دانلود و خرید کتاب صوتی کنیز ملکه مصر

کتاب صوتی کنیز ملکه مصر نوشتهٔ میکل پیرامو و ترجمهٔ ذبیح الله منصوری است. سحر بیرانوند گویندگی این رمان تاریخی صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی کنیز ملکه مصر

کتاب صوتی کنیز ملکه مصر رمانی تاریخی است دربارهٔ «شرمیون»، خدمتکار کلئوپاترا (ملکهٔ مصر) که روایت دقیقی از روزهای زندگی او در کنار اربابش است. میکل پیرامو در این رمان تاریخی دربارهٔ زندگی این کنیز نوشته؛ کنیزی که موردعلاقهٔ کلئوپاترا بود. آن‌ها از کودکی با یکدیگر دوست بودند و کلئوپاترا برخلاف میل و نظر معلمانش او را همراه با خودش به کلاس‌های درس می‌برد. شرمیون به‌علت نزدیکی‌ای که با کلئوپاترا داشت، از زندگی خود و اربابش نوشته است. او در کنار روایت ماجراهای عشقی اربابش با ژولیوس سزار و آنتوان جوان، به اتفاقاتی تاریخی در زمان سلسلهٔ بطالسه می‌پردازد. گفته شده است که نگارش جزئیاتی همچون فانوس اسکندریه و آتش یونانی از نقاط مثبت این رمان صوتی است.

شنیدن کتاب صوتی کنیز ملکه مصر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر فرانسه و قالب رمان تاریخی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مایکل پیرامو

میکل پیرامو در ۳۰ ژانویهٔ ۱۹۲۲ متولد شد. او نویسنده و روزنامه‌نگاری فرانسوی است که بیشتر در حوزهٔ آثار تاریخی قلم زده است. در سال ۱۹۷۹ جایزهٔ ادبی اس‌جی‌دی‌ال را دریافت کرد و ‌در ۹۸سالگی چشم از دنیا فرو بست.

ذبیح الله منصوری

ذبیح ‌الله منصوری با نام اصلی «ذبیح‌الله حکیم‌الهی دشتی» در سال ۱۲۷۸ در سنندج متولد شد. او پرکارترین مترجم تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران، روزنامه‌نگار، نویسنده و به‌گفتهٔ خودش قهرمان بوکس سبک‌وزن ایران بود که در ۱۹ خرداد ۱۳۶۵ در تهران چشم از دنیا فرو بست.

بخشی از کتاب صوتی کنیز ملکه مصر

«من هرگز روزی را فراموش نمی‌کنم که کلئوپاتر برای اولین مرتبه به اتفاق آنتوان به گردش رفت و من هم در تخت روانی که حامل آنها بود حضور داشتم و آن دو را باد می‌زدم.

شانزده تن از غلامان تخت روان را حمل می‌کردند و لباس متحدالشکل بر تن داشتند. لباس آنها عبارت بود از یک لنگ ارغوانی دارای مفتول‌دوزی نقره و یک کفش که با تسمه‌های سفیدرنگ به پا بسته می‌شد و تسمه‌های کفش به‌طور مارپیچ اطراف ساق پا را می‌گرفتند و یک شال سبزرنگ که چون حمایل می‌بستند و در موقع استراحت آن را می‌گشودند و عرق بدن را خشک می‌کردند.

پشاپیش غلامانی که حامل تخت روان بودند، یکی از صاحب‌منصبان درباری حرکت می‌کرد و او را جلودار می‌خواندند. لباس جلودار مثل لباس غلامان بود، اما در عوض شال، یک کلیچهٔ سبزرنگ می‌پوشید. آن کلیچه آستین نداشت و دو دست جلودار عریان به نظر می‌رسید.

جلودار کلاه مصری بر سر می‌نهاد. همه می‌دانند که کلاه مصری دارای طیلسان است و طیلسان از عقب مثل یک پرده گردن را می‌پوشاند و مانع از این می‌شود که از قفا آفتاب بر گردن و صورت بتابد.

جلودار پیوسته یک چماق کوتاه به دست می‌گرفت که از چوب بود، اما روی آن را مطلا می‌کردند. چماق مزبور علامت مرتبه و شغل جلودار به شمار می‌آمد و وقتی مردم در خیابان‌ها جلودار را با لباس و چماق مخصوص می‌دیدند، کوچه می‌دادند و ارابه‌ها کنار می‌رفتند تا تخت روان بتواند بدون معطلی عبور کند.

کلئوپاتر بدون اسکورت در خیابان‌های اسکندریه حرکت می‌کرد و آن روز هم که برای اولین مرتبه با آنتوان سوار تخت روان شد تا شهر را به وی نشان بدهد، بدون اسکورت حرکت می‌کرد.

کلئوپاتر نه‌فقط خیابان‌ها و عمارات اسکندریه را خوب می‌شناخت، بلکه راجع به سوابق آنها اطلاعاتی زیاد داشت؛ طوری که بعضی اوقات سوابق تاریخی خیابان‌ها را هم برای آنتوان می‌گفت و آن ژنرال رومی حیرت می‌کرد که چطور دختری جوان آن‌همه اطلاعات دارد و همه‌جا را به‌خوبی می‌شناسد.

فراموش نمی‌کنم اولین چیزی که سبب حیرت آنتوان شد، عرض خیابان‌های اسکندریه بود؛ چون در خیابان‌های درجه‌اول اسکندریه دوازده ارابه می‌توانند کنار هم حرکت کنند. بعد از عرض خیابان، آنچه سبب حیرت آنتوان شد، شیرهای آب و لوله بود و پرسید: «این آب که از شیرها جاری است از کجا می‌آید؟»

کلئوپاتر جواب داد: «دو قرن و نیم است که این شهر آب لوله‌کشی دارد. آب رودخانهٔ نیل وارد یک مخزن بزرگ می‌شود و از آنجا به طرف لوله‌ها جریان پیدا می‌کند، لذا مردم همیشه آب دارند و شیرهای کنار خیابان هم برای استفادهٔ عموم نصب شده‌اند تا عابرین و مسافرین از آنها بهره‌مند شوند.»»