دانلود و خرید کتاب سرزمین جاوید؛ جلد دوم رومن گیرشمن ترجمه ذبیح الله منصوری
تصویر جلد کتاب سرزمین جاوید؛ جلد دوم

کتاب سرزمین جاوید؛ جلد دوم

معرفی کتاب سرزمین جاوید؛ جلد دوم

کتاب سرزمین جاوید؛ جلد دوم اثری از ماریژان موله، رومن گیرشمن و ارنست هرتز فلد است که با ترجمه ذبیح‌الله منصوری می‌خوانید. این کتاب به مرور تاریخ ایران می‌پردازد؛ از دورانی که شاید حتی در آثار مورخان ایرانی هم چیزی پیدا نشود.

درباره مجموعه سرزمین جاوید

مجموعه کتاب‌های سرزمین جاوید که مجموعه چهارجلدی هستند، اثری از جمعی از نویسندگان است که با ترجمه و اقتباس ذبیح الله منصوری می‌خوانیم. این کتاب‌ها مرور تاریخ ایرانند. تاریخی از پیش از زمانی که مورخان به آن پرداخته‌اند. هرچند این اثر با استناد به مدارک به دست آمده و کاوش‌های باستانی نوشته شده است، اما آمیخته با افسانه است. داستان این کتاب از قبل از حکومت مادها بر زمین آغاز می‌شود: یعنی زمانی که ایرانبانان زن بر منطقه ایرانویج فرمانروایی می‌کردند.

در کتاب سرزمین جاوید؛ جلد دوم تاریخ سرزمین ایران را از جایی که در کتاب قبلی قطع شد ادامه می‌دهیم. جلد اول تا ماجرای تاجگذاری داریوش بود و حالا به دنیای هخامنشیان قدم می‌گذاریم. با سیاست‌های تاریخی این دوران آشنا می‌شویم و همراه با پادشاهان و سرداران، در جنگ‌ها جلو می‌رویم و فتح می‌کنیم... 

خواندن مجموعه سرزمین جاوید را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن مجموعه سرزمین جاوید برای تمام علاقه‌مندان به تاریخ جذاب است.

درباره ذبیح الله منصوری

ذبیح ‌الله منصوری با نام اصلی ذبیح الله حکیم‌الهی دشتی، در سال ۱۲۷۸ در سنندج متولد شد. او پرکارترین مترجم تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران، روزنامه‌نگار، نویسنده و به گفته خودش قهرمان بوکس سبک ‌وزن ایران بود. منصوری ۱۹ خرداد ۱۳۶۵ در تهران چشم از دنیا فروبست. 

بخشی از کتاب سرزمین جاوید؛ جلد دوم

ایرانیان قدیم، مثل تمام اقوام باستانی، به تأثیر ستارگان در زندگی انسان عقیده داشتند بدون اینکه به جنبهٔ خرافی آن معتقد شوند و امروز هم ما نمی‌توانیم منکر تأثیر ستارگان در زندگی انسان باشیم، به‌دلیل اینکه همه چیز ما از خورشید است (اگر فرض مربوط به جدا شدن زمین از خورشید صحت داشته باشد) و وقتی ما آب می‌نوشیم در واقع خورشید را می‌نوشیم.

چون ایرانیان مثل تمام اقوام باستانی ستارگان را در سرنوشت انسان مؤثر می‌دانسته‌اند، در صدد برآمدند که آنها را بشناسند و حرکاتشان را در نظر بگیرند و حساب کنند.

تردیدی نیست که در ایران هم مثل سایر کشورهای دنیای قدیم در آغاز حرکات ماه به‌خوبی شناخته شد و مدتی گذشت تا اینکه ایرانیان فهمیدند خورشید در مدت یک سال یک بار دور زمین می‌گردد (به عقیدهٔ قدما که زمین را ثابت و آفتاب را متحرک می‌دانستند) و بعد از اینکه دانسته شد که خورشید سالی یک بار دور زمین می‌گردد، عدد دوازده به ذهن اقوام قدیم رسید.

بعضی می‌گویند که عدد دوازده از اینجا به‌دست آمد که قدما دریافتند خورشید هنگامی که به دور زمین می‌گردد از دوازده برج می‌گذرد و در هریک از آن برج‌ها سی روز یا قدری بیشتر توقف می‌کند.

عدد دوازده که بی‌تردید از حرکات دوازده‌گانه ماه به دور زمین (در یک سال) یا از توقف خورشید در دوازده برج به‌دست آمد در نظر اقوام قدیم یک عدد مقدس شد و پایهٔ ارقام اعشاری گردید و قبل از اینکه ارقام اعشاری براساس «۱۰» استوار شود، براساس دوازده استوار بود و امروز هم ما نتوانسته‌ایم خود را از واحد مقیاس مزبور، که «دوجین» باشد، نجات بدهیم و طوری عدد دوازده در زندگی اقوام قدیم احترام پیدا کرد که ذهن آنها نمی‌توانست هنگامی که می‌خواستند یک عدد بزرگ یا مقرون به افتخار را ذکر کند عدد دیگری را ذکر کند.

