دانلود و خرید کتاب صوتی راهنمای سلامت روان کودکان؛ پسران حساس

کتاب صوتی راهنمای سلامت روان کودکان؛ پسران حساس نوشتهٔ بتسی دو تیری و ترجمهٔ فاطمه سیفی و پرستو کفایی‌زاد ‌طهرانی و با صدای شهره روحی است و پندار تابان (جیحون) آن را منتشر کرده است. این کتاب صوتی، راهنمایی برای تربیت و پرورش فرزندان پسر است. در این کتاب صوتی دربارهٔ کارهایی صحبت می‌شود که بزرگ‌ترها و اطرافیان پسران حساس می‌توانند برای کمک به رشد صحیح پسرها و کاهش سردرگمی و درد هیجانی آنها انجام دهند.

درباره کتاب صوتی راهنمای سلامت روان کودکان؛ پسران حساس

 ارائهٔ تعریفی از «پسر حساس» دشوار است چون در واقع همهٔ ما حساس هستیم. باوجوداین، اگر پسران حساس باشند اوقات سختی را پشت سر می‌گذارند. ممکن است درک نشوند، با قلدری مواجه شوند، احساس گوشه‌گیری کنند و حس کنند از دوستانشان، رؤیاهایشان و توانایی‌شان برای زندگی کردن یک زندگی اصیل دور شده‌اند. ما در این جامعه با حرف‌هایی مثل اینکه مرد باش یا مرد که گریه نمی‌کند یا مرد که این کار را نمی‌کند یا می‌کند، واقعاً در حق پسرها ظلم می‌کنیم. این کتاب صوتی بسیاری از این نکات کلیدی را که باید در ذهن داشته باشیم مطرح می‌سازد. پسرها در اغلب موارد تحت فشار قرار می‌گیرند تا احساساتشان را سرکوب کنند و با این روش‌های ناسالم سازگار شوند. این موارد باعث شکست آنها می‌شود و جامعه را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

بتسی دو تیری دقیقاً همان نکاتی را مطرح می‌کند که پسرها و دخترها به آنها واقعاً نیاز دارند. بعضی بچه‌ها نسبت به بقیه حساس‌تر هستند، اما این تفاوت در حساسیت لزوماً برآمده از جنسیت نیست. خودکشی یکی از بزرگ‌ترین علت‌های مرگ و میر در مردان زیر ۴۵ سال است.

قطعاً وقت آن رسیده است که یک بار دیگر به جامعهٔ خود فکر کنیم و بتسی دو تیری به عنوان مادر چهار بچه و کسی که با پسرانی کار کرده که تجارب آسیب‌زای خود را در رفتارشان نشان می‌دهند، برای ما پیام‌های روشنگری داشته است.

بتسی دو تیری با استفاده از سؤالاتی که مطرح می‌کند، ما را به‌طور فعال‌تری درگیر نیاز پسرانی می‌کند که حساس‌ترند. او روش‌هایی را معرفی می‌کند تا فرآیندهای شناخته‌نشدهٔ مردانه‌ای را که پسران مورد استفاده قرار می‌دهند، مورد توجه قرار دهیم. بدیهی است که ما ناخواسته با تحت فشار قراردادن پسران برای پنهان‌کردن احساساتشان، آنها را دچار استرس می‌کنیم و در برابر بیماری‌های جسمی و روانی آسیب‌پذیر می‌سازیم. همهٔ اینها منجر به سوق پیداکردن افراد به سمت روش‌های خوددرمانی پذیرفته‌شده در جامعه می‌شوند که گاهی اعتیادآور و بی‌حس‌کننده هستند و چالش‌هایی در خانه، کار و ارتباط در اجتماع را به وجود می‌آورند.

این کتاب صوتی بیشتر به پسرهایی اشاره می‌کند که حساسیت آنها مانع از شرکتشان در ورزش‌های گروهی می‌شود و نمی‌توانند احساس قوی تعلق، پذیرش و دوستی را تجربه کنند. آنهایی که می‌توانند عضوی از یک تیم ورزشی باشند، علی‌رغم حساسیتشان و در مقایسه با کسانی که در گروه پسران از احساس قوی تعلق لذت نمی‌برند، معمولاً با اعتماد به نفس و تاب‌آوری رشد می‌کنند و کمتر آسیب‌پذیر می‌شوند. منظورمان این نیست که بچه‌هایی که از فوتبال لذت می‌برند، حساس نیستند. بلکه یک پسر حساس به‌سختی می‌تواند تنش ناشی از شکست، خطرکردن و شرم و دیگر هیجانات منفی را حل و فصل کند و این هیجانات ارتباط نزدیکی با تیم‌های ورزشی دارد که کمتر در آن مهارت دارند

شنیدن کتاب صوتی راهنمای سلامت روان کودکان؛ پسران حساس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به تمامی خانواده‌هایی که صاحب پسر شده‌اند پیشنهاد می‌کنیم.

درباره بتسی دو تیری

بتسی دو تیری یک روان‌درمانگر و معلم است و چند مؤسسهٔ خیریه را برای کمک به خانواده‌های مشکل‌دار اداره می‌کند.

بخشی از کتاب صوتی راهنمای سلامت روان کودکان؛ پسران حساس

«پسرها پسر می‌مانند»

من به واسطهٔ تربیت چهار پسر کاملاً متفاوت و به عنوان درمانگر و کار با بسیاری از پسران در همه سن و سال، تعجب می‌کنم که افراد انتظارات زیادی از رفتار یک پسر طبیعی و نرمال دارند.

به نظر می‌رسد که این باور عمیق هنوز وجود دارد که یک مرد واقعی ورزشکار، علاقه‌مند به فوتبال است و عمیقاً به قدرت و سرعت خود اهمیت می‌دهد. من متوجه شده‌ام که پسران مدارس ابتدایی هنوز خودشان را از لحاظ سرعت عمل و ورزشکار بودن با دیگران مقایسه می‌کنند. از نظر پسران ابتدایی هرچه سریع‌تر و قوی‌تر باشی، محبوب‌تر و موفق‌تر هستی.

پسرانی که اشتیاقی به ورزش نشان نمی‌دهند، در سن کم احساس گیجی و سردرگمی را تجربه می‌کنند. پسران کوچک وقتی نتوانند در مکالمه‌ای راجع به بازی فوتبال اخیر نظر دهند و اشتیاقی به آن نشان ندهند، ممکن است سریع احساس کنند از نظر اجتماعی منزوی هستند. خیلی از آنها وانمود می‌کنند که مشتاق ورزش هستند و بعضی هم سعی می‌کنند به آن علاقه‌مند شوند. از طرفی پسرانی هم هستند که همهٔ احساس گیجی و اضطراب مربوط به هویت خود را درونی‌سازی می‌کنند و این کار را از همسالان خود در سنین پائین یاد گرفته‌اند.

در واقع، با اینکه بسیاری از پسران از کشتی گرفتن با هم لذت می‌برند، یادمان باشد بعضی‌ها این طور نیستند. بعضی از آنها علاقه نشان ندادن به چنین کاری را دردناک، مهیب و خطرناک می‌دانند و حتی گاهی فرهنگ ما هم به‌طور ضمنی به این پسران می‌گوید اشتباه می‌کنند و باید حتماً کشتی گرفتن و بازی‌های خشن را یاد بگیرند.