دانلود و خرید کتاب صوتی خون پرنده

کتاب صوتی خون پرنده نوشتهٔ مائده مرتضوی است. بهار کاتوزی گویندگی این رمان ایرانی، معاصر و صوتی را انجام داده و رادیو گوشه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی خون پرنده

کتاب صوتی خون پرنده یک رمان معاصر ایرانی به قلم مائده مرتضوی و داستان دختری جوان است که عزیزانش را از دست داده و می‌کوشد غمش را تاب بیاورد. دختر حالا می‌خواهد از شهری در شمال ایران به تهران کوچ کند؛ چون دریافته کسانی مانند او هستند که نیاز به کمک دارند. در این میان یک راز بزرگ وجود دارد که استعارهٔ اصلی اثر بر آن بنا شده است. نویسنده به کمک تکه‌هایی کوتاه و شخصیت‌هایی محدود داستانی ساخته و پرداخته دربارهٔ اشکال غیرمتعارف رهایی از غم و از سوگ و گریز به جاودانگی؛ منتها این راه قواعد خاص خودش را دارد؛ قواعدی که دایی دختر جوان و دوست مجسمه‌سازش بر آن‌ها واقف هستند.

شنیدن کتاب صوتی خون پرنده را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مائده مرتضوی

مائده مرتضوی در سال ۱۳۶۳ در تهران به دنیا آمد. او نویسنده، روزنامه‌نگار و مترجمی است که فعالیت ادبی خود را با نشریات دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی آغاز کرد و با ترجمهٔ مقالات علمی در نشریات «غذا» و «تغذیه» ادامه داد. در بخش شاپرکِ مجلهٔ کیهان‌بچه‌ها در داستان کودک همکاری کوتاهی داشت. داستان‌های کوتاهش در مجلهٔ «انشا و نویسندگی» چاپ شدند و از سال ۱۳۹۱ با سایت‌های ادبی مختلفی مانند چوک، کافه داستان، الفما، پیاده‌رو، عقربه و... در بخش داستان کوتاه همکاری خود را آغاز کرد. به‌مدت ۲ سال دبیر نقد مقاله و گفت‌وگوی ماهنامهٔ اینترنتی چوک بود. «خون پرنده»، چهارمین اثر مائده مرتضوی است. او پس از رمان «کابوس‌های درخت پرتقال»، جهان روایی خود را بیش از پیش به‌سوی کیفیتی از رئالیسم جادویی برد که در آن مخاطب با رخدادهایی مواجه می‌شود که در نهایت قرار است مسیری باشند به رهایی.

بخشی از کتاب صوتی خون پرنده

«آسمانِ تهران فرق دارد با همه‌ی شهرهایی که در آن‌ها پرواز کرده‌ام. سنگین‌تر و موذی‌تر است. انگار چیزهای دیگری هم به‌جز هوا تویش هست. چیزهایی که سر راهت سبز می‌شود و تو نمی‌بینی‌شان و چیزهایی که ناگهان زیر پاهایت را خالی می‌کند و تو باز نمی‌بینی‌شان. آسمان تهران عجیب است، پُر از ارواحی که مدام شیطنت می‌کنند، زیر پاهایت را می‌گیرند و بلندت می‌کنند تا اوج بگیری یا بی‌دلیل زیر پاهایت را خالی می‌کنند تا سُر بخوری و یک قدم به زمین نزدیک‌تر شوی، به سقوط. در این آسمانِ چموشِ همیشه‌کدر چیزهایی هست که پرواز را سخت می‌کند و من… من هیچ‌کدامِ این حرف‌ها را به آن‌ها نزدم؛ به آن چهار نفری که می‌دانستم روزی قرار است پرواز کنند.»