ایرانیان عقیده داشتند که «اهورامزدا» دنیا را در دوازده هزار سال قبل به‌وجود آورد و ایران در دوازده هزار سال پیش به‌وجود آمد و مبدأ تاریخ دنیا دوازده هزار سال قبل است (که آن دوازده هزار سال در سال ۱۲۳۲ میلادی مطابق با سال ۶۳۰ هجری قمری خاتمه یافت) و لذا اینک هزارهٔ اول از مدت دوازده هزار سال دوم است که از عمر ایران می‌گذرد.

عدد دوازده در زندگی اجتماعی تمام اقوام قدیم، چه در شرق، چه در غرب دیده می‌شود و رومی‌ها هم مانند ملل شرق عدد «۱۲» را محترم می‌شمرده‌اند، همان گونه که ترکان نیز آن عدد را محترم می‌دانستند و سنوات را به دوازده قسمت تقسیم می‌کردند و عقیده داشتند که در هر یک از آن سال‌های دوازده‌گانه یکی از جانوران بیشتر دارای نفوذ و قدرت هستند.

با اینکه عدد دوازده نزد اقوام محترم بود، به‌طوری که «آلبر شامپودر» مورخ فرانسوی ضمن شرح تاریخ سلطنت داریوش می‌گوید، ایرانیان قبل از هخامنشیان سال را به ده ماه تقسیم می‌کردند و بنابراین هر یک از ماه‌های ایرانیان سی و شش روز داشته و می‌دانیم که سال سیصد و شصت و پنج روز است و ایرانیان پنج روز مزبور را به آخرین ماه سال می‌افزودند و آن را چهل و یک روز محسوب می‌کردند و بعد از انقضای آن ماه، «نوروز» فرامی‌رسید و آن را جشن می‌گرفتند.۶

داریوش در کتیبهٔ بیستون که در آغاز سلطنت او، شاید در سال هفتم یا هشتم سلطنت نقش شده، از ۹ ماه اسم می‌برد که قبل از سلطنت وی جزء ماه‌های دهگانهٔ ایرانیان بوده است.

همان طور که داریوش برای ساختن کاخ پرسپولیس بهترین معماران دنیای قدیم را به فارس برد و بهترین استادکاران و کارگران صنعتی و هنری را به کار واداشت، برای اینکه تقویم ایران را عوض کند یک هیئت از دانشمندان مصری و بابلی را در پاسارگاد جمع‌آوری کرد.

در ایران هم دانشمندان نجومی بودند و منجمان ایرانی، هم در آن هیئت و به قول امروزی‌ها در آن کمیسیون یا کمیته شرکت کردند و ریاست هیئت با یک دانشمند بابلی بود به اسم «دنیتون».

داریوش به منجمان گفته بود که تقویمی را تدوین کنند که شمارهٔ ایام سال همواره مساوی باشد و جشن نوروزی و اعیاد مذهبی تغییر نکند و هر کس بداند که هر جشن در چه روز و چه فصل است.

با اینکه داریوش جهت تدوین تقویم جدید از دانشمندان مصر و بابل دعوت کرد که به فارس بروند نمی‌خواست که تقویم ایران را به ملل دیگر تحمیل کند.

قبل از اینکه داریوش به سلطنت برسد، به کمبوجیه (یا کبوجیه) پادشاه ایران گفته بود که تقویم باید تغییر کند، اما کمبوجیه جرئت نمی‌کرد تقویم را تغییر دهد، برای اینکه از مخالفت موبدان می‌ترسید. آنها چون عادت به تقویم قدیم و ماه‌های سی و شش روزی کرده بودند، نمی‌توانستند این عادت را تغییر بدهند.

نیکا پرواز
۱۴۰۱/۰۴/۰۶

جلد اول کتاب بسیار جذاب بود چون از دوران ماقبل از تاریخ ایران نوشته شده و همچنین در مورد کوروش بزرگ نوشته شده اما در جلدهای بعدی کتاب جذابیتش رو از دست داد و کلا در مورد جنگ های یونانیان

- بیشتر
امیرحسین صفری
۱۴۰۱/۱۰/۲۷

کتاب به شدت فوقالعاده فقط میتونم همینو بگم

هر صنعت که در دنیای قدیم وجود داشت در پرسپولیس به‌کار رفت، مشروط بر اینکه صنعت را مطابق مفهوم قدیم تعریف کنیم، نه مطابق مفهوم امروزی. هر هنری که در دنیای قدیم موجود بود در کاخ پرسپولیس استفاده شد و کاخ پرسپولیس را نمایندگان صنعت و هنر تمام ملل جهان ساختند، نه فقط صنعتگران و هنرمندان ایران.
red rose
قبایل اولیه مردمی بودند ساده که اسم جانوران محبوب را روی خود می‌گذاشتند و در ایران اسامی اسب و گاو و سگ و خروس بیش از اسامی دیگر روی افراد و طوایف گذاشته می‌شد.
red rose
رشادت مربوط به ریش و سبیل و موی کوتاه سر نیست.
red rose
چهار کار داریوش، در نظر تمام مورخان امروزیهٔ دارای ارزش بسیار است و حتی مأخذهایی که امروز برای قضاوت درمورد زمامداران وجود دارد، آن چهار کار را تحسین می‌کند. کارهای مزبور عبارت است از: تغییر خطّ ایرانیان و رواج دادن الفبای آسان فنیقی و تعمیم آموزش و پرورش طوری که همهٔ مردم دارای سواد خواندن و نوشتن بشوند. دوم، ترجمه کردن اوستا از زبان باختری به زبان فارسی دورهٔ هخامنشی (پهلوی هخامنشی)، سوم، تغییر تقویم ایرانیان و تثبیت ایام تعطیل و اعیاد و سوگواری و فصول کشاورزی و درختکاری و آبیاری. چهارم، وضع قوانین بر مبنای احتیاجات فوری و اجتماعی مردم و به‌وجود آوردن سازمان‌هایی برای اجرای آنها.
red rose
کسی هم که پرسپولیس را می‌دید و می‌توانست الفبای آن را بخواند، قادر بود که به تمام معلومات نجومی و جغرافیایی دنیای قدیم پی ببرد و دلیل تاریخی ایران‌شناس آلمانی این است که استرابون می‌نویسد در حریق پرسپولیس «کتاب نجومی آن کاخ هم از بین رفت». استرابون راجع‌به آن کتاب نجومی توضیح نمی‌دهد، ولی امروز ما می‌دانیم که کتاب نجومی پرسپولیس عبارت از کتابی بوده که در آن معنای تمام چیزهایی را که در آن کاخ، مترجم علوم نجومی و جغرافیایی به‌شمار می‌آمد ثبت کرده بودند.
red rose
داریوش می‌خواست پرسپولیس هم طوری ساخته شود که هرچه در آن هست، نمایندهٔ یکی از واقعیت‌های نجومی باشد. خلاصه بنا بر نظریهٔ این ایران‌شناس معاصر، هر اتاق و تالار که در پرسپولیس ساخته شد، نمایندهٔ یکی از معلومات نجومی و جغرافیایی دنیای قدیم بود و هر ستون که در پرسپولیس کار گذاشتند نیز، از لحاظ علم نجوم و جغرافیا، مفهوم خاص داشت.
red rose
به اصطلاح امروز داریوش با ساختن کاخ پرسپولیس یک سازمان ملل صنعتی و هنری به‌وجود آورد، اما آن طرح بزرگ را که فشردهٔ طرح‌های معماران تمام ملل صنعتی و هنری دنیای قدیم بود، در قالب ایرانی ریخت و فرم و رنگ ایرانی به آن داد.
red rose
آرتیمان (از فارس)، فیلی‌وادس (از یونان)، تالبون (از بابل)، ترادوس (از لیدی) و هپل (از مصر). هر یک از معماران مزبور برای کاخ پرسپولیس نقشه‌ای ترسیم کرد و به‌نظر داریوش رسانید
red rose
کاخ پرسپولیس هم که داریوش شروع به ساخت آن کرد و قسمتی از کاخ در زمان حیاتش به پایان رسید و قسمت‌های دیگر را اخلافش ساختند، مجموعه‌ای بود از صنایع و هنرهای تمام اقوام دنیای قدیم و اگر مقرر می‌شد که جمعی از صنعتگران و هنرمندان دنیای قدیم جمع شوند و تصمیم بگیرند که یک نمایشگاه بزرگ تشکیل بدهند که در آن علوم و صنایع تمام اقوام به معرض نمایش گذاشته شود، نمی‌توانستند مجموعه و نمایشگاهی غیر از پرسپولیس ترتیب بدهند.
red rose
سال ۵۱۹ و ۵۱۸ قبل از میلاد مسیح ضمن رسیدگی به کارهای کشور، نقشهٔ ساختمان پرسپولیس را فراهم کرد. منظور داریوش که مصر را دید این بود که در پرسپولیس عمارتی بسازد که مانند اهرام مصر، دست روزگار نتواند آن را ویران کند و هر قسمت از آن عمارت مظهر یکی از سنن ملی یا مذهبی ایرانیان باشد.
red rose
داریوش به معماران گفت من میل دارم در کاخی که می‌خواهم در تخت جمشید بسازم تمام زیبایی‌های ابنیهٔ مصری و یونانی وجود داشته باشد، ولی باید در قالب هنر ایرانی ریخته شود. ستون‌هایی که در تالار بارعام (دارای سی و شش ستون) و تالار آپادانا (دارای یکصد ستون و در واقع نود و نه ستون) کار گذاشته شد، همه در قالب هنر ایرانی است. معماران مصری یا یونانی، ستون عمارات خود را کلفت و کوتاه می‌ساختند، ولی در پرسپولیس ستون‌ها باریک و بلند ساخته شد.
red rose

حجم

۴۶۳٫۶ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۹

تعداد صفحه‌ها

۵۴۰ صفحه

حجم

۴۶۳٫۶ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۹

تعداد صفحه‌ها

۵۴۰ صفحه

قیمت:
۷۸,۰۰۰
۵۴,۶۰۰
۳۰%
تومان