دانلود و خرید کتاب صوتی ربکا

رمان ربکا نوشتهٔ دافنه دوموریه با ترجمهٔ صدف محسنی و گویندگی بهناز جعفری و سارا بهرامی و رضا عمرانی در انتشارات ماه آوا منتشر شده است. مشهورترین اقتباس این اثر فیلم سینمایی ربکا با شرکت لارنس اولیویر، جوان فانتین و جودیت اندرسون است که آلفرد هیچکاک آن را در سال ۱۹۴۰ میلادی به تهیه‌کنندگی دیوید سلزنیک ساخت و برندهٔ اسکار بهترین فیلم و بهترین فیلم‌برداری شد.

درباره کتاب صوتی ربکا

اکثر منتقدین، ربکا را بهترین اثر دوموریه و اقتباسی از جین ایر می‌دانند. داستان این رمان دربارۀ زندگی زن جوان خدمتکاری است که با مردی ثروتمند آشنا می‌شود و مرد به او پیشنهاد ازدواج می‌دهد. دختر جوان پس از اینکه قدم در ویلای ییلاقی ماکسیم می‌گذارد پی می‌برد شوهرش همسر زیبای خود را در یک حادثه از دست داده است و همسر سابق و فقید شوهرش، سایه‌ای بزرگ بر زندگی آن‌ها خواهد افکند.

 شخصیت‌های اصلی این داستان به این شرح است:

راوی: همسر دوم ماکسیم دووینتر که راوی داستان است ولی نام او در داستان گفته نشده است.

ماکسیم دووینتر: مالک ماندرلی؛ در آغاز رمان او همسر زیبای خود را تازه از دست‌ داده است.

ربکا: همسر سابق ماکسیم دووینتر که زنی زیبا و باهوش توصیف شده و در طول رمان سرنوشت او رازآلود بیان شده است.

خانم دنورس: مستخدم ارشد ماندلی که شخصیت او شوم بیان شده ‌است و در طول رمان وابستگی زیادی به ربکا دارد.

کتاب صوتی ربکا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک جهان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره دافنه دوموریه

دافنه دوموریه در سیزدهم ماه مه ۱۹۰۷ در خانواده‌ای هنرمند در لندن متولد شد. پدرش «سر جرالد دوموریه» بازی‌گردانی مشهور و مدیر هنری و تهیه‌کننده معروف تئاتر و فرزند «جورج دوموریه» کاریکاتوریست نامی بریتانیا بود. دوموریه بعدها بسیاری از آثار خود را با الهام از اجداد و سایر اعضای خانواده‌اش خلق کرد.

دافنه دوموریه، این بانوی خلاق و خاص، با ربکا توانست به شهرت جهانی دست یابد. هم چنین در دوران خود، مورد توجه آلفرد هیچکاک بود، به‌گونه‌ای که آلفرد دو اثر دافنه را به فیلم تبدیل نمود. دافنه دوموریه در تاریخ ۱۹ مه ۱۹۸۹ در ۸۲ سالگی در کورن‌وال بریتانیا چشم از جهان فروبست.

بخشی از کتاب صوتی ربکا

«گیاه گزنه هم مانند پیش‌قراولان ارتش در همه‌جا به چشم می‌خورد. آن‌ها تمام بالکن را گرفته و راه باریک اطراف را پوشانده بودند و حتی گستاخانه تا روی پنجره‌های خانه هم پیش آمده بودند. ولی انگار گیاه بی‌تفاوتی بود، چون در بسیاری جاها، بوته‌های ریواس قلابی مسیرش را سد کرده و با شاخه‌های شکسته راه را برای عبور خرگوش‌ها باز کرده بودند. از مسیر عبور گذشتم و به بالکن رسیدم ـ گزنه‌ها در خوابم مانعی برای پیش رفتنم نبودند. شادمان و شیفته پیش می‌رفتم و چیزی مانعم نبود.

مهتاب، تصورات و خیالات را به بازی می‌گیرد، حتی در عالم خواب و رویا. همان‌طور که ساکت و بی‌حرکت در برابر خانه ایستاده بودم، می‌توانم قسم بخورم که ساختمان خانه، پوسته‌ای توخالی نبود، بلکه زنده بود و مثل گذشته نفس می‌کشید. پنجره‌ها روشن بود و پرده‌ها با باد شبانه، به‌نرمی تکان می‌خوردند. درِ کتابخانه، که آن را نیمه‌باز گذاشته بودیم، به همان حالت بود، و دستمال من هم هنوز روی میز، کنار گلدان رزهای پاییزی بود.

بی‌شک اتاقْ حضور ما را گواهی می‌داد. تعدادی کتاب که باید به کتابخانه پس می‌دادیم و یک نسخه روزنامۀ تایمز که باید دور می‌انداختیم هنوز آنجا بود. زیرسیگاری‌ها پر از ته‌سیگار بود، کوسن مبل‌ها هنوز حالت سرِ ما را روی خود داشت و هیزم‌های دیشب توی شومینه هنوز می‌سوختند. و جسپر، جسپر عزیز با چشمان مهربان و پوزۀ بزرگ و آویزانش، روی زمین دراز کشیده بود و به محض شنیدن صدای پای صاحبش، دم تکان می‌داد.»