دانلود و خرید کتاب صوتی جان دادن در راه ایده ها

کتاب صوتی جان دادن در راه ایده ها نوشتهٔ کاستیکا براداتان و ترجمهٔ محمد معماریان است. پیمان قریب پناه گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و نشر سماوا آن را منتشر کرده است؛ کتابی دربردارندهٔ زندگی پرمخاطرهٔ فیلسوفان.

درباره کتاب صوتی جان دادن در راه ایده ها

کتاب صوتی جان دادن در راه ایده ها که به قلم یک استادیار دانشگاه تگزاس تک و پژوهشگر افتخاری فسلفه در دانشگاه کویینزلند در استرالیا نوشته شده، تاریخ فلسفه را برای یافتن برخی از فیلسوفان جست‌وجو و عصارۀ هر تفکری را نه در نوشته‌های فلاسفه که در زندگی و مرگشان پیدا کرده است. گفته شده است که کمتر پیش می‌آید فلاسفه به‌خاطر اندیشه‌شان جان بدهند؛ آخر معمولاً کسی آن‌ها را جدی نمی‌گیرد و بهایی که باید برای صراحتشان بپردازند بیش از چند بخیه نیست! ولی مرگ خودخواسته‌شان هرقدر هم نادر باشد، شایستۀ توجه است؛ چون نفوذ مهیبی بر نسل‌های بعد می‌گذارد. این فیلسوف‌شهیدان گویی شنیده‌اند که مرگ گران‌بهاترین چیزی است که به انسان داده‌اند و خوب می‌دانند که «نابجامُردن» نهایتِ بی‌تقوایی است. شیوۀ مردن آن‌ها هنر زندگی و راه‌ورسم فلسفه‌ورزیشان است. کاستیکا براداتان در این اثر به چنین موضوعی پرداخته است؛ به زندگی پرمخاطرهٔ فیلسوفان.

شنیدن کتاب صوتی جان دادن در راه ایده ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران مطالعه در باب زندگی پرمخاطرهٔ فیلسوفان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی جان دادن در راه ایده ها

«در بطن ایده‌ای که فلسفه را هنر زندگی می‌داند، مفهوم دگرگونی نشسته است که لزوماً مفهوم جدیدی نیست. به‌واقع، چنین فهمی از فلسفه در سنت‌های آسیایی مفروض بود، مثلاً در سنت کنفوسیوس یا بودا، که مؤسسان هر دو سنت می‌گفتند آن گمانه‌زنی‌های متافیزیکی بی‌حاصلی که به درد هنر زندگی نخورند «بی‌ثمر» هستند. در غرب، به‌عنوان نمونه، فلسفۀ مارکسیستی سودای دگرگونی جامعه را در سر دارد و بس. مشهور است که مارکس در نظریاتی دربارۀ فویرباخ (۱۸۴۵) شیوۀ مفهوم‌سازی از فلسفه را به چالش کشید: «فلاسفه تاکنون دنبال فهم دنیا بوده‌اند؛ از این به بعد باید دنبال تغییر آن باشند» (مارکس و انگلس، ۱۹۹۸: جلد اول، ۱۵).

ولی، برای آنکه فلسفه هنر زندگی شود، نه تغییر دنیا که تغییر خود فیلسوف کانون ماجراست. از یک جهت، «تغییر دنیا» سهل ممتنع است، چون هیچ‌کس نمی‌داند چه معنایی می‌دهد. انقلابی‌ها و تبلیغاتچی‌ها دائم از «تغییر دنیا» حرف می‌زنند که می‌تواند به‌ نوعی بی‌حسی اجتماعی منجر شود. بهترین راه برای کشتن یک انقلاب، پیش از آغازش، افراط در حرف‌های انقلابی است. چیزی نمی‌گذرد که حس می‌کنیم زندگی، در دنیایی که علی‌رغم تمام ظواهر واقعاً تغییر نمی‌کند، آزارمان نمی‌دهد. به قول فرانسوی‌ها، هرچه تغییر بیشتر.... در مقابلش، نیاز به «تغییر خودت» چنان اضطرار دارد که وقتی حس شود، هیچ‌یک از فنون خودفریبی مهارش نمی‌کند. تذکر ریلکه انگار اکنون ناگوارتر از همیشه به گوش می‌رسد: «تو باید زندگی‌ات را تغییر بدهی». اگر چنین حسی سراغتان آمد، می‌بینید که ستمگرتر از هر ستمگری است. بی‌رحم و نفرت‌انگیز، خارشی موذیانه به جانتان می‌اندازد، بی هیچ مروّت و مهلتی خودش را توی کله‌تان می‌چپاند، مثل خاری در چشمتان می‌ماند تا بالاخره سراغش بروید. بدتر آنکه یکّه و تنهایید؛ اگر خودتان را از طریق فلسفه‌ورزی‌تان تغییر ندهید، کس دیگری این کار را برایتان نمی‌کند.»