراهای داستان‌های گرین، عمدتاً در متن وقایع سیاسی و اجتماعی قرن بیستم می‌گذرند. آثار گرین، طنز، ملال، اندوه، شاعرانگی، خیر و شر را با هم دارند. گرین، زیاد سفر می‌کرد تا بتواند زیستِ توده‌های دردکشیده را هم‌دلانه و هم‌دردانه تجربه کند. این تجربه‌ها و تجربه‌هایی چون تماشای خودکشی ۶ کارگر درمانده که در پرتگاه یک کانال دورافتاده، همه با همدیگر با دشنه خودکشی کرده بودند، روح بی‌آرام او را بی‌آرام‌تر می‌کرد. این نویسنده را جمع اضداد می‌نامند؛ تضاد روح و رفتار او این بود که بسیار مرگ‌اندیش بود و درعین‌حال بسیار شوروشوق زندگی داشت. تضاد دیگر او این بود که فرهنگ را دست‌کم می‌گرفت، ولی کار فرهنگی خود را که البته فرهنگی نمی‌دانسـت و همهٔ آثارش را داستان‌های سادهٔ سرگرم‌کننـده به‌شمار می‌آورد، جدی می‌گرفت. او حتی در مصاحبه‌ای اقرار کرد که کلماتِ داستان‌های کوتاه یا بلندش را به‌دقت می‌شمرده است. گراهام گرین، در مصاحبه‌ای گفته است: «من می‌نویسم تا خودم تسکین یابم. تنها خواننده‌ام، خودم هستم.» او ۶۴ کتاب، مشتمل بر ۲۸ داستان، ۸ نمایشنامه، ۵ فیلمنامه و ۲ «زندگی‌نامهٔ خودنوشت» نوشت؛ نخستین زندگی‌نامۀ او «نوعی زندگی» (۱۹۷۱) و دومی «راه‌های فرار» (۱۹۸۰) نام دارند؛ همچنین، از بیش از ۲ اثر او (بعضی فیلم‌نامه و بعضی داستان) برای تولید فیلم اقتباس شده است. جان فورد، کارگردان بزرگ امریکایی، فیلم «فراری» را با اقتباس از داستان «قدرت و جلال» ساخته است. گرین نه‌فقط در زندگی عادی و عرفی‌اش، بلکه در زندگی فکری‌اش هم اهل خطرکردن بود؛ گویی فقط بر لبهٔ پرتگاه بود که آرامش داشت. گراهام گرین در ۳ آوریل ۱۹۹۱ درگذشت.

بخشی از کتاب صوتی وزارت ترس

«آقای رنیت گفت: «ببخشید، یک دقیقه صبر کنید. مثل این‌که صدای کارمند من از آن اتاق...» به یک خیز از پشت میزش بیرون آمد و با چستی و چالاکی حیرت‌آوری از پشت صندلی رو به اتاق مجاور رفت. رو دست‌هایش را میان زانوان گرفته نشسته بود و می‌کوشید زمام مغز و زبانش را مجدداً به‌دست گیرد: «خدایا نگهبانی بر دهان من بگمار و دری بر گرد لبان من بگذار.» صدای زندگی از اتاق مجاور آمد و رو صدا را دنبال کرد. آقای رنیت داشت تلفن می‌کرد. نگاهی ترحم‌انگیز به رو و بعد به ساندویچ نیم‌خورده افکند؛ گویی آن ساندویچ تنها سلاحی بود که در دسترس قرار داشت.

رو پرسید: «به پلیس تلفن می‌کنید یا به دکتر؟»

آقای رنیت نومیدانه گفت: «به سینما. الآن یادم آمد که زنم...»

- زن هم داری؟ آن هم با وجود همۀ این تجربه‌ها؟

- «بله» عدم تمایل وحشتناکی به حرف زدن گونه‌های آقای رنیت را می‌لرزاند، چون صدای ضعیفی از گوشی تلفن شنیده می‌شد. آقای رنیت در گوشی تلفن گفت: «دو صندلی ردیف اوّل.» و گوشی را گذاشت.

- سینما بود؟

- بله. سینما بود.

- و حتّی اسم شما را هم لازم نبود بپرسند؟ چرا بی‌عقلی می‌کنید؟ آخر من باید به شما می‌گفتم شما باید همۀ اطلاعات در اختیارتان باشد اگر غیر از این باشد درست نیست. شما حاضر شوید برای من کار کنید همین نکته هم ممکن است به‌کار بیاید. مگر این‌طور نیست؟

- به کار بیاید؟